Два сябры Гары (Джарэд Лета) і Тайран (Марлон Ўэйенз) – дробныя наркагандляры. Гары надакучылі крымінальныя мітрэнгі – і разам зь сяброўкай Мэрыян (Джэніфэр Канэлі) ён зьбіраецца распачаць нармальны бізнэс. Але наркотыкі пераўтвараюць жыцьцё чатырох людзей у рэквіем па апошняй мары.
Гэты фільм трэба глядзець! Стужка Дарэна Аранофскага – найважнейшая карціна 2000-ых, пранізьліва-шокавая мара, загубленая гераінам і галюцынацыямі, апэратарскі цуд і трыюмф майстэрства.
«Рэквіем па мары» – сама найлепшы й найпапулярнейшы фільм Дарэна Аранофскага. Калі папярэдняя карціна “Пі” – гэта змрочна-выкшталцонае авангародовае трызьненьне “не для ўсіх”, а наступны “Фантан” – каліграфічныя практыкаваньні ў мэдытацыі і архетыпах, то “Рэквіем па мары” – гэта пякучая гісторыя людзей, расказаная сьвежай, сучаснай мовай.
Парадаксальны мантаж, вострыя, амытыя сьлязой і болем кадры Мэцью Лібаціка – і нябёсная музыка Клінта Мэнсэла – на тле паноўнага зла.
Апэратар на фільме сапраўды плакаў – калі Элі Бёрстын вымаўляла свой маналёг пра старасьць. Актрыса грае ў фільме маці Гары – яна худнее, шалее, імчыцца ў чырвонай сукенцы па вуліцы, яе паляць электрашокам, прывязваюць да ложка. Джэніфэр Канэлі ў ролі Мэрыян праходзіць пакуты, якія й не сьніліся колішняй гераіні “Фэномэнаў”; Джарэд Лета – па кавалкам губляе жыцьцё і цела.
Але самыя невыносныя кадры ў фільме – служаць катарсісу.
Нельга не спачуваць героям, нельга не адчуваць болю, і нельга не захлынацца Рэквіемам, калі засталіся адны толькі мары.
Толькі адзін сэанс у кінатэатры “Перамога” 26 чэрвеня а 18.00.
Каментары