Усяго патроху

Клопат бацькоў. Чаму не варта шчасце дзяцей ставіць сабе за мэту

Боль варта не выцясняць, а прыглушаць і перажываць, лічыць папулярны амерыканскі псіхолаг Бэкі Кенэдзі. Тое самае ў выхаванні: бацькі мусяць быць побач з дзіцем у цяжкай сітуацыі, а не вырашаць гэтую цяжкую сітуацыю за дзіця. Не зрабіць шчаслівымі, а навучыць спраўляцца з нягодамі жыцця — вось новая задача бацькоў-міленіялаў, піша New York Times.

Фота з Depositphotos.com

Вядома, што сучасныя бацькі прысвячаюць нашмат больш часу выхаванню дзяцей, чым бацькі пяцьдзясят гадоў таму: паводле амерыканскага даследавання, час, праведзены з дзіцём за чытаннем, майстраваннем ці хатнімі заданнямі цягам тыдня, вырас з 1,5 гадзіны да 4 гадзін.

Але таксама вядома, што сучасныя дзеці пачуваюцца значна больш няшчаснымі, чым іх папярэднікі.

Доктар Бэкі лічыць, што разгадка такога парадоксу ў тым, на што мы арыентуемся, выхоўваючы дзяцей.

Калі бацькі інтуітыўна робяць усё магчымае, каб дзіця было шчаслівае тут і цяпер, дзіця сапраўды будзе шчаслівае. Тут і цяпер, але ненадоўга. Пакуль яно цешыцца атрыманаму планшэту ці мульціку ў інтэрнэце.

А вось калі такое дзіця сутыкаецца з праблемай ці нягодай у жыцці, яно інтуітыўна будзе спрабаваць любымі сіламі пазбавіцца гэтага нязноснага адчування няшчасця як мага хутчэй.

Бо дзіця запраграмаванае выхаваннем: на няшчасце заўжды мусіць быць нейкі антыдот.

Такое дзіця з часам стане досыць трывожным, бо яно адкрые для сябе страшны факт: жыццё — суцэльны стрэс.

Як жа з самага дзяцінства запраграмаваць іншую рэакцыю дзіцяці на няшчасце?

Бэкі прыводзіць добры прыклад з вежай, якая развальваецца.

Уявіце, што дзіця, якое будавала вежу, раптам бачыць, што ўсё марна: вежа падае. Яно губляецца і вось-вось расплачацца. Што могуць зрабіць бацькі?

Некаторыя бацькі тут жа кінуцца суцяшаць дзіця, паправіўшы кубікі і дабудаваўшы вежу самастойна. Насамрэч яны не толькі суцяшаюць малога ў гэты момант, але і закладаюць фундамент яго будучых пакут. Бо чаму яны вучаць дзіця, папраўляючы кубікі замест яго? Любым спосабам уцякаць ад слёз і расчаравання.

Некаторыя бацькі разважліва папярэдзяць: што ж, бяда, але так бывае. Гэта таксама не ідэальны варыянт, паводле доктара Бэкі, бо так мы вучым дзяцей назапашваць менавіта гэтую негатыўную эмоцыю і заставацца з ёй сам-насам.

Ідэальны варыянт, лічыць доктар, сказаць дзіцяці, што вы не будзеце папраўляць вежу, але пабудзеце побач з малым. У такім выпадку дзіця атрымае сігнал: ага, дарослыя не чакаюць, што я цалкам «патушу» гэтую крыўду, але яны тут, побач, і ад гэтага крыўда становіцца трошкі менш пякучай.

Не выкідаць, а прыглушаць балючае

Доктар Кенэдзі расказвае, што тое самае робіць і з дарослымі пацыентамі. Напрыклад, калі да яе прыходзяць людзі з буліміяй ці анарэксіяй, яна так іх і папярэджвае: калі ваш арганізм выкідае назад усю ежу, вам здаецца, што вы ачысціліся не толькі ад ежы, але і ад усіх непрыемных перажыванняў у сваім жыцці.

Дык вось у сваёй сістэме лячэння яна не прапануе «выкідаць» цалкам нешта балючае і непрыемнае са свайго жыцця. Яна прапануе разам з ёй прыглушыць гэтае перажыванне: з 10 да 9, пасля з 9 да 8. І ўжо пасля гэтага навучыцца неяк жыць у гэтым свеце разам з тымі ўспамінамі і даваць сабе рады.

А што з трывожнасцю саміх бацькоў?

Бэкі падкрэслівае, што, дапамагаючы дзецям, дбаючы пра найлепшае выхаванне, бацькам варта думаць і пра дапамогу самім сабе.

Бо сённяшнія бацькі маюць шмат трывог і мала рычагоў паўплываць на тыя трывогі.

І найперш на галоўнае зло, якое пераследуе нас цяпер, — пустату.

Доктар Кенэдзі заўважае, што ў свеце, дзе для нас так важна, як нас ацэняць іншыя, мы пачынаем «выбудоўваць» сябе не знутры, а звонку. І раней ці пазней сутыкаемся са страшнай з’явай — пустатой унутры. Каб такога не было, дарослым варта слухаць свае адчуванні і падбіраць словы, каб іх апісаць.

І ў гэтым бацькам, гэтак жа як і дзецям, патрэбная дапамога, бо нам усім, і вялікім, і малым, важна адчуваць, што ў нас вераць, нас падтрымліваюць і мы не пакінутыя сам-насам са сваімі нягодамі.

Гонар бацькоў за поспехі дзяцей. У чым тут пастка

Маладзечанец прывёз пад радзільню піяніна, каб павіншаваць жонку з нараджэннем дачкі ВІДЭА

Каментары

Анёлы на столі, залаты ёршык і дызайн з вокладкі часопіса. Як выглядаюць кватэры ў элітных дамах Мінска ШМАТ ФОТА

Анёлы на столі, залаты ёршык і дызайн з вокладкі часопіса. Як выглядаюць кватэры ў элітных дамах Мінска ШМАТ ФОТА

Усе навіны →
Усе навіны

Аляксей Дзікавіцкі расказаў, дзе будзе цяпер працаваць8

Даляр апусціўся за адзнаку 3,5 рубля3

У жонкі беларускага тэнісіста ў Пецярбургу сцягнулі залаты ланцужок4

Як у школьныя электронныя дзённікі трапіла рэклама піва? З'явілася тлумачэнне3

Манашак Свята-Елісавецінскага манастыра прагналі яшчэ з аднаго кірмаша ў Польшчы21

У Варшаве пачынаецца суд па справе згвалтавання і забойства беларускі Лізы2

У Брытаніі ідзе суд над балгарамі, якіх падазраюць у шпіянажы на карысць Расіі

Мінздароўя ўстанавіла нормы прыёму пацыентаў

«Было адчуванне, што людзі ўжо не хочуць вайны». Аляксей Ластоўскі аб наведванні Сірыі і рэжыме Асада як меншым зле15

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Анёлы на столі, залаты ёршык і дызайн з вокладкі часопіса. Як выглядаюць кватэры ў элітных дамах Мінска ШМАТ ФОТА

Анёлы на столі, залаты ёршык і дызайн з вокладкі часопіса. Як выглядаюць кватэры ў элітных дамах Мінска ШМАТ ФОТА

Галоўнае
Усе навіны →