Нягледзячы на тое, што сяброўства ў літаратурных творчых арганізацыях, такіх як Саюз беларускіх пісьменьнікаў і Беларускі ПЭН-цэнтар, лічыцца сёньня амаль крамолай і праявай нелаяльнасьці да існуючага рэжыму, жадаючых уступіць у гэтыя арганізацыі не памяншаецца.
Нягледзячы на тое, што сяброўства ў літаратурных творчых арганізацыях, такіх як Саюз беларускіх пісьменьнікаў і Беларускі ПЭН-цэнтар, лічыцца сёньня амаль крамолай і праявай нелаяльнасьці да існуючага рэжыму, жадаючых уступіць у гэтыя арганізацыі не памяншаецца. Нядаўна ў Саюз беларускіх пісьменьнікаў было прынята адразу блізу 50 творцаў. Пэрыядычна адбываецца прыём і ў сябры Беларускага ПЭН-цэнтру, які з мінулага году ўзначальвае Ўладзімер Някляеў. Але 30 ліпеня адбыўся незвычайны прыём, бо сама цырымонія прайшла ля ганку спэцкамэндатуры ў вёсцы Баршчоўка Рэчыцкага раёну, дзе адбывае пакараньне «хіміяй» беларускі палітык Андрэй Клімаў. Вось як патлумачыў гэтую падзею сам Клімаў:
«Заяву на ўступленьне ў ПЭН-цэнтар я напісаў год таму. Па сьлядах сваёй адсідкі на Валадарцы за акцыю 25 сакавіка я напісаў кнігу «Раскаяние рэвалюцыянера». На прэзэнтацыі, якая адбылася за тыдзень да маёй адпраўкі на «хімію», прысутнічаў прэзыдэнт ПЭН-цэнтра Ўладзімер Някляеў, ён і папрасіў мяне напісаць заяву прама на кнізе. Пасьведчаньне мне хацелі ўручыць па вызваленьні на ўрачыстым сходзе, але выглядае, што мне яшчэ сядзець доўга, таму Ўладзімер Някляеў вырашыў не чакаць вызваленьня і такім чынам падтрымаць мяне маральна.
Каментары