Учора на75-ым годзе жыцця памёр гісторык, археолаг Міхась Чарняўскі. У матэрыяле скарыстаныя цытаты з інтэрв’ю Міхась Чарняўскага «Нашай Ніве», радыё «Свабода», «Рэгіянальнай газеце», «Туризму и отдыху».
● (Студэнтам.) Я не вучу вас, я толькі магу натхняць.
● Мяркую, я б мог паразумецца з чалавекам каменнага веку.
● Бацька мне пальцам тыкаў у грудзі і казаў: «Ты запомні, ты — беларус!». Я казаў: «Я — белалус, белалус!».
● З матэматыкай у мяне было слаба, я яе не любіў. Бяздушныя формулы прыводзілі ў глыбокую дэпрэсію.
● У пятым класе рашыў я распаўсюджваць лістоўкі. Узяў сшытак у клетачку і друкаванымі літарамі пісаў там нешта, ледзьве не «Прэч рускіх акупантаў!».
● З дзяцінства хацеў падарожнічаць.
● Я ўжо, у прынцыпе, прыехаў у Мінск свядомым чалавекам.
● У антыкамуністычным пасляваенным руху ў Беларусі я не ведаю больш моцнай і гераічнай асобы за Расціслава Лапіцкага.
● Не ў кожнага лідара хапае мужнасці ўзяць на сябе боль людзей, што пайшлі за ім.
● Археолаг не можа быць калекцыянерам.
● Я вельмі шчаслівы, што сын стаў археолагам.
● Жонка мая любіць падмеціць, што ў Беларусі прыкладна 40 археолагаў, і з іх тры − у нашай сям’і.
● Наша мінулае не ў музеях і архівах — а ў зямлі.
● Зямлю можна чытаць як кнігу.
● Начальства не вечнае. Вечная толькі Беларусь.
Браты-блізняты прыйшлі працаваць у міліцыю. Адзін з іх пераплыў раку і ўцёк з Беларусі, каб не займацца палітычнымі справамі. Пагутарылі з ім1
Каментары