Карціна Дэйвіда Фінчэра ў Доме кіно
У межах праекта "Канаманія".
У Сан-Францыска зьяўляецца сэрыйны забойца, які ня толькі пагражае супакою горада, але й зьдзекваецца з паліцыі, дасылаючы ў газэты шыфры. Маньяк, які называў сябе Задыякам, так і ня быў злоўлены…
Пасьля карціны “Сем” Дэйвід Фінчэр ізноў вярнуўся да сваёй кароннае тэмы. Але рэжысэр ламае мадэль жорсткага трымценьніка, тасуючы герояў – ніводны зь якіх не становіцца галоўным.
Фільм сьледуе за дакумэнтальнай кнігай Робэрта Грэйсьміта, які доўгія гады прысьвяціў пошукам забойцы. Але карціна не становіцца й рэтра-фільмам пра 70-ыя гады, калі дзейнічаў Задыяк.
Карціна – пра шум і цішыню, якія суправаджаюць зло. І пра безабароннасьць. Самае нечаканае, калі дзеяньне спыняецца – і нічога не адбываецца. Гэта можна палічыць нудою, але ад такой нуды – ціхі, халодны мароз па скуры.
Зло зусім побач. Дакранаецца. Невядома хто. Незаўважна.
І няма ніякіх ключэй ад галаваломкі.
Газэты крычалі – і забылі, сьледчыя вялі справу – і пахавалі за звыклаю завядзёнкай.
Чалавек – пусты. Ён імітуе каштоўнасьці, але згубіў нат гарантыі ўласнага жыцьця.
Дзесьці блукае маньяк. Дзесьці – ахвяра. У жыцьці яны сустракаюцца.
Абыякавасьць пахавае абодвух.
Каментары