Што праўда — дадае ён, — важна, каб імігранты былі культурна блізкімі літоўцам.
Падчас тэлевізійнай праграмы «Forumas» на LRT прэм’ер-міністр Літвы Гінтаўтас Палуцкас заявіў, што іміграцыя для Літвы — ужо не выбар, а жыццёвая неабходнасць.
Сучасныя грамадствы — кажа ён — робяць стаўку на прафесійную кар’еру і жыццёвы камфорт, а не на стварэнне вялікіх сем'яў.
У выніку ўзнікае недахоп працоўных рук, які можна запоўніць толькі праз іміграцыю, асабліва ў сектарах з вострым дэфіцытам кадраў.
Пры гэтым прэм’ер-міністр адзначыў, што для мінімізацыі сацыяльных напружанняў імігранты павінны прыбываць з краін, культурна блізкіх да Літвы.
Палуцкас таксама папярэдзіў пра пагрозу «сацыяльнага дэмпінгу», калі замежныя рабочыя згаджаюцца на меншую аплату працы, чым мясцовыя жыхары. Гэта можа прывесці да несправядлівай канкурэнцыі і пагоршыць становішча літоўскіх працоўных.
Як і многія краіны Усходняй Еўропы, Літва сутыкнулася з маштабнай хваляй эміграцыі пасля ўступлення ў Еўрапейскі Саюз у 2004 годзе. За апошнія два дзесяцігоддзі сотні тысяч літоўцаў пакінулі радзіму, бо ў Заходняй Еўропе маглі зарабляць лепш, а выезд стаў свабодны.
З моманту аднаўлення незалежнасці ў 1990 годзе краіна перажыла істотныя дэмаграфічныя змены: насельніцтва скарацілася на 24% праз эміграцыю. Гэта негатыўна паўплывала на ўзровень нараджальнасці, спрычыніла старэнне працоўнай сілы і абвастрыла дэфіцыт рабочых рэсурсаў.
Аднак у апошнія гады Літва назірае станоўчую дынаміку. З 2019 года сальда міграцыі станоўчае: колькасць прыбылых перавышае колькасць тых, хто з’язджае. Напрыклад, у 2022 годзе Літва прыняла 87 367 імігрантаў пры 15 270 эмігрантах, што дало чысты прырост 72 097 чалавек.
У наступным годзе прырост быў крыху меншы, але таксама значны: амаль 50 тыс. чалавек.
Стала вядома пра арышт мінскага хірурга з 17-гадовым стажам. Ёй пагражае агромністы тэрмін за палітыку2
Каментары
Латышы?