«Raskručvajem čakry». Vilajčanka praktykuje stajańnie na ćvikach
Vilajčanka Natalla Chomič kinuła pracu vychavacielki ŭ dziciačym centry, jakoj pryśviaciła 10 hadoŭ. Dziaŭčyna akunułasia ŭ johu, ź niadaŭnich časoŭ praktykuje stajańnie na ćvikach.
U intervju Kraj.by 36-hadovaja žycharka Vilejki raspaviała, jak pryjšła ŭ johu, kolki hublaje ŭ vazie za adnu siesiju stajańnia na ćvikach i navošta naohuł heta robić.
Prapracavała ź dziećmi 10 hadoŭ i vyhareła
Jašče ŭ dziacinstvie Natalla lubiła indyjskija filmy. Lubimaja žyvioła dziaŭčyny — słon. Jaho fihurkami zastaŭlena kvatera Natalli. Ale pry hetym u johu vilajčanka pryjšła nie adrazu. Hetamu papiaredničali hady pracy ź dziećmi ŭ dziciačym azdaraŭlenčym centry, dzie dziaŭčyna paśpieła atrymać 1-ju katehoryju vychavalnika.
— Ja prapracavała ź dziećmi 10 hadoŭ i vyrašyła, što bolš nie mahu. Zrazumieła, što vyhareła. Mianie ŭžo ničoha nie radavała, — ščyra pryznajecca jana. — A kali čałavieka ničoha nie raduje, značyć pryjšoŭ čas niešta mianiać.
«Adnojčy zarydała na kuchni sa słovami: «Navošta ja ŭ heta ŭviazałasia?»
Čatyry hady tamu małady čałaviek paraiŭ Natalli zaniacca johaj. Ale tady vilajčanka nie bačyła siabie ŭ hetym.
— Na toj momant, mnie zdavałasia, što ja i joha nie sumiaščalnyja. Dzie ja sa svajoj impulsiŭnaściu, emacyjnaściu i dzie joha, — uspaminaje Natalla Chomič.
Zatym joha nahadała pra siabie pa-inšamu. Na pierapadrychtoŭcy pa dziciačym fitniesie ŭ Maskvie Natalli prapanavali asvoić johu dla dziaciej. Pa viartańni ŭ Biełaruś joha nie pakidała ŭ spakoi vilajčanku. U vyniku Natalla adpraviłasia da nastaŭnika ŭ Minsk. Na paŭhoda jana z hałavoj akunułasia ŭ śviet johi. Navučańniu, jak pryznajecca sama hierainia, jana pryśviaciła šmat sił i času.
— Akramia navučańnia ŭ minskaj škole ja samastojna kuplała padručniki, pierahladała mnostva videa, źbirała infarmacyju litaralna pa krupincy. Akramia taho, ja pajeździła pa inšych kłubach Minska, kab ubačyć roznyja techniki vykładańnia, — raspaviadaje vilajčanka.
Ale składanym i ciarnistym byŭ nie tolki šlach navučańnia, ale i daroha ŭnutranych transfarmacyj. Štodzionnaja ruplivaja praca nad saboj stała dla Natalli sapraŭdnym vyprabavańniem.
— U peŭny momant žyćcia ŭ mianie była navat łomka. Heta kali ty razumieješ, što ŭ tabie jość peŭnyja rečy, jakija nie pavinny być. Ty pačynaješ ich prapracoŭvać, i ciabie łamaje nie fizična, a emacyjna. Adnojčy ja prosta zarydała na kuchni sa słovami: «Navošta mnie ŭsio heta treba? Navošta ja ŭ heta ŭviazałasia?» Ale bačačy, kolki pracy ŭžo zroblena, ja nie zdałasia i dajšła da finału, — dzielicca hierainia.
«Na pieršym sieansie stajańnia na ćvikach ja zapłaciła hrošy i pastajała ŭchałastuju»
Atrymaŭšy siertyfikat mižnarodnaha ŭzoru, Natalla dumała spynicca. Ale praha novaha nie dała joj stajać na miescy, i vilajčanka zacikaviłasia stajańniem na ćvikach. Jana znajšła ŭ Maładziečnie dziaŭčynu, jakaja dała joj pieršy ŭrok. Hetaja sustreča rasčaravała vilajčanku i adnačasova stała dla jaje prykładam taho, jak być nie pavinna.
— Ja zapłaciła hrošy i pastajała ŭchałastuju, — tłumačyć jana. — Mianie nie viali. Nichto nie prapracoŭvaŭ sa mnoj niazručnyja dla mianie momanty. A zadavalnieńnie heta nie z tannych. U Minsku, naprykład, siesija stajańnia na ćvikach kaštuje 120 rubloŭ, u Maładziečnie — 60 rubloŭ. Heta niemaleńkija hrošy dla hadziny.
Pastajaŭšy na ćvikach 20 chvilin, Natalla akramia jarkich adčuvańniaŭ (tak dziaŭčyna nazyvaje lohkuju bol) bolš ničoha nie adčuła. A ŭ kancy zaniatkaŭ hierainia zrazumieła, što pravodziła ź joj siesiju stajańnia na ćvikach dziaŭčyna-samavuk.
— Dla mianie heta stała sapraŭdnym šokam, — nie chavajučy ździŭleńnia kaža jana. — Bo na nahach stolki kropak, jakija adkazvajuć za našy orhany.
Intuityŭna Natalla zrazumieła, što heta nie toje. U pošukach iściny jana znoŭ adpraviłasia na vučobu. U toj momant dziaŭčyna ličyła hetuju praktyku vyklučna karysnaj dla zdaroŭja fizičnaha. Ale prajšoŭšy treninhi i daskanała razabraŭšysia ŭ sutnaści stajańnia na ćvikach, vilajčanka, narešcie, uśviadomiła, što znajšła siabie.
— Kali ja spaścihła asnoŭnuju zadaču stajańnia na ćvikach, ja zrazumieła, što majo žyćcio idzie ŭ pravilnym kirunku.
«Ja nie vuču stajać na ćvikach, ja dapamahaju pieraadoleć strachi»
Natalla Chomič ličyć, što pravadnik, a mienavita tak nazyvajucca ludzi, jakija pravodziać siesii stajańnia na ćvikach, heta paklikańnie. Jaho zadača — padvieści čałavieka da momantu, kali jon budzie hatovy paznać siabie, adkazać na hałoŭnyja pytańni, prajści praź ciažkija momanty, jakija schavanyja hłyboka ŭ jaho padśviadomaści. Mienavita dla hetaha patrebien hramatny pravadyr, a nie samavuk.
— Doški ž možna pajści i kupić, — tłumačyć vilajčanka. — Ale sens nie ŭ tym, kab pastajać na ćvikach dla masažnaha efiektu. Ja nie vuču stajać na ćvikach. Ja dapamahaju pieraadoleć strachi, psichałahičnyja błoki, kompleksy. Heta praca čałavieka nad saboj, a ja dapamahaju jamu praz heta prachodzić. Spačatku my dychajem, potym raskručvajem čakry. Potym ja zadaju pytańni, pry hetym ja nie rablu nijakich vysnoŭ i nie imknusia niešta ŭbačyć. Ja jak pravadyr słuchaju ludziej, prapuskaju praź siabie i zadaju pytańni na aŭtamacie, a čałaviek sam na ich adkazvaje. Padčas sieansu stajańnia na ćvikach ahalajecca padśviadomaść, u jakoj utojena vielmi mnohaje.
Usio, što adbyvajecca na siesii, zastajecca pamiž Natallaj i tym, chto pryjšoŭ. Sustreča pravadyra i čałavieka, jakomu patrebna dapamoha, tajemnaja i intymnaja.
— Ja nie maju prava z kimści hetym padzialicca, niešta kamuści raskazać. Heta sakrament. Usio, što ja čuju, usio zastajecca sa mnoj, — padkreślivaje surazmoŭca. — Kali ja nie zachavaju hetuju tajamnicu, mnie prylacić karmična.
«Za adnu siesiju ja mahu stracić da 800 hramaŭ»
Akazvajecca, być pravadnikom ciažka nie tolki emacyjna, ale i fizična. Bieź jakich-niebudź praktykavańniaŭ Natalla Chomič kožny raz paśla siesij stajańnia na ćvikach hublaje ŭ vazie.
— Vychodziačy, ja ŭzvažvaju. Pryjazdžajučy praz hadzinu-paŭtary, ja ŭzvažvajusia znoŭ. I vyśviatlajecca, što hublaju ad 300 da 800 hramaŭ. Heta ŭsio na enierhietyčnym uzroŭni adbyvajecca, — zapeŭnivaje jana. — A jašče paśla kožnaj siesii stajańnia na ćvikach mnie chočacca pamycca, asabliva nohi. Navat nie viedaju čamu.
«Siabroŭka źjazdžała ad mianie sa słovami: «Boža, jakaja svaboda!»
Pakul siesii stajańnia na ćvikach vilajčanka pravodzić dla svaich siabrovak. Ni z adnaho čałavieka Natalla nie ŭziała hrošy. Zatoje atrymała šmat stanoŭčych vodhukaŭ.
Moža atrymacca tak, što čałavieku spatrebicca nie adna, a niekalki siesij stajańnia na ćvikach. Śpieška tut ni da čaho, ličyć hierainia. Kali ŭ čałavieka «balić duša» i prablemy značna hłybiejšyja, čym zdavałasia na pieršy pohlad, Natalla padłučaje na siesijach praktyki miedytacyj.
— Voś, naprykład, maja siabroŭka pieršy raz vystajała tolki 1,5 chviliny. Heta maje miesca być, — kaža Natalla Chomič. — U kožnaha svoj bolevy paroh. Kali prosta stajać biez zapytu, biez prapracovak hłybinnych prablem, možna i 20 chvilin pastajać. U takim vypadku vy prosta zrobicie heta dla masažnaha efiektu, kab uzbadziorycca abo, naadvarot, supakoicca. Zatoje na druhoj siesii ŭ majoj siabroŭki ŭsio atrymałasia. Jana prapracavała ŭsie svaje pytańni i źjazdžała ad mianie sa słovami: «Boža, jakaja svaboda, lohkaść!» Śviet zajhraŭ dla jaje novymi farbami.
U budučyni Natalla Chomič maryć adkryć zału, dzie budzie pravodzić kłasy pa jozie i siesii stajańnia na ćvikach. U Vilejcy Natalla budzie pieršaprachodcam u hetym kirunku, tamu dziaŭčyna hatovaja da roznych mierkavańniaŭ i nieadnaznačnych vodhukaŭ z boku haradžan. Niahledziačy na toje, što hetaja praktyka šyroka raspaŭsiudžanaja ŭ śviecie, dla bolšaści vilajčan jana zastajecca pakul niezrazumiełaj. Takoje stanovišča spraŭ Natalla prymaje spakojna.
— Niejak ja apublikavała infarmacyju ab stajańni na ćvikach ź ilustracyjami na staroncy ŭ sacyjalnaj sietcy i atrymała kamientar, jaki mianie ni kropielki nie zakranuŭ, a tolki raśśmiašyŭ. «Mnie zdavałasia, ty narmalnaja. An-nie, zdavałasia». Ja razumieju, što hetaja praktyka nie dla ŭsich. Ja taksama prymaju, što nie ŭsie ludzi adkryty dla novych adčuvańniaŭ. Paznaŭšy johu, ja pa-inšamu pahladzieła na ludziej vakoł, adnosiny ŭ siamji. Ciapier ja viedaju, što ŭsie ludzi prychodziać u naša žyćcio dla ŭroka. Jak tolki jany adpracoŭvajuć z taboj niejki ŭrok, jany sychodziać. I ich treba svoječasova adpuskać.
Žadajučych pryjści na stajańnie na ćvikach i johu da Natalli ŭžo šmat. Ale vilajčanka nie śpiašajecca adkryvać svaju spravu. Rekłamnaja šylda na budynku — nie kryter pośpiechu dla jaje.
— Mnie budzie dastatkova taho, što čałavieku stała lahčej. Tamu što ja viedaju, jak moža być baluča ci drenna na fizičnym uzroŭni.
«Pakinu miedycynu i zajmusia sielskaj haspadarkaj». Uładalnik sałona pryhažości raskazaŭ, jak paralelna zajmajecca fiermierstvam u vioscy
«Šukaju na barachołkach, aŭkcyjonach, u biblijatecy». Jak čałaviek źbiraje kalekcyju biełaruskich komiksaŭ 90-ch hadoŭ i kolki na heta tracić
«Adnojčy paprasili namalavać aholenuju žančynu na kambajnie». Mastak-aerahrafist z Hrodna raskazaŭ, ci možna zarabić na hetym chobi
«U majoj kalekcyi ŭžo 110 vidaŭ». Žančyna sa Škłova robić paściłu navat z ahurkoŭ, dyni dy kavy
Bajpoł nazvaŭ imiony mahčymych zabojcaŭ Andreja Zielcera. I zajaviŭ, što siłavika «Nirvanu» zastreliŭ svoj ža6
Kamientary