Я нікуды не еду! Поўнае тлумачэнне Зісерам прычын і наступстваў свайго сыходу

Дарагія чытачы і СМІ!

Супакойцеся, калі ласка!

Я нікуды не эмігрую, не пераязджаю, не змяняю працы і не займаюся іншымі праектамі.

А то мяне тут ужо пару тыдняў таму на нейкай лонданскай канферэнцыі «адправілі» на ПМЖ, і, пачуўшы гэта, удзельнікі ў трывозе тэлефанавалі і ўдакладнялі. Напэўна, некаму вельмі хочацца, каб я з’ехаў. Але ўвечары 2 студзеня пасля выхаду інтэрв’ю са мной на апазіцыйных сайтах мне проста пачалі абрываць тэлефон: ці праўда, што я эмігрую. Дзе яны там гэта вычыталі — немаведама, там такога не пісалі. Ну ды няхай.

Карацей, як спяваў Высоцкі, «і не спадзявайцеся — я не паеду».

Зусім не абавязкова ўладальнік бізнэсу павінен быць выканаўчым дырэктарам.

Мне надакучыла падпісваць дамовы і плацёжкі, вырашаць гаспадарчыя пытанні, адказваць на паўтараста электронных лістоў за дзень, 99% пытанняў з якіх знаходзяцца не ў маёй кампетэнцыі. У апошнія гады кожны вечар па 6 гадзін я працаваў паштальёнам па пераадрасацыі лістоў, тэлефанаванняў і асабістых зваротаў, адрасаваных іншым супрацоўнікам кампаніі. У апошнія гады з ростам бізнэсу мая пошта набыла характар эпідэміі, таму з сённяшняга дня я адмаўляюся і ад сваёй карпаратыўнай электроннай паштовай скрыні — яе будзе правяраць мой пераемнік.

Чытаў, што топ-мэнэджары адной з найбуйнейшых японскіх карпарацый на пытанне нейкага савецкага дырэктара, калі яны паспяваюць займацца стратэгіяй, прызналіся, што за апошнія дзесяць гадоў не паставілі пад дакументамі ніводнага подпіса!

Вось так і павінны працаваць топы — мазгавым цэнтрам бізнесу, а не штодня шліфаваць свой подпіс на пачках дакументаў.

Я як мажарытарны акцыянер не занадта вялікага, калі вымяраць у грошах, аднак даволі вядомага ў нашай краіне бізнэсу павінен займацца стратэгіяй: прапрацоўваць перспектыўныя пытанні, чытаць пра навінкі і інвестыцыі, выбудоўваць карпаратыўную структуру, даваць інтэрв’ю, пісаць мемуары:).

(Ні на што з гэтага даўно не застаецца часу.) Можа, гэта адразу цяжка зразумець людзям, якія звыкліся, што дырэктар дзяржаўнага прадпрыемства кіруе бізнэсам, які яму не належыць, і са звальненнем губляе ўсякую сувязь з родным прадпрыемствам (і сысці можна толькі на пенсію, у міністэрства альбо ў турму). Са мной іншы выпадак.

Гэтак жа беспадстаўныя вельмі, зрэшты, пахвальныя для мяне параўнанні з Білам Гейтсам, які сышоў з Microsoft займацца дабрачыннасцю. Я не збіраюся змяняць род дзейнасці і застаюся на чале агульнага сходу акцыянераў Tut.by, сярод якіх толькі мае калегі. Структура ўласнасці са змяненнем майго статусу не мяняецца.

Як і раней, я НЕ збіраюся займацца рэдакцыйнай палітыкай: для гэтага ёсць галоўная рэдактарка Марына Золатава, якая кіруе 25 штатнымі супрацоўнікамі рэдакцыі і дзясяткамі пазаштатнікаў.

Як і раней, я буду чытаць навіны на Tut.by адзін раз у суткі — на ноч. (А то часам тэлефануюць і даракаюць, як гэта я наважыўся дрэнна адгукнуцца аб іх ведамстве або кампаніі! А я пра гэта ведаць не ведаў.) За нашы навіны трэба дзякаваць не мне, а Марыне, і нашы навіны са зменай майго статусу вастрэйшымі ці «тупейшымі» не стануць. Хіба што стануць лепшымі, тэлебачанне працягне развіццё.

Я першапачаткова (ад 1992 года) пабудаваў кіраванне ў кампаніі такім чынам, што адзін інтэрнэт-бізнэсмэн неяк са здзіўленнем і амаль абурэннем заўважыў, што «Зісер рэальна нічым не кіруе — не разумею, як яго кампанія наагул працуе!»

Магчымасць функцыянавання кампаніі ў маю адсутнасць і неўмяшальніцтва ў бягучую працу людзей, давер да людзей і ўпэўненасць у тым, што яны ведаюць сваю працу лепш за мяне і ў маіх дробязных павучаннях і прыдзірках не маюць патрэбы, лічу сваім самым вялікім кіраўніцкім дасягненнем. Так што наведвальнікі партала розніцы не заўважаць. Па-мойму, так і павінен працаваць правільны бізнэс. Тым больш, я два тыдні таму напісаў усім супрацоўнікам Tut.by ліст аналагічнага зместу, загадзя папярэдзіўшы аб сваім звальненні, а топ-мэнэджары даведаліся аб гэтым месяца паўтара таму, і мы разам абмяркоўвалі, як усё гэта лепш зрабіць.

Мае планы на гэты год.

— Праз некалькі гадзін з жонкай ляцім на мора — таму прашу мне да 16 студзеня не тэлефанаваць.

— У 20-х чыслах студзеня ўпершыню ўдзельнічаю ў працы конкурсу «Брэнд года» у якасці Старшыні назіральнай рады. Гэта важная для мяне вяха, бо я прымаю эстафету ў нязменнага старшыні Андрэя Тура. Да гэтага я шмат гадоў быў членам аргкамітэта і членам журы гэтага конкурсу.

— У лютым хутчэй за ўсё выберуся ў Афрыку на сафары на два тыдні — натхніў прыклад Сіндбада-марахода.

— 10 сакавіка, у суботу — 20-годдзе УП «Надзейныя праграмы»: 12 (ці 11-га, калі пятніцу 9-га перанясуць на нядзелю 11-га) сакавіка плануем сабраць разам усіх, хто калі-небудзь працаваў у нас за 20 гадоў.

— У красавіку з калегамі, як звычайна, едзем у Падмаскоўе на Расійскі інтэрнэт-форумРІФ-2012.

— У маі ці ў верасні (яшчэ не ведаю, на калі дамоўлюся) з’езджу ў ЗША на стажыроўку: ці то гэта будзе ў адной з нью-ёркскіх кампаній на Уол-стрыт, ці то прайду спецкурс па інтэрнэт-бізнэсе ў Стенфардскім універсітэце. А можа, і тое, і іншае. Мэта — зразумець, куды развіваецца сусветны інтэрнэт-бізнэс.

— Улетку кудысьці яшчэ выберуся на пару тыдняў. Даўно мару пабываць на нарвежскіх фіёрдах, а там якраз будзе сезон. Але пакуль варажыць рана — да гэтага яшчэ месяцаў сем.

— У астатні час (г.зн. мінімум 70% часу) буду ў Менску і пачну пісаць новую кнігу. Мне яшчэ трэба будзе вырашыць, ці будзе гэта кніга па мэнэджмэнце напгул ці толькі пра бізнес Tut.by (думаю, яшчэ рана).

Ну і распрацоўку новай стратэгіі развіцця бізнэсу з улікам беспрасветнай стагнацыі беларускага рэкламнага рынку ніхто не адмяняў.

Вядома, як і любы лідар рынку, Tut.by у крызіс з кожным годам павялічвае сваю долю на рынку (на фоне падзення ўсяго рынку), і ў 2011 годзе стратных месяцаў у нас не было і ў 2012 годзе не прадбачыцца. Але рэкламны рынак даўно ўпёрся галавой у столь нашай эканомікі, дзе няма канкурэнцыі, а стала быць, рэклама не патрэбна. Час мяняць стратэгію, каб рост бізнесу паскорыўся.

У выніку пасля пакідання пасады генеральнага дырэктара УП «Надзейныя праграмы» я:

— старшыня агульнага сходу ўдзельнікаў ТАА «Тут бай Медыя» (за якім замацаваны таварны знак Tut.by). Дырэктар гэтай кампаніі, пачынаючы з самага моманту яе стварэння ў 2007 годзе, — Аляксандр Чакан (некаторыя СМІ наблыталі і «звольнілі» мяне з пасады дырэктара гэтай кампаніі). Ён і застаецца замест мяне ведаць бягучымі пытаннямі па развіцці бізнэсу Tut.by.

— Заснавальнік УП «Надзейныя праграмы» (за якім замацаваны таварны знак hoster.by). В.а.генеральнага дырэктара гэтай кампаніі — Людміла Чэкіна, якая адказвае за працу ўсяго бізнэсу ў цэлым, а таксама рэпрэзентуе кампанію ў дзяржаўных органах, што яна рабіла і раней;.

— Акцыянер яшчэ дзясятка кампаній, звязаных з Tut.by. Не буду Вас стамляць пералікам кампаній і імёнаў сваіх калег, абавязкі якіх таксама не змяніліся.

Мой новы статус па працоўнай кніжцы — беспрацоўны.

Калісьці чытаў, што канадскае заканадаўства ўладкавана так, што ўсе канадскія мільянеры, якія атрымліваюць даходы радзей колькіхсьці, здаецца, пяці месяцаў у годзе (закон не агаворвае памер даходу, а толькі частату яго атрымання, а яны атрымліваюць толькі дывідэнды раз у год) стаяць на біржы працы і атрымліваюць дапамогу па беспрацоўі. Можа, і мне зарэгістравацца ў раённым цэнтры занятасці? :)

З гэтага часу прашу ў СМІ згадваць мяне як «заснавальнік Tut.by» (а не дырэктар) — так карацей і прасцей за ўсё. Афіцыйна я цяпер «Старшыня агульнага сходу ўдзельнікаў ТАА» Тут бай Медыя «(Tut.by), заснавальнік УП» Надзейныя праграмы «(hoster.by)» — так у мяне зараз напісана на візітоўцы.

Калі б мы былі на Захадзе — на візітоўцы з гэтага часу было б напісана Chairman і / або President, а мая папярэдняя пасада — CEO па амерыканскай версіі і Director General па еўрапейскай.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0