У баранавіцкім філіяле «Атланта» адбыліся звальненні з-за фатаграфіі 2020 года 6

Тая самая фатаграфія

Супрацоўнік баранавіцкага філіяла «Атланта» Андрэй кажа, што ўся заваруха пачалася з-за фатаграфіі каля прахадной завода 14 жніўня 2020 года. У той дзень завадчане па ўсёй краіне выходзілі на акцыі пратэсту. Работнікі Баранавіцкага станкабудаўнічага завода не засталіся ўбаку: сфатаграфаваліся ля прахадной з плакатамі і паднятымі ўверх жэстамі «віктары».

Сам Андрэй запэўнівае, што апынуўся на фота выпадкова:

«Мы кожны абед выходзім гуляць. Калі я спусціўся, на вуліцы ўжо сабраліся людзі. Я наогул у палітыцы нічога не разумею. Дакладней, не разбіраюся, як палітыкі вядуць свае справы. Але вось такое стаўленне да народа, калі людзей збіваюць, а ты не можаш нічога сказаць, — гэта маразм. Увогуле, мы пастаялі, а потым пайшлі на свае працоўныя месцы і пачалі працаваць. Але ўсё гэта было зафіксавана на камеру.

Рэакцыя ў кіраўніцтва завода была аператыўнай. Суразмоўца распавядае, што ўжо на наступны дзень дырэктар атрымаў спіс супрацоўнікаў з гэтай фатаграфіі. Потым правялі агульны сход: былі размовы, што трэба «спыняць гэтыя дзеянні» і іншае. Але гэтым тады ўсё і скончылася.

— І вось прайшло два з паловай гады, — мужчына пераходзіць да цяперашніх падзей. — З 11 студзеня 2023 года супрацоўнік нашага прадпрыемства (як я разумею, гэта супрацоўнік КДБ, але цяпер ён у штаце «Атланта», намеснік па бяспецы ці нешта накшталт таго) пачаў паступова выклікаць да сябе ўсіх з той фатаграфіі.

Праз два з паловай гады яны спрабавалі ўспомніць, што было. Мы сталі туды хадзіць. Яны хацелі даведацца, хто арганізоўваў усё гэта. Але мне нават адказаць няма чаго. Адкуль я ведаю? Так, у мяне ёсць свая пазіцыя, але я яе так заўзята не выказваў, ні за што не змагаўся.

Мужчына сцвярджае, што ў працэсе размовы на звальненне супрацоўнікам не намякалі. Пытанні задавалі стандартныя: навошта выйшлі, хто паклікаў, адкуль даведаліся.

— Ды за пяць хвілін я даведаўся, проста выйшаў прагуляцца ў абед! — эмацыйна кажа Андрэй. — Мы ж не сядзім на месцы, маем зносіны адно з адным. Усе ведалі пра трэш, які адбываецца ў краіне. Пра затрыманне аднаго нашага супрацоўніка, якога ўзялі на мітынгу і збілі, ён яшчэ адседзеў трое сутак. Потым, калі выйшаў, паказваў сваім калегам, што быў увесь сіні: ад грудной клеткі да каленяў. Яшчэ гэты намеснік пытаўся, хто фатаграфаваў, хто арганізаваў. Калі я і памятаў, то не стаў гаварыць. І гэта для іх адразу азначае, што круцішся, нешта хаваеш і наогул усё арганізоўваў. З супрацоўнікам органаў мы пагутарылі ў агульным нармальна і разышліся.

Але пасля гутарак пачаліся звальненні. Па словах Андрэя, 31 студзеня быў апошні працоўны дзень для пяцярых: траіх начальнікаў бюро завода, вядучага інжынера і намесніка па ідэалагічнай працы.

Камусьці сказалі пісаць заяву па ўласным жаданні, а вось апошняму, па чутках, не працягнулі кантракт. З адным са звольненых калег Андрэй знаёмы даўно і расказвае падрабязнасці.

— Як я зразумеў, у гэты панядзелак (30 студзеня) была планёрка, і кіраўніку або намякнулі, або проста сказалі: «Вось табе спіс, каб гэтых людзей тут не было», — распавядае суразмоўца. — У гэты ж дзень калегу запрасіў да сябе непасрэдны кіраўнік і сказаў пісаць заяву аб звальненні па пагадненні бакоў, ужо з 31 студзеня. А ў яго кантракт быў дзейны, не так даўно падоўжаны. І атрымліваецца, што чалавек ці піша заяву па пагадненні бакоў, ці яму намякаюць, што пачнуць «капаць». Усё роўна ж знойдзецца нешта, што ты сказаў не так. Ужо за гэтую фатаграфію нам прыпісалі 342 артыкул (арганізацыя дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак, або актыўны ўдзел у іх).

Па словах Андрэя, за звольненых па спісах на прадпрыемстве асабліва не заступіліся:

— Усе баяцца за сваю задніцу, сядзяць на сваіх пасадах і заробках. Мне здаецца, нават калі б наш дырэктар і паспрабаваў нешта сказаць, яму адказалі б: «Не вякай, ты будзеш наступным». Напэўна, гэтага нікому не хочацца. Калі калега падпісваў абходны ліст, дырэктар сказаў яму, што ўсюды, дзе мог, прасіў спачатку пагаварыць з людзьмі, а потым звальняць, але ніхто не прыслухаўся.

На фота было 48 чалавек, гутарылі з многімі з іх. Звольнілі пакуль што толькі пяцярых. Але ходзяць чуткі, што выніковая мэта — звольніць 40 чалавек.

Я яшчэ спытаў у гэтага сілавіка, маўляў, для чаго вы ўвогуле гэта фота паднялі, два з паловай гады прайшло, многае змянілася. На што мне адказалі: «Мне трэба знайсці завадатараў, арганізатараў, памочнікаў, пешак».

Андрэй кажа, што тры начальнікі бюро і вядучы інжынер, які запускае вытворчасць, не прыйшлі на працу ў адзін дзень.

— Тэхнічны працэс сілавікоў не цікавіць. І нікога не хвалюе, што стаж звольненых — 10—15 гадоў, у кагосьці нават за дваццатку. Гэта не проста ад студэнтаў пазбавіліся, — абураецца мужчына. — Яшчэ днямі аказалася, што дзвюм дзяўчатам з фота не будуць падаўжаць кантракты. А на гэтым здымку ёсць эканамісты планавага аддзела, бухгалтэрыя, шмат начальнікаў бюро, начальнік ліцейнай вытворчасці. Будуць цяпер завод уздоўж і ўпоперак. Гэта дакладна. Ва ўсіх гэта выклікае толькі адну рэакцыю: навошта? Акрамя мата, нервовага смеху і спусташэння — проста няма нічога.

Журналісты звярнуліся па каментар у філіял «Атланта» ў Баранавічах. Праўда, дыялог выйшаў кароткі. На пытанне, ці сапраўды на прадпрыемстве адбываюцца звальненні з-за падзей 2020 года і ў каго можна ўдакладніць дэталі, супрацоўніца прыёмнай адрэагавала даволі рэзка.

— Якое права вы маеце тэлефанаваць і задаваць мне такія пытанні? У нас усё добра, да пабачэння, — і на гэтым кінула трубку.

Nashaniva.com