Ці ёсць яшчэ краіна, дзе настаўнік у нядзелю ідзе са сваімі школьнікамі на хакей, бо на гульню РБ — Расія «не хапае» гледачоў, каб зрабіць добрую карцінку на БТ?
Ці ж гэта было калі, каб настаўнік вымушаны быў сам чысціць снег каля школы?
Ці ж гэта было калі, каб настаўнік за свае грошы выпісваў газеты ў школы («Настаўніцкая», «СБ», «Мінскі кур’ер»)?
Ці ж гэта было калі, каб настаўнікі самі мылі, фарбавалі столі і падлогі ў сваіх кабінетах?
Яшчэ ў настаўніка такая бясплатная справа, як «всеобуч». Настаўніку дадуць участак для прыпіскі дзяцей у школу. Два разы на год настаўнік бясплатна абыходзіць свой «раён».
А сёлета з’явілася яшчэ адно дзіва! Прыйшлі паперы з ваенкамата на хлопцаў дзявятых класаў. Хто будзе запаўняць (на кожнага чатыры паперы: характарыстыка, дзве анкеты і ведамасць адзнак)? Урэшце, запаўняе класны кіраўнік. Але ўвага — толькі на адной з гэтых пісуль будзе стаяць подпіс кіраўніка. На астатніх будуць стаяць подпісы... людзей з зоркамі на плячах. Ці ж гэта было калі?
Атрымліваецца, што настаўнік — універсальная прафесія. А ці гэта правільна так быць? Ці не трэба, каб кожны рабіў сваё за сябе? Можа тады і парадак будзе і ў школе, і ў ваенкамаеце…
Вось гэтыя аматары хакея, дворнікі, чытачы прадзяржаўных газет, прапаршчыкі, але толькі не настаўнікі атрымліваюць сапраўды «настаўніцкую зарплату». Ці ж гэта будзе калі?…
-
«Нарэшце!» Людзі на ўра ўспрынялі навіну аб увядзенні штрафаў за слабы інтэрнэт і прапануюць, з якога аператара пачаць
-
«Народ памірае, і бальніц не трэба. Галоўнае прэзідэнцкая і дэпутацкая!!!». Што людзі пішуць пра закрыццё рэабілітацыйнага цэнтра на Гомельшчыне
-
«І зноў кульгавы дыябетык з пастаяннай задышкай выжыльваецца ды пнецца паказаць, што ён не толькі гігант думкі»
Каментары