«Называў мой раён вёскай. Такое я не дарую». Беларусы расказалі пра самыя крынжовыя расстанні ў сваім жыцці

Ананімны «газаўшчык» і расстанне, якое кепска пахла

«Рассталіся з дзяўчынай проста на выпускным пасля 11-га класа па прычыне таго, што я трохі расслабіўся, не змог пракантраляваць свае натуральныя фізіялагічныя працэсы і пусціў «газы». Для яе гэта было проста адкрыццё: аказваецца, людзі могуць пукаць.

Тыя адносіны, вядома, цяжка назваць сур'ёзнымі ў сілу ўзросту. Але было максімальна смешна пачуць менавіта такую прычыну! Доўгі час мы з гэтай дзяўчынай не размаўлялі, хоць абодва вучыліся ў Мінску: я ў БНТУ, а яна ў БДУ. І пасля заканчэння ўнівера, праз яшчэ пару гадоў, выпадкова сустрэліся ў Піцеры. Там ужо проста павіталіся, адвёўшы погляды. Цяпер у Instagram часам лайкаем адзін аднаго і даведаемся, як справы, але тэму «газаў» не падымаем».

Павялічыць

Алеся і «раён на раён»

«Была знаёмая з хлопцам гады тры, мы перыядычна размаўлялі і пару разоў хадзілі на спатканні. У гэтым годзе нашы зносіны і сустрэчы сталі вельмі частымі. Практычна кожны дзень бачыліся, хадзілі ў розныя месцы, пазнавалі адзін аднаго. У выніку пачалі сустракацца.

І нашы адносіны маглі б працягнуцца да гэтага часу, калі б не адно «але»: малады чалавек працаваў непадалёк ад «Мінск-Свету» і абагаўляў гэты раён. У той час як мой раён, Асмалоўку, крытыкаваў, называючы вёскай. Таму я зразумела, што ў нас, на жаль, няма будучыні.

Я, як прыхільніца сталінскага ампіру і нізкапавярховай забудовы, якая выдаткавала шмат сіл, часу і грошай на тое, каб жыць менавіта ў Асмалоўцы, не дарую крытыку на адрас гэтай мясцовасці. І пры гэтым сама не пераношу «Мінск-Свет» з усімі яго «чалавейнікамі».

Хлопец у адказ на маю заяву сказаў, што гэта трызненне і наогул ён не хацеў мяне закрануць, але ўсё роўна сцвярджаў: «Мінск-Свет» найлепшы».

Настасся і жартачкі на троечку

«Гэта адбылося ў 2019-м, пад Новы год. З маладым чалавекам мы былі знаёмыя вельмі даўно, а вось сустракаліся месяцы з паўтара. З прычыны таго, што тэрмін быў непрацяглым, магчыма, цяпер так пацешна ўспамінаць пра гэту гісторыю.

У мяне ёсць спецыфічнае пачуццё гумару, пра якое ведаюць усе мае сябры. І аднойчы адбылася пацешная сітуацыя: хлопец скінуў мне фота, дзе ён сядзіць у бальнічным калідоры з распухлай шчакой. Я гэтую фатаграфію пераслала сяброўцы, і яна адрэагавала неадназначна, сказаўшы, што ён «нейкі не вельмі, на троечку».

Далей ужо я распавяла пра гэта хлопцу, мы разам пасмяяліся — і потым згадвалі гэтую «троечку» пры любым зручным і не вельмі выпадку. Пакуль ён не заявіў пра жаданне расстацца, сказаўшы, што «прыняў бы ўсё» (далей ішоў пералік, што менавіта), акрамя маіх «гэтых жартаў».

Вось так упершыню (і пакуль аднойчы) у маім жыцці малады чалавек растаўся са мной з-за жартаў, з якіх сам жа і жартаваў за кампанію».

Павялічыць

Даша і кабачковы душніла

«Аднойчы я пачала сустракацца з хлопцам з-за кабачковых аладак. Я люблю кабачковыя аладкі, і на першае спатканне (14 лютага, дарэчы) ён прынёс кантэйнер з імі. Прыйшлося ісці на другое спатканне, каб аддаць кантэйнер, а ён прынёс другую порцыю… так усё і закруцілася.

Адметным было тое, што ўпершыню ў маім жыцці ад хлопца была ініцыятыва прагаворваць усё, што не задавальняе ў адносінах. Праўда, на справе ён толькі крыўдзіўся, а мне даводзілася адгадваць і выпытваць, што ж пайшло не так.

Вось прыкладны спіс «не так»: у мяне няправільныя смеццевыя пакеты; я купіла яму на сняданак занадта вялікі ёгурт; я не надзела завушніцы; я надзела завушніцы, але не тыя, якія яму падабаюцца.

Апошняй кропляй стала фраза: «Калі ты сказала, што збіраешся да мяне, я думаў, што ты проста збіраешся, а ты нават не нафарбавалася». Для даведкі: маё «нафарбавалася» заўсёды зводзілася да нафарбаваных веек і лёгкіх стрэлак, астатняга я нават не ўмею.

Вырашыла, што стамілася не адпавядаць яго чаканням, і пайшла ў закат. Дарэчы, смачныя кабачковыя аладкі ён так і не навучыўся рабіць — але жэст быў прыгожы».

Сняжана і скандальны сняданак

«На той момант мы з хлопцам былі ў адносінах пяць месяцаў і жылі ў мяне: ён пераехаў з іншай краіны. Аднойчы раніцай я папрасіла яго прыгатаваць сняданак. Ён сказаў, што стаміўся і рабіць гэтага не будзе (ён тады працаваў у клубе і прыехаў з працы ноччу).

Разумею, што такая просьба магла здацца дурной, але ў нас была дамоўленасць: гатуе ён, бо любіць гэта рабіць, а я не. Калі хлопец адмовіўся, я проста вырашыла, што магу зрабіць сняданак сама. Ён тут жа падскочыў і ўжо заявіў, што ўсё ж такі зробіць. Мы счапіліся: не рабі-зраблю — не рабі-зраблю.

У моманты сварак чалавек заўсёды любіў кідаць фразу «значыць, расстаемся?». А ў мяне назапасілася за ўвесь час, і я сказала, што так, расстаемся. Ён сабраў торбу і пайшоў. Потым пачаў абрываць тэлефон і стаяў пад дзвярыма, хоць яму было куды пайсці. Але я яго не пусціла і канчаткова вырашыла, што ўсё скончана».

Павялічыць

Людміла і порназалежнасць

«Мне на той момант быў 21 год, ён старэйшы за мяне гадоў на сем. Праграміст, свая кампанія. Блізка размаўлялі, хадзілі на спатканні, часта стэлефаноўваліся. У нейкі момант у яго дома выпілі віна, справа дайшла да сэксу. І ў яго, як бы гэта сказаць, не атрымалася. Ну, думаю, бывае: перахваляваўся хлопец, нічога страшнага.

Потым такіх спатканняў з «сэксам» было яшчэ штук з сем-дзесяць. Я зразумела, што справа відавочна не ўва мне, і вырашыла з ім пагаварыць: ну, можа, варта да лекара звярнуцца, таблетачкі папіць. А ён мне распавёў, што гэта ўсё таму, што ён працуе з дому і глядзіць вельмі шмат порна. Пры гэтым паўнавартасны сэкс апошні раз у яго быў пяць гадоў таму.

У той момант мне хацелася смяяцца. Хоць, вядома, разумею, што жартаваць з такога нельга. А ён мне прапанаваў проста падчас сэксу ўключаць «фільмы для дарослых». Я выпала ў асадак і, натуральна, адказала «Не». Беспаспяхова паспрабавалі яшчэ пару разоў, і я яму ў выніку сказала, што пачуцці — гэта выдатна, але для мяне ў адносінах важны якасны сэкс, без порна і ўсялякіх старонніх прадметаў».

Павялічыць

Віялета і раман коштам у 40 рублёў

«Гэтыя адносіны доўжыліся каля двух месяцаў. Усё развівалася досыць імкліва: ён нават паспеў прызнацца мне ў каханні. Тут важна сказаць, што ў хлопца былі фінансавыя цяжкасці, паколькі ён толькі што скончыў універ і яшчэ не пачаў працаваць.

Я ставілася да гэтага з разуменнем (на спатканнях плаціў ён, аднак за сумесны адпачынак з маімі сябрамі я заплаціла за дваіх, ён абяцаў аддаць пазней). Хлопец запэўніваў, што як толькі выйдзе на працу, то аддасць мне даўгі і ў прынцыпе праблема з грашыма знікне — проста трэба пачакаць.

У адзін дзень я атрымала ад яго паведамленне з просьбай перавесці на нечую карту 40 рублёў за дастаўку пліткі: бацька папрасіў аплаціць, але ў яго не было грошай, а просьбу бацькоў выканаць трэба. Для мяне гэта своеасаблівы трыгер, таму што мінулыя адносіны скончыліся з-за лудаманіі і даўгоў былога. У мяне склаўся прынцып не пазычаць, і я стала вельмі насцярожанай у плане грашовых пытанняў у адносінах.

Ветліва адмовіла, патлумачыўшы сваю пазіцыю. Здарылася размова, у фінале якога ён прапанаваў не марнаваць час адзін на аднаго: маўляў, калі я не выручыла яго, то гэта паказвае маё стаўленне да яго.

Гэтая сітуацыя была першым (і апошнім) нашым сур'ёзным рознагалоссем, дамовіцца не ўдалося, і нашы шляхі разышліся. Атрымліваецца, што рассталіся з-за 40 рублёў. Што гэта было, дагэтуль не магу зразумець — для мяне гэта проста смешна».

• 11
• 0
• 13
• 11
• 1
• 2
• 4
• 0