Настаўнік года з Маладзечна аддасць свой прыз дзецям, якія засталіся без бацькоў
Плазменны тэлевізар, які настаўнік гісторыі СШ №11 Віктар Жук атрымаў за перамогу ў рэспубліканскім конкурсе «Настаўнік года Беларусі — 2014», ён плануе перадаць у сацыяльна-педагагічны цэнтр Маладзечанскага раёна.
Датэлефанавацца да ўладальніка звання «Настаўнік года» аказалася не так проста: пасля перамогі на конкурсе Віктар Жук стаў жаданым героем публікацый у СМІ, і ў свой метадычны дзень шмат камунікаваў з прэсай.
— Я ўдзельнічаў у конкурсе і проста вырашаў задачы па меры іх узнікнення, — расказвае ён, — крок за крокам. Ніякіх звышмэтаў я перад сабой не ставіў. Перада мной стаяла задача: выступіць годна. І мне здаецца, што я яе выканаў.
Напружаны год
Па словах Віктара, тэарэтычны матэрыял ён апрабаваў на ўроках са сваімі вучнямі. Так, адным з вектараў, па якім рухаецца практыка маладога настаўніка, з'яўляецца фармаванне ў навучэнцаў крытычнага мыслення.
Па словах маладзечанца, самым складаным конкурсным выпрабаваннем для яго стаў «начны ўрок». Перад настаўнікам стаяла задача падрыхтаваць ўрок за ноч і даць яго ў незнаёмым класе.
У гэтым сэнсе, прызнаецца Віктар Жук, стаяць на сцэне значна цяжэй, чым ля дошкі перад класам. Пры гэтым, паводле яго слоў, у цэлым на конкурсе прысутнічала здаровая канкурэнцыя.
Прыход у прафесію
Выбар кар'еры настаўніка для Віктара, выпускніка сярэдняй школы №12, затым Маладзечансага прафесійна-будаўнічага ліцэя, а пасля і педагагічнага ўніверсітэта быў усвядомленым. Як расказвае ён сам, вызначальным момантам для яго было захапленне гісторыяй.
У скарбонцы перамог Віктара, акрамя цяперашняга ганаровага звання, — выхад летам гэтага года ў фінал міжнароднага конкурсу на самы лепшы ўрок па тэме «Першая сусветная вайна на карце Саюзнай дзяржавы» ў Маскве.
Настаўнік — гэта праца круглыя суткі
— Мне падабаецца мая праца, я люблю прыходзіць у школу і весці ўрокі. Але нельга, — кажа ён, — прыходзячы дадому, выключыцца з школьнага жыцця і навучальнага працэсу цалкам. Бо настаўнік і дома працягвае рыхтавацца да ўрокаў, весці дакументацыю, думаць пра сваіх вучняў. Я не кажу пра тое, што мы зусім жывем без выхадных. Безумоўна, у мяне ёсць хобі і захапленні, якія дапамагаюць адцягнуцца.
— Я лічу, што майстэрства настаўніка выяўляецца, перш за ўсё, у тым, як ён паводзіць сябе на ўроках і як іх арганізуе і, вядома ж, як ён кантактуе з дзецьмі. Так, безумоўна, «алімпіяднікі» і перамогі ў конкурсах прыходзяць з досведам. Настаўнік павінен быць прафесіяналам сваёй справы і добра валодаць методыкай, перш за ўсё. Але немалаважныя пры гэтым асобасна-прафесійныя якасці педагога, яго крэатыўнасць, мабільнасць, камунікабельнасць, наяўнасць творчага падыходу.
— Так, у нас ёсць свая група Укантакце — 9 «В». Час ад часу мы выкарыстоўваем яе як дошку аб'яваў: дзеці задаюць мне свае пытанні, а я раблю там аб'явы, калі нешта забыўся сказаць у школе. Я падтрымліваю кантакт са сваімі вучнямі. Яны нават ведаюць нумар майго мабільнага тэлефона і заўсёды могуць звярнуцца да мяне, ведаючы, што я ім адкажу.
Прызвычаіцца да новага звання — і ісці далей
— Перада мной зараз стаіць іншая задача: прывыкнуць да новага звання, статусу і далей развівацца ў прафесійным майстэрстве. Я хачу расці, таму застаецца толькі працаваць і працаваць. Чакаю не дачакаюся, калі выйду на працу да дзяцей.
— Вядома, ацэнка прафесійнага журы для мяне вельмі важная. Але прызнанне з боку вучняў, — адзначае настаўнік гісторыі, — каштуе значна больш.
— Я проста лічу, што так і павінна быць, — рэзюмуе ён.
Каментары