Жанчына з Баранавічаў кінула працу ў школе і стала зарабляць на тыльдах
Тры гады таму жыхарка Баранавічаў Людміла Цывуля пакінула працу сацыяльнага педагога ў школе для стварэння лялек тыльдаў. Чаго гэта каштавала і ці шкадуе пра сваё рашэнне, жанчына расказала Bar24.
«Вынік перасягнуў чаканні»
37-гадовая Людміла паспрабавала сябе ў творчасці яшчэ ў 18 гадоў. Натхніўшыся любоўю сваёй мамы да вышыўкі, яна сама з дапамогай нітак стала ствараць карціны і пано. Пра тыльды ў той час дзяўчына нават не чула.
«Доўгі час гэта было для мяне асноўным хобі. Думак пра тое, каб неяк на гэтым зарабляць, у мяне не было», — расказвае Людміла.
Усё змянілася, калі яна наткнулася ў інтэрнэце на фота самаробных лялек-тыльдаў.
Лялька тыльда — шытая цацка, створаная па даволі простай схеме выкрайкі. У тыльды звычайна доўгія рукі і ногі, невялікая галава і даволі буйное тулава. Лялька была прыдуманая як элемент інтэр'еру, яе функцыя — дадаваць дому ўтульнасці.
«Мне адразу спадабаліся гэтыя пацешныя чалавечкі з дзвюма кропкамі на твары замест вачэй. Лялькі здаваліся нейкімі вельмі ўтульнымі і прыцягвалі ўвагу. Я падумала: шыць я ўмею, чаму б не паспрабаваць зрабіць такую самой?» — успамінае жанчына.
Вывучыўшы агульныя прынцыпы стварэння тыльдаў, яна зрабіла сваю першую ляльку.
«Усё рабіла ўручную, без швейнай машынкі. Вынік перасягнуў мае чаканні, лялька атрымалася з першага разу», — расказвае Людміла.
Па яе словах, працэс стварэння лялькі захапіў яе настолькі, што яна вырашыла пакінуць працу сацыяльнага педагога ў школе і займацца выключна хэндмэйдам.
«Я вырашыла, што хачу займацца тым, ад чаго атрымліваю задавальненне. Развіталася са сваёй ранейшай працай і аформілася рамесніцай. Увесну будзе ўжо тры гады, як я ствараю тыльды і зарабляю на гэтым», — расказвае майстрыха.
«Не атрымліваецца з першага разу, абавязкова атрымаецца з пятага»
Усе лялькі, якія вырабляе майстрыха, адрозніваюцца адна ад адной не толькі знешнім выглядам, але і «характарам». Для кожнага вобразу Людміла прыдумляе невялікую гісторыю-казку. І кожнай сваёй тыльдзе дае імя.
Нягледзячы на тое, што за тры гады жанчына вырабіла больш за паўсотні лялек, яна памятае кожную сваю тыльду.
«Я ўвесь час нешта прыдумляю, эксперыментую з тэхнікамі ў стварэнні лялек і адзення для іх. Некаторыя пытаюцца, адкуль у мяне ўсе гэтыя ідэі. Спакойна адказваю: «Гэта мая інтуіцыя». Для рэалізацыі ўсіх ідэй мне наўрад ці і жыцця хопіць! — расказвае Людміла.
Яна адзначае, што не баіцца ўкараняць новыя падыходы і тэхнікі шыцця. І «калі нешта не атрымліваецца з першага разу, абавязкова атрымаецца з пятага», упэўненая майстрыха.
«Прызнаюся, што цяпер мае работы падабаюцца мне значна больш, чым раней. Я пачала выкарыстоўваць швейную машынку. З ёй і працэс нашмат хутчэйшы, і якасць атрымліваецца прыкметна лепшая», — расказвае яна.
Дарэчы, у стварэнні адзення для тыльдаў Людміле выдатна дапамагае яе мама. Спрыяе і муж, які вырабляе для лялек драўляныя стэнды-падстаўкі.
«Родныя падтрымліваюць мяне, ім падабаецца маё хобі. Вядома, гэта выдатна матывуе, каб працягваць тварыць», — расказвае жанчына.
«Людзі самі мяне знаходзяць»
У працы майстрыха прытрымліваецца пэўных прынцыпаў. Напрыклад, яна не робіць лялек на замову, а стварае іх толькі такімі, якімі бачыць сама. А яшчэ вялікую ўвагу надае якасці сваіх вырабаў.
«Многія матэрыялы для творчасці цяпер даражэюць. Я знаходжу альтэрнатывы, каб выніковая цана на ляльку была прымальнай, а якасць заставалася высокай», — расказвае яна.
Людміла лічыць, што яе творчасць — гэта «хобі з прыемным бонусам». І хай пакуль яна не зарабляе на тыльдах столькі, колькі на звычайнай працы, дзяўчына перакананая, што гэта часова. І настроеная сур'ёзна развіваць сваю справу.
«Цяпер мае работы купляюць, хутчэй, з дапамогай «сарафаннага радыё». Людзі самі мяне знаходзяць. Надалей я хачу размяшчаць каталог сваіх тыльдаў на інтэрнэт-пляцоўках», — адзначае Людміла.
Большасць лялек, створаных Людмілай, знайшлі свой дом у розных частках Беларусі. Адна з тыльдаў адправілася ў Нарвегію. Жанчына спадзяецца, што з часам геаграфія будзе толькі пашырацца. Тым больш што ідэй і планаў у яе шмат.
Цяпер, да прыкладу, акрамя стварэння тыльдаў яна асвойвае вытворчасць мініяцюрных кампазіцый з дрэва.
«Маё хобі — гэта лад жыцця, мае эмоцыі і лепшы спосаб самавыяўлення. Для мяне гэта падобна да лекаў, медытацыі, — адзначае Людміла. — За час працы над тыльдамі я пазнаёмілася з многімі творчымі людзьмі Баранавічаў.
І, заўважу, што такіх людзей нашмат больш, чым здаецца! Мяне вельмі натхняюць іх работы і поспехі. Яны даказваюць, што займацца самавыяўленнем можна дзе заўгодна. Галоўнае — шчыра гэтага хацець!»
Калі Канапацкая стала цалкам падкантрольная Лукашэнку?13
Каментары