А. Пушкіна прызналі вінаватым у «наўмысных дзеяннях у рэабілітацыі нацызму, учыненых групай асоб» і ў «здзеку з дзяржаўных сімвалаў». Падставай для абвінавачанняў сталі карціны з цыкла «Беларускі супраціў» і перформанс, які ён правёў ва Украіне.
У красавіку Алеся Пушкіна адправілі ў папраўчую калонію №22 у Івацэвіцкім раёне («Воўчыя норы»), дзе ён ужо знаходзіцца амаль чатыры месяцы.
— Лісты ад Алеся даходзяць даволі рэдка, прыкладна раз на месяц, — кажа Яніна Пушкіна. — Не так даўно мы яму адвезлі ў калонію 50-кілаграмовую харчовую перадачу, а вось сустрэчу забаранілі. Нейкія адміністрацыйныя пакаранні вынеслі за парушэнне рэжыму, таму ў гэтым годзе ўбачыць Алеся ўжо не атрымаецца.
— Пра жыццё ў калоніі распавядае?
— Ведаю, што працуе Алесь у прамысловай зоне, нейкі дрот раскручвае. А вось пра ўнутраны распарадак абсалютна нічога не кажа, бо, відаць, гэта забаронена. Могуць пазбавіць права на тэлефонныя званкі.
— Але тэлефанаваць яму дазваляюць?
— Так, прыкладна праз дзесяць дзён ён тэлефануе, хаця размаўляем зусім мала — хвіліны па тры. Дае мне нейкія ўказанні, рэфлексуе на тое, што яму напісалі. Са здароўем, здаецца, усё ў парадку. І гэта галоўнае…
