Рэктарка Акадэміі музыкі расказала, што робіць, калі бачыць сваіх студэнтаў у падземных пераходах з інструментамі
Рэктарка Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі Кацярына Дулава дала вялікае інтэрв'ю «СБ. Беларусь сегодня». Прыводзім самыя цікавыя выказванні.
Пра размеркаванне
«Я ганаруся тым, што на працягу некалькіх гадоў у акадэміі стопрацэнтнае размеркаванне выпускнікоў.
Мы вядзем сумесную прадуктыўную працу з арганізацыямі — заказчыкамі кадраў, у асноўным з канцэртнымі, тэатральна-відовішчнымі арганізацыямі і ўстановамі адукацыі. Безумоўна, у галіны культуры ёсць спецыфіка прыёму выпускнікоў на працу ў творчыя арганізацыі, якая тычыцца правядзення конкурсу на замяшчэнне пасад творчых работнікаў. Напрыклад, каб патрапіць у той ці іншы аркестр, трэба прайсці конкурсны адбор перад заключэннем працоўнага дагавора. Гэта патрабаванне прад'яўляецца і да оперных выканаўцаў».
Пра эміграцыю выканаўцаў
«[Ад'езд маладых музыкантаў] — сур'ёзны прадмет для разважанняў. Таму што калі падрыхтаваны намі спецыяліст запатрабаваны і па ўзроўні майстэрства адпавядае патрабаванням, што прад'яўляюцца да музыкаў у лепшых аркестрах або тэатрах свету, то якія-небудзь забароны ў гэтай сферы абсалютна непрадуктыўныя. Калі я разумею, што такі крок забяспечыць маладому музыканту ў далейшым творчае развіццё, то лічу немагчымым і непатрэбным гэтаму перашкаджаць.
Ёсць іншы нюанс. Хлопцы ў адсутнасць сур'ёзных кансультацый са сваімі бацькамі, педагогамі часам самастойна прымаюць рашэнне і ў сярэдзіне навучання з'язджаюць некуды, не ведаючы пра тое, што іх чакае.
Мы спрабуем максімальна растлумачваць той факт, што пры ўсёй адкрытасці свету ў кожнай краіне існуе патрабаванне закрываць вакансіі ў аркестрах, тэатрах перш за ўсё сваімі, нацыянальнымі кадрамі. І мы там заўсёды знаходзімся на правах гасцей.
Пра студэнтаў, якія граюць у падземных пераходах
«У некаторых выпадках бывае вельмі забаўна, калі я бачу, што грае наш студэнт, і каб яго ня бянтэжыць, імкнуся прайсці незаўважна.
Але наогул, не бачу ў гэтым нічога дрэннага. Тым больш калі чалавек займаецца гэтым законна, а сёння гэта дазволена, і гарадскія ўлады вітаюць. Калі чалавек грае добра прыгожую музыку, што тут можа быць кепскага? І ў рэшце рэшт, я б сказала, што гэта векавая практыка: студэнты кансерваторыі заўсёды спрабавалі падпрацаваць, а заадно і выпрацаваць навыкі пераадолення хвалявання пры публічным выступе. Лічу, што выкананне нашых студэнтаў упрыгожвае фанасферу горада.
Каментары