Дацэнт журфака БДУ прааналізавала тэксты Мукавозчыка і даказала: гэта прапаганда 

Дацэнт кафедры медыялогіі журфака БДУ Інга Воюш правяла лінгвістычную экспертызу артыкулаў Андрэя Мукавозчыка і даказала, што тэксты калумніста «Советской Белоруссіі» ўяўляюць сабой прапаганду.

Інга Дзмітрыеўна прааналізавала 200 тэкстаў Мукавозчыка за летні перыяд гэтага года з яго аўтарскай калонкі «Накіпела» ў СБ, у якіх ён аналізуе выбарчую кампанію.

Толькі паглядзіце, якімі выразамі Мукавозчык апісвае ў сваіх калонках грамадскіх дзеячаў, навукоўцаў, журналістаў, грамадзян іншых краін:

• убогие;
• петюни-петушки;
• врушки- тутбаевки;
• обезумевшие крысы;
• стервятники;
• падальщики;
• «свободные нехты» с «мотольками го­ловного мозга»;
• стоящие в очереди, чтобы нами всеми поруководить;
• белоцепкальные;
• приколисты и придуривающеся;
• карикатура на самих себя;
• свора интеллектуальных бомжей;
• главный штабист;
• польские покровители нехт и мотолек;
• каждое ничтожество;
• наша флейтистка;
• человек, страстно хотящий порулить;
• вице-король для хорошего сумасшедшего;
• клоуны новоявленной рады.

«Наша Ніва» спытала ў самой Інгі Дзмітрыеўны, чаму яна абрала такую тэму для канферэнцыі і ці не баіцца выкладчыца наступстваў:

«Тэму я абрала яшчэ ў жніўні, за некалькі месяцаў да канферэнцыі. Гэта штогадовая канферэнцыя БДУ, па выніках якой рыхтуюцца зборнікі. Чаму абрала такую тэму? Гэта вельмі яркія тэксты, іх цяжка не заўважыць. Мы ўсе іх чытаем, усе з імі знаёмімся. Гэта актуальна — чаму не аналізаваць тое, што на слыху? 

Такія тэксты заўсёды былі ў журналістыцы. Справа ў тым, што зараз не вельмі праяўленыя такія сатырычныя жанры, як фельетон, дапусцім. І хаця б адзін такі сучасны прыклад у нас ёсць. Яшчэ падобнае ёсць на тэлебачанні — праграма «Як ёсць».

Вось гэта рэдкія прыклады, на якіх мы можам навучыць студэнтаў, як трэба і як не трэба ствараць сатырычныя тэксты. 

Што прыемна ў маёй сітуацыі — відаць, цікавасці да навукі стала болей. Бо канферэнцыі яшчэ не было, а аналіз мой ужо адшукалі. Я рада: калі гэта папулярызуе навуку, то на здароўе».

Інга Дзмітрыеўна кажа, што ніякіх перашкод для публікацыі аналізу ў яе не было. 

«У нас не прынята абмяжоўваць навуковую дзейнасць, навуковую думку. Справа ў тым, што калі мы ў навуцы не будзем асэнсоўваць нейкія феномены, то што будзе тады з наступнымі пакаленнямі навукоўцаў? Яны ж павінны ведаць усе цяперашнія з’явы. Вось навукоўцы і звяртаюцца да тых тэм, якія зараз іх хвалююць».

Інга Дзмітрыеўна — адна з той паўсотні выкладчыкаў БДУ, што 9 лістапада падпісалі зварот. 

«За звальненне не баюся і падтрымліваю студэнтаў як магу. Пакуль ніякіх наступстваў маёй дзейнасці не было», — удакладняе выкладчыца.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0