Гасім свечы і лямпы
— у ложак — бы на спачын.
Зноўку і зноўку нам сніцца
той неадужаны чын.
Прывідныя размовы
ўзгадваць пасля дарма
— кожнае ночы нам сняцца
людзі, якіх няма.
Позірк вачэй і думка,
што працінае наскрозь
— кожнае ночы нам сьніцца
шчасьце, якому не лёс.
Ціха рыпіць аканіца,
дыхае цемра з бакоў.
Доўга нам будзе сніцца
час, які не прыйшоў.
16
0
1
0
2
0
