Памятаеце кадэта, які на сустрэчы з Лукашэнкам смела выступіў па-беларуску? Ён выехаў з краіны
У 2022 годзе Захара Аўчыннікава, на той момант 16‑гадовага кадэта Віцебскага кадэцкага вучылішча, запрасілі на сустрэчу Аляксандра Лукашэнкі са старшакласнікамі і студэнтамі. Яго выступ па-беларуску запомніўся многім і стаў хітом у ютубе. Захар гаварыў пра слаўнае мінулае Беларусі і, хоць моцна хваляваўся, сумленна адказаў на пытанні Лукашэнкі пра Другую сусветную вайну і СССР.
Пасля таго выступу хлопцы з іншых дэлегацый падыходзілі паціснуць руку Захару. Шмат беларусаў пісалі яму ў сацсетках.
Калі хлопец вярнуўся дадому пасля таго адкрытага ўроку, то даведаўся пра бяду ў сям'і. У ноч на 1 верасня памёр бацька Захара, які шэсць гадоў змагаўся з анкалогіяй, пісаў блог «Отраженіе».
Хлопец родам з вёскі Дрыгучы Мёрскага раёна. Школьнікам ён захапляўся вайсковай тэматыкай і пасля сёмага класа паступіў у кадэцкае вучылішча. Адным з любімых яго прадметаў была гісторыя.
У адзінаццатым класе хлопец збіраўся стаць адвакатам ці юрыстам. І ад гэтых планаў не адмовіўся.
Захар у 2023 годзе паступіў на юрыдычны факультэт Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта на спецыяльнасць «юрыспрудэнцыя».
Але неўзабаве атрымаў павестку ў армію. Таму аформіў акадэмічны адпачынак і ў лістападзе 2023 пайшоў служыць у 103‑ю асобную гвардзейскую паветрана-дэсантную брыгаду.
«Каб не расчаравацца ў самім сабе, не падвесці ўсіх, дзякуючы каму я ствараю самога сябе, і каб у канцы сорамна не было, я буду рабіць адно — непахісна ісці наперад да вялікай мэты-мары ў імя вялікай справы служэння тым, каго я люблю, шаную і берагу, дзеля сваёй роднай вялікай і шматпакутнай Беларусі, Братів і ўсяго свету!»
— напісаў Захар у інстаграме ў красавіку 2025 года.
«А аб пройдзеным шляху скажу так: было ўсякае, ох, якое ўсякае, але так яно і ва ўсіх нас, ды і ці тое яшчэ будзе. Шукаў срэбра, калі выжываў, знайшоў золата, навучыўшыся трохі жыць. Чэрчыль казаў: «Адзінае, што мае значнасць — гэта мужнасць ісці далей!» Толькі ад чалавека, яго волі і духа залежыць, ці стане ён мацнейшым і разумнейшым. Трэба ўсёй душой адчуць і розумам уцяміць, што няма нічога лепшага і пры тым больш адказнага і складанага, чым бескаштоўная магчымасць «ісці дарогай, якую сам сабе абіраеш», што «шчасце і няшчасце самі па сабе не існуюць, а пазнаюцца толькі ў параўнанні» і што нельга ні хвіліны праводзіць марна! (…) Прачытаў 63 кнігі, атрымаў новыя веды і ўменні, аднаўляю і шукаю новыя. У галаве дзясяткі планаў, толькі прашу ў неба сіл для іх ажыццяўлення. Пакуль я дыхаю і сэрца б'ецца, наперад душа мая імкнецца! Хто, калі не мы, зменіць гэты свет?! Ніхто, акрамя нас!» — дзяліўся развагамі хлопец.
Пасля службы ён вярнуўся ў расійскі ўніверсітэт.
Захар вядзе сацсеткі па-беларуску. У вольны час ён як валанцёр дапамагае бяздомным жывёлам.
Цяпер чытаюць
Пра Мелказёрава ў яго апошні дзень: «Было адчуванне, што ён стомлены, бракуе энергіі, рысы твару былі запалыя»1
Каментары
Прыглядзеўся да спісу кніг - мая павага.
Мяркую, яшчэ пачуем пра яго пасля (ў добрым сэнсе).
Поспехаў на сваім пуці.