Бо слова мацней за амон, ППРБ і бомбы. Слова, што прыйдзе свабода хутка ўжо на Радзіму.
Пастка зачыняецца. Мы едзем у падземным транспарце,
Бы мышы ў рай ці думкі з голаву на паперу.
Таму, хто стаіць насупраць, ня варта прыдумляць алібі –
Ён сёньня гатовы загінуць, бо сьлепа ў нешта верыць.
Вочы, бязглуздыя вочы, бо сьвету яны ня бачаць,
А толькі сьвятло ў канцы жыцьця ці, традыцыйна, тунэлю.
Вось толькі гэта сьвятло зусім нам не на ўдачу,
Мы ў ім ператворымся ў попел, скуматы бяздушных целаў.
Горад будзе дыміцца навінамі, страхам, плёткамі.
Міліцыя зноў з сабакамі будзе хадзіць па вагонах.
Студэнтаў будуць цягаць зноў па чарзе на допыты,
Кагосьці пасадзяць за тое, што носіць на швэдры Пагоню.
Вочы, бязглуздыя вочы камусьці заўсёды дарэчы.
Як проста ператварыць пісьменьніка ў тэрарыста,
Калі ўсе каналы дзяржаўныя, а іншыя можна адсекчы,
Як закладніку голаў ці студэнту права вучыцца.
Я мушу прачнуцца зранку, калі я яшчэ ня мёртвы,
І выйсьці на двор і мёртвых словам рабіць жывымі,
Бо слова мацней за амон, ППРБ і бомбы.
Слова, што прыйдзе свабода хутка ўжо на Радзіму.
-
Быў запісаны шараговай копіяй расійскага абраза. Рэстаўратары раскрылі невядомы беларускі барочны абраз XVII стагоддзя
-
Якія спектаклі назвалі найлепшымі ў Беларусі? Падвялі вынікі Нацыянальнай тэатральнай прэміі
-
Беларускія артысты напружыліся: з Новага года яны не змогуць працаваць як ІП — прыйдзецца аддаваць дзяржаве больш грошай
Каментары