Калеснікава напісала, што з ёй «размаўлялі» Паўлючэнка, Казакевіч і Карпянкоў
Марыя Калеснікава перадала з турмы ліст, дзе апісвае новыя дэталі свайго арышту і спробы вывезці яе з Беларусі.
«7 верасня мяне выкралі ў цэнтры Мінска, — нагадвае яна і сцвярджае, што «пасля майго выкрадання мяне завезлі і сілай зацягнулі ў кабінет Карпянкова М. М. (начальніка ГУБАЗіК МУС), дзе ён крычаў, абражаў, запалохваў. У яго кабінеце «гутарка» адбывалася з двума іншымі спадарамі (Казакевічам Г. А., першым намеснікам міністра ўнутраных спраў і Паўлючэнкам А. Ю., начальнікам ААЦ). Вы часта можаце бачыць іх у афіцыйных СМІ. Яны паставілі ўльтыматум: я з'язджаю з краіны і з-за мяжы раблю, што хачу, альбо мяне вывезуць — жывую або па частках. Зломяць пальцы, закрыюць на 25 гадоў на зоне, дзе я буду шыць кашулі сілавікам. Гутарка доўжылася пару гадзін з перапынкам на «адпачынак» у камеры-адзіночцы.
Мяне перавезлі ў СІЗА КДБ, дзе пасля ператрусу змясцілі ў камеру-адзіночку, на верхні паверх. Я «адпачыла» там пару гадзін, і мяне правялі ў будынак КДБ для гутаркі з трыма супрацоўнікамі (адзін з іх — Бычак К. Ф., начальнік аддзела Следчага ўпраўлення КДБ).
Пракураныя, цёмныя, маркотныя калідоры, дзе са сцен глядзіць дзед і вітрыны з вымпеламі, сцягамі і іншымі кадэбэшнымі артэфактамі пакідалі дзіўнае ўражанне. Там быццам бы трапляеш у стары савецкі фільм.
«Займальная гутарка» доўжылася да позняй ночы. Сярод мноства пытанняў іх цікавіла інфармацыя пра мяне, хто аўтар тэкстаў, чаму я сцвярджаю пра фальсіфікацыі, на якіх падставах сцвярджаю, што Ціханоўская перамагла, ці арганізоўвала я несанкцыянаваныя масавыя мерапрыемствы, ці спрабавала перашкодзіць працы дзяржорганаў, ці звязаная я з «Нехта» і якія мэты ў Каардынацыйнай рады. Ці разумею я, што адказнасць за збітых, забітых ляжыць на мне, а не на тых, хто аддаваў загады. Гэтыя і іншыя тэмы выклікалі ў мяне шчырае здзіўленне. Яны сапраўды лічаць, што існуюць «лялькаводы», што звонку хтосьці спрабуе паўплываць на сітуацыю ў Беларусі, а тыя, хто выходзіць на вуліцу, — злачынцы, а не мірныя беларусы», — піша Калеснікава.
«Улада не чуе волю народа, — прыходзіць да высновы яна. — Яны не могуць змірыцца з думкай, што беларускі народ хоча іншага жыцця, гатовы да перамен і бярэ адказнасць за сваю будучыню і будучыню сваіх дзяцей. Мы беларусы. Мы народ, а не народзец. Мы жывём у цэнтры Еўропы, а не на лапіку зямлі. І мы можам усё змяніць. Вы неверагодныя. Я адказваю за свае словы і магу ў падрабязнасцях апісаць усе кабінеты, калідоры, памяшканні, у якіх я знаходзілася. Гатовая апазнаць усіх удзельнікаў падзей, якія адбыліся са мной 07.09.2020 — 08.09.2020. Я падала заяву аб завядзенні крымінальнай справы паводле арт. арт. 182, 183, 186 КК у Следчы камітэт, Генеральную пракуратуру.
Так, мне было страшна. Я на самай справе баялася трапіць у турму і што мяне маглі забіць, расчляніць. Але галоўнае ў гэтай сітуацыі — усведамленне таго, што гэты «бардак і хаос», гэты жах, гвалт, — піша Калеснікава, — павінны скончыцца, а сапраўдныя злачынцы павінны быць пакараныя, а беларускі народ стане свабодным.
Я не шкадую ні на хвіліну пра сваё рашэнне застацца. Не баюся крымінальнай справы, турмы, і абсалютная ўпэўненая, што баяцца павінны тыя, хто здзяйсняе злачынствы.
Беларускі народ ніколі не даруе забойстваў, знявагі, гвалту.
Мы моцныя, смелыя, мудрыя, мы — разам, і любоў мацнейшая за страх», — піша Марыя Калеснікава, адна з членаў прэзідыума Каардынацыйнай рады.
Папулярны тыктокер з Расіі тусіць у дарагіх рэстаранах Мінска: «Быццам бамжу падалі. Жарыце, на здароўе»21
Каментары