«Катоў прапаноўвалі ўтапіць або ўсыпіць бясплатна». Як мінчукі ратавалі катоў цэлай вуліцай
Святлана жыве ў Мінску. Яна і іншыя жыхары дома на вуліцы Чурлёніса сутыкнуліся з праблемай, добра знаёмай жыхарам вялікага горада: бяздомныя жывёлы. Каты аблюбавалі падземны паркінг — лавілі тут мышэй, а спалі на прыпаркаваных аўто, піша Onliner.
— Шкло, капот, дах аўто былі ў слядах каціных лап. У асобных кутках паркінга несла каціным пахам — у жывёл ёсць звычка пазначаць тэрыторыю. Што самае непрыемнае — гэта кацяняты, якіх кошка хавала ў зацішныя месцы паркінга або пад капот аўто.
Нядзіўна, што жыхары дома ставіліся да жывёл па-рознаму: ад любові да нянавісці і злосці.
— Мой аўтамабіль катам таксама спадабаўся: калі яго прыгравала сонца, на машыне жывёлам асабліва добра спалася. Неяк на капоце я нават заўважыла драпіны, не буду сцвярджаць, што гэта зрабілі жывёлы — страхоўка ўсё кампенсавала, але асадак застаўся.
Я звярнулася ў праўленне паркінга, апрацоўвала месца для аўто сродкамі, якія не падабаюцца кошкам. Мякка кажучы, сітуацыя з жывёламі вельмі напружвала.
Але аднойчы маё стаўленне да насельнікаў паркінга змянілася.
Справа была так: неяк позняй восенню Святлана вярталася дадому. Машыну мінчанка пакінула на паркінгу. І тут жанчына пачула пранізлівае мяўканне. Да яе падбеглі кацяняты, якія «праводзілі» да самага выхаду, — у іх паводзінах жанчына ўбачыла надзею на выратаванне.
Святлана вырашыла неяк дапамагчы: зрабіла фота жывёл і скінула ў чаты дома і паркінга — маўляў, вазьміце, хто гатовы.
— Хутка з'явілася скрынка з цёплымі рэчамі, куды паклалі кацянят. Бліжэй да вечара адгукнулася дзяўчына з нашага дома, якая кантактуе з валанцёрамі. Разам з суседкай мы перадалі ёй скрынку з кацянятамі. І тут пачалася сапраўдная эстафета дабра. У першы ж дзень забралі адно кацяня, двух іншых таксама ўдалося прыстроіць. Дарэчы, адно кацяня засталося ў дзяўчыны, якая спачатку прытуліла ўсю кампанію. У чат дома закінулі кліч, суседзі і «паркоўка « актыўна дапамагалі кормам, пераводзілі грошы за паслугі ветэрынара.
Кацянятам удалося дапамагчы, а вось дарослыя каты так і заставаліся жыць на паркінгу. Жывёлы працягвалі спаць на аўто, а яшчэ зноў і зноў павялічвалі папуляцыю. Святлана вырашыла дапамагчы і ім, хоць досведу валанцёрства ў жанчыны не было. Спярша жывёл трэба было праверыць у ветэрынара, бо ў здаровых катоў больш шанцаў знайсці дом.
— Каля сваёй машыны я паставіла кардонны домік. І цуд, кот асвоіў новую жылплошчу і цяпер спаў тут, а не на аўто. Потым я знайшла каталоўку, велізарную клетку для часовага ўтрымання, пераноску. Злавіла першага ката: яго кастрыравалі, а пасля аперацыі я знайшла платную ператрымку. Праз дзень трапляецца такі ж кот, з якім праходзім тыя ж этапы. У выніку яго ўдалося прыстроіць з дапамогай валанцёраў у вёску Брэсцкай вобласці — ён стаў улюбёнцам адзінокай бабулі.
Усяго ўдалося дапамагчы пяцярым жывёлам. Адзін з выратаваных катоў усё яшчэ шукае дом. Святлана кажа, што ён цалкам здаровы і нават прышчэплены. Новаму гаспадару жывёла дастанецца з пасагам — драўлянай хаткай.
Па словах чытачкі, выратаванне бяздомных катоў — занятак праблемны і, вядома, патрабуе матэрыяльных выдаткаў.
Сумарна клопат пра катоў пацягнуў на 1100 рублёў: частку рахункаў Святлана аплачвала сама, а потым кінула кліч сярод жыхароў дома і многія падключыліся. Мінчанка зусім не шкадуе, што ўпісалася ў гэтую гісторыю: удалося і жывёлам дапамагчы, і пазнаёміцца з аднадумцамі.
Гісторыяй жанчына вырашыла падзяліцца ў якасці прыкладу згуртаванасці: агульнымі намаганнямі можна зрабіць многае. Праўда, былі і тыя, хто раіў катоў усыпіць або ўтапіць, так што даводзілася і паспрачацца.
— Каты і кошкі — гэта хатнія жывёлы, якім патрэбен гаспадар. Жывёлы па сваёй прыродзе пладзяцца бескантрольна. Адлоў і ўсыпленне — не выйсце, хацелася б, каб быў прыняты закон аб стэрылізацыі бяздомных жывёл, — разважае мінчанка. — Як паказвае жыццё, агульнымі намаганнямі ўсё магчыма.
Я вельмі ўдзячная жыхарам нашага 24-га і суседніх дамоў №16, 18, 20, 22, 26 на вуліцы Чурлёніса, кіраўніцтву паркінга і аўтаўладальнікам, сваім выдатным суседкам за дапамогу і ўдзел.
«Адчайна змагаўся кіпцюрамі за жыццё». У Вільні кацяня тры дні правяло ў рэанімацыі пасля таго, як 20 хвілін было ў пральнай машыне
У Гомельскім раёне адстрэл бяздомных сабак даручылі паляўнічым
«На мяжы нас усе ўжо ведаюць». Беларусы дзевяць месяцаў шукаюць кошку, якая згубілася на памежным пераходзе
«Мяркую, Макей бы ўхваліў». Аўтар помніка кіраўніку МЗС расказаў, якія сэнсы ўклаў у яго7
Каментары