Беларускі эканаміст і палітычны аглядальнік Сяргей Чалы запосціў ва ўласным інстаграме скрыншот са Steam з усталяванай гульнёй Baldur’s Gate 3, суправадзіўшы яго кароткім допісам: «Бывайце».
Сюжэт усёй серыі заснаваны на папулярнай настольнай ролевай гульні Dungeons & Dragons (Падзямеллі і Цмокі), дзеянне якой адбываецца ў адным з найбольш вядомых выдуманых гульнявых сусветаў — Забытых Каралеўствах (Forgotten Realms).
Гэтая серыя камп'ютарных гульняў, першая частка якой выйшла яшчэ ў 1998 годзе, адносіцца да так званых партыйных ролевых гульняў (RPG), дзе вы бераце на сябе кіраванне не адным персанажам, а цэлай камандай. У адрозненне ад большасці падобных гульняў, вы стваралі толькі аднаго свайго пратаганіста, а далей па сваім шляху набіралі каманду сваёй мары, знаходзячы новых спадарожнікаў у самых розных лакацыях і пры самых розных абставінах. Менавіта гэты фактар штурхаў гульцоў да даследавання гульнявога свету, што стала галоўнай фішкай Baldur's Gate.
Тут, у адрозненне ад многіх прымітыўных тагачасных ролевых гульняў, вы былі занятыя не мацаваннем сябе і сваіх спадарожнікаў, а менавіта падборам ідэальна збалансаванай каманды. Гэта было няпроста, бо героі былі раскіданыя па ўсім свеце, а на вашым шляху вам магло не трапляцца персанажаў неабходнай для вашага атрада спецыялізацыі. Даводзіла браць хоць каго, каб выжыць у небяспечным выдуманым свеце. Акрамя таго, большасць кампаньёнаў мела сваю ўласную гісторыю, якая штурхала атрад да новых прыгодаў, вырашаючы праблемы мінулага сваіх кампаньёнаў.
Размовы паміж сябрамі каманды і тое, як вы паводзілі сябе ў грамадстве, уплывала на развіццё вашых узаемаадносін. У залежнасці ад светапогляду, вашыя кампаньёны могуць ухваляць або не ўхваляць вашы дзеянні. Часам яны нават могуць увязвацца ў вашыя дыялогі з негульнявымі персанажамі (NPC) і ўплываць на іх вынік. У вас магло здарыцца бурлівае каханне, разгарэцца канфлікт паміж персанажамі з супрацьлеглымі поглядамі або нават пачацца разня паміж кампаньёнамі, якая моцна аслабіла б вашу каманду.
Пры гэтым атрад не мог расці бясконца, акрамя пратаганіста ў ім магло быць яшчэ пяцёра кампаньёнаў, праз што ўзнікалі маральныя дылемы, каго выгнаць, каб прыняць новага персанажа з добрымі ўменнямі, або проста праігнараваць і гуляць персанажамі, да якіх вы ўжо прыкіпелі душой. Бо з выгнаным персанажам маглі сысці ягоная каханая або найлепшы сябар. Так што даводзілася выбіраць паміж баявой эфектыўнасцю каманды і яе маральным адзінствам.
Распрацоўшчыкі ўзнавілі ў гульні толькі невялікую частку свету Забытых Каралеўстваў, ад Брамы Балдура да паселішча Нашкель, але дэталёва прапрацавалі яе. За кошт разнастайных падзей і дыялогаў гулец адчуваў, што знаходзіцца ў вялізным па маштабах свеце, дзе сваімі рашэннямі ўплывае на лёсавызначальныя падзеі. Шмат у чым глыбіня гульні тлумачыцца тым, што яна абапіралася на добра распрацаваны сусвет настольнай гульні, вядомай з сярэдзіны 1970-х гадоў, а не стварала на каленцы свой уласны і не звяртала да літаратурных сусветаў, якія жорстка абмежаваныя бачаннем аўтара і фанатаў.
У гэтым усім Baldur’s Gate была перадавой гульнёй у сваім жанры, што забяспечыла ёй славу культавай. Яе працяг, Baldur's Gate II, атрымаў найвышэйшыя ацэнкі прэсы, яе хвалілі за захапляльны геймплэй, цудоўную графіку і якасную агучку гульні. У 2001 годзе выйшаў дадатак да яе Трон Баала (Throne of Bhaal), на якім гісторыя серыі фактычна скончылася.
Распрацоўшчыкі гульні BioWare працягнулі працу над партыйнымі ролевымі гульнямі: у тым жа свеце Забытых Каралеўстваў у 2002 годзе выйшла досыць паспяховая Neverwinter Nights («Ночы Нэвэрвінтэра»), якая перарасла ў серыю. Пасля запусцілі серыю Dragon Age (Век Цмока) па ўласна распрацаваным свеце Тэдаса. Але ўсе яны фактычна развівалі асновы, закладзеныя ў Baldur's Gate (якую фанаты ласкава называюць «Балдой»), прыносячы мала чаго новага.
Фанаты чакалі працягу любімай серыі амаль 20 гадоў, але спадзяванняў на тое асабліва не было. Дапамог крызіс у жанры: як і ў кінематографе, многія кампаніі звяртаюцца да ўжо даўно павераных часам сусветаў і гісторый, выдаючы за апошнія гады ўсё больш рэмейкаў і працягаў твораў мінулых дзесяцігоддзяў. Баючыся страціць грошы на няўдалым новым праекце, распрацоўшчыкі робяць акцэнт на настальгічных пачуццяў тых людзей, якія ў канцы 1990-х — пачатку 2000-х самі былі дзецьмі, падлеткамі або маладымі людзьмі. Сяргею Чаламу ў той час было ўжо каля 30 гадоў і ён мог сабе дазволіць праводзіць доўгія гадзіны, з захапленнем гуляючы ў тагачасную «Балду». Таму не дзіва, што знаёмая назва новай гульні абудзіла ў сур’ёзным беларускім эксперце цёплыя пачуцці і вымусіла з галавой ізноў пагрузіцца ў свет Забытых Каралеўстваў.
Але трэцяя частка гульні распрацоўвалася ўжо зусім іншай студыяй, Larian Studios, і не працягвае прыгоды дзіцяці Баала папярэдняй часткі. У новай частцы на першы план выходзяць ілітыды, злавесныя васьміногападобныя істоты, празваныя «пажыральнікамі розуму» і надзеленыя звышнатуральнымі здольнасцямі. Яны перамяшчаюцца на лятучых караблях і размнажаюцца, адкладваючы ў целы іншых разумных істот сваіх лічынак. Пратаганіст, за якога нам давядзецца гуляць, будзе адной з такіх ахвяр ілітыдаў, і будзе спрабаваць пазбавіцца ад лічынкі, якая патроху раз’ядае яму мозг, але пры гэтым дае ўнікальныя тэлепатычныя здольнасці.
Распрацоўшчыкі паспелі на прэзентацыі гульні шакаваць публіку сцэнай сэксу маладога эльфа з мядзведзем, дакладней з друідам у абліччы мядзведзя, за якога можа сыграць гулец. Гэта спарадзіла мноства мемаў у гульнявым асяроддзі.
Ці зможа гэтая гульня стаць новай вяхой у развіцці жанру, або проста застанецца толькі адной з у шэрагу падобных, пакажа час. Крытыкі пакуль не спяшаюцца даваць сваіх ацэнак, рэліз якой адбыўся толькі 3 жніўня. Але некаторыя рэцэнзенты пасля 30 гадзін гульні, усё ж выказаліся наконт гульні. Аўтары партала ZTGD ацанілі гульню ў 9,5 балаў з 10, назваўшы праект шэдэўрам. Выданне We Got This Covered назвала яе новым залатым стандартам ролевага жанру і паставіла ёй 4,5 балы з 5.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ
Каментары