Грышчанка, тады яшчэ маёр, на разгоне маўклівых пратэстаў у Мінску ў 2011 годзе. Фота: Антон Матолька
— Грышчанка асабіста затрымліваў мяне не раз і не два. Не 5 і не 10 разоў ён быў саўдзельнікам судовых працэсаў па адміністрацыйных справах, брудным і агідным, — распавядае Лябедзька. — Нават памятаю выпадак, калі ён мяне вывеў у будынку РУУС з-пад камер і прашаптаў мне: «Я цябе магу згнаіць у калоніі».
Тады Лябедзьку не згнаілі, але яму давялося адсядзець на сутках.
Ён кажа, што яны з Грышчанкам «сапраўды вельмі часта кантактавалі», бо той доўгі час быў намеснікам РАУС Цэнтральнага раёна Мінска, а Вяснянка, дзе жыў Лябедзька, якраз і «была зонай Грышчанкі».
— У мяне ёсць усе падставы не тое, што не любіць гэтага чалавека, а ненавідзець. Але я не спяшаюся ставіць кропку, — кажа палітык.
Ён кажа, што гатовы дараваць былому міліцыянту, але яму не хапае важнай дэталі.
— У мяне сёння нешта сярэдняе. Я, напэўна, сказаў бы, што цалкам перагарнуў старонку і не трымаю ніякага зла на гэтага чалавека, калі б не проста даведаўся навіну пра тое, што ён стаў пекарам і стаіць ля печы з Бібліяй, а калі б пачуў з яго вуснаў сціплае: «Людзі, прабачце за тое, што я зрабіў вам балюча».
Гэта важна пачуць цяпер, менавіта сёння, а не заўтра — калі мы будзем жыць у новай Беларусі, — упэўнены палітык.
Анатоль Лябедзька папрасіў беларусаў выказваць меркаванні з гэтай нагоды.
«Для даравання спачатку трэба папячы хлеб у калоніі, але па справядлівасці — за зробленае».
«Каму дараваць, Грышчанку? А што ён зрабіў для гэтага даравання? Сышоў у пекары? Дык паспрабуйце арганізаваць хлебны бізнэс у Мінску! Без «даху» ў вас нічога не атрымаецца! Так што чалавек проста своечасова зваліў з сістэмы, але так і застаўся часткай гэтай сістэмы».
«Латушка таксама да 20-га дыктатару служыў, і не толькі ён», — пішуць у каментарыях.
