Рускае слова «точка» ў беларускай мове ў залежнасці ад кантэксту перадаецца па-рознаму.
Словы «кропка» і «кропля» маюць адно паходжанне — ад слова крапіць. Нешта маленькае на пісьме ці на карціне мы можам назваць кропкай.
Слова ж «пункт» пануе ў матэматыцы, геаграфіі, тэхніцы, войску і іншых галінах. Па-беларуску скажам «пункт на карце», «пункт гледжання» і «пункт кіпення».
Рускі выраз «пятая точка» можна перакласці як «пятае месца» па аналогіі з «мяккім месцам» (У. Караткевіч, І. Шамякін) ды «заднім месцам» (В. Быкаў).
Аднак многія слоўнікі ўключаюць гэты рускі фразеалагізм да жаргону ды арго, таму лепей карыстацца нашымі словамі: дупа, азадак, задніца ці срака. А ў навуковых тэкстах — ягадзіца.
Маеце іншыя варыянты ці пытанні? Пішыце ў каментарах!
Каментары