Жорсткая сацыяльная кінафантастыка, знятая ў стылі жывога рэпартажу.
Раён нумар 9 (District 9)
Паўднёвая Афрыка — Новая Зеландыя, 2009, каляровы, 112 хв.
Рэжысёр: Нэйл Бламкамп
Ролі выконваюць: Шарлтла Коплі, Джэйсан Коўп, Наталі Болт, Сільвен Страйк, Элізабет Мкандавіе
Жанр: Фантастычная драма
Адзнака: 9,5 (з 10)
Над Ёханэсбургам трапляе ў аварыю іншапланетны карабель. Пацярпелых — інсектападобных істотаў — рассяляюць пад горадам, ад чаго месцічы не ў захапленні. Дробны чыноўнік Вікус (Шартло Коплі) мусіць арганізаваць пераезд іншапланетнікаў у канцэнтрацыйны лагер. Але ад канфіскаванага карабельнага паліва герой сам пачынае пераўтварацца ў інсекту — і на яго цяпер палююць вайскоўцы і нігерыйскія банды. Пакуль трансфармацыя не завершылася Вікус павінен дапамагчы новым сваякам пакінуць Зямлю.
Нестандартна-выбуховая карціна маладога рэжысёра Нэйла Бламкампа, прафінансаваная Пітэрам Джэксанам — гэта «Іншапланетнік» Спілберга ў пякуча-сацыяльнай абгортцы. Як і ў колішняй стужцы, герой салідарызуецца з пакрыўжданымі чужымі істотамі. Але для гэтага — ён мусіць перацярпець выпадзенне пазногцяў, разрыў скуры — і процьму іншых «мушыных» радасцяў (Дэйвід Кронэнберг ірве валасы ад зайздрасці).
Як і ў карціне Спілберга, ёсць кепскія навукоўцы — толькі ў Бламкампа гэта цэлыя дзяржавы і карпарацыі, ананамна бюрактратычныя і злыя. І гэта не крыўда аднаго іншапланетніка — а суцэльны іншапланетны генацыд. Гэта здзек і расізм — які нядаўна перажыла Паўднёвая Афрыка.
Іншапланетныя істоты, якіх а называюць «малюскамі», сапраўды, мала падобныя на людзей. Але творцы карціны радыкальнымі сродкамі — выклікаюць у нас спачуванне.
Самае падрыўное ў карціне — ейны стыль, калі ўдарна-трэшавая гісторыя набывае высокі пафас. Фільм пастаўлены — амаль, як дакументальная стужка: з гутаркамі, тэлевізійнымі навінамі, жывым эфірам і прапагандай, якая выклікала істэрычныя воплескі залі. Дарэчы, Нэйл Бламкамп ужо рабіў рэпетыцыю свайго стылю ў роліку «Alive in Joburg», які шакаваў інтэрнэт супольнасць
«Дакументальна-вусцішная» фантастыка практыкавалася ў «Ведзьме з Блэр», «Монстра» і «Дзённіках мерцвякоў», але «Раён нумар 9» — палкае сацыяльнае пасланне пра салідарнасць і спачуванне. Гэта стужка пра нас, людзей — і яна не пакіне вас абыякавымі.
Цяпер чытаюць
«Я не хачу адпускаць жыццё». У пісьменніцы Святланы Курс рак на позняй стадыі10
Каментары