Duet «Atlantica». (p) «Viestriekords-plus», 2004.
Słuchaju ŭvažliva hetuju muzyku i praz uvieś čas zadajusia pytańniem: a čamu, ułasna, jana nie naradziłasia hadkoŭ z 15 tamu? Tady takaja muzyka była modnaja i hučała vielmi šyroka, ale na ziemlach błakitnavokaj čamuści ŭsio nie była zdolnaja zapładzicca. Nu ništo sabie ciažarnaść — 15 hadoŭ vytrymki!
Tak, klasna ŭsio! Melodyi, uvasableńnie, vykanańnie — niama pretenzij! Mocna zroblena. Niezdarma ž, słuchajučy hetyja pieśni ŭ efiry, słuchačy, jakim adukavanyja dy-džei nia ličać patrebnym nazyvać vykanaŭcaŭ, prymajuć hetuju pradukcyju za čystuju zachodniuju manetu. Ja, darečy, taksama «kupiŭsia» b. Mahčyma, i sami adukavanyja dy-džei ličać toje za impartny pradukt. A kali daviedvajucca, chto heta i što, raźlivajucca patryjatyčnymi sałaŭjami: voś, maŭlaŭ, i našy mohuć nia horš!
I što z taho, što mohuć? Chiba ž heta adkryćcio?! Chiba raniej nie było nikoha, chto moh «nia horš»?
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Atlantyčny SŁUCHAČ
Kamientary