«Ujaviŭ, što mnie było b cikava pasłuchać». Salist J:Mors zaniaŭsia aŭdyjaknihami
Lidar hurta J:Mors Uładzimir Puhač zasnavaŭ vydaviectva aŭdyjaknih Litaralna. Płany — vydavać biełaruskija tvory i rabić ich dastupnymi biaspłatna. My raspytali va Uładzimira padrabiaznaści.
Pieršyja knihi ad Litaralna užo dastupnyja anłajn biaspłatna.
Heta «Apovieść z majho času, albo Litoŭskija pryhody» Ihnacija Jankoŭskaha (1854), «Karotkaja historyja Biełarusi» Vacłava Łastoŭskaha (1910) i «Adviečnym šlacham» Ihnata Abdzirałoviča (1921). Ahučyli knihi adpaviedna Siarhiej Bochan, Aleh Harbuz i Alaksandr Pamidoraŭ.
Uładzimir kaža, što kamanda prajekta admysłova vybrała nie tyja knihi, jakija na słychu: «Ujaviŭ dla siabie, što mnie było b cikava pasłuchać i što jašče nie było pieraroblena ŭ farmat aŭdyjaknižak. Pačali my z knih 19 — pačatku 20 stahodździa, heta toje, na što ciapier radziej źviartajecca ŭvaha, bo ciapier čaściej publikujuć bolš znanyja knižki — sučasnyja i siaredziny 20 stahodździa. Ich my bolš viedajem i navat vyvučali ŭ škole, a voś knižki 19 stahodździa mienš pradstaŭlenyja ŭ aŭdyjafarmacie. Tamu my pačali mienavita z 19 stahodździa».
Hety prajekt śpiavak robić razam ź siabram Alaksiejem Jerachaŭcom i z Maryjaj Maroz, jany pradstaŭlajuć polski fond ŻYCIE. Jany sa svajho boku zabiaśpiečyli finansavańnie prajekta, bo dostup da knih biaspłatny dla słuchačoŭ. Ci budzie tak dalej? Uładzimir nie biarecca płanavać nadoŭha, ale zapeŭnivaje:
kamandzie važna, kab moładź mieła jak maha praściejšy dostup da biełaruskaj kultury i litaratury, tamu prajekt budzie biaspłatny tak doŭha, jak atrymajecca.
Čamu Puhač vyrašyŭ zaniacca hetym? «Čamu nie? Na žal, trapiŭ u abstaviny, kali niama mahčymaści całkam zajmacca pracaj, jakoj pryśviaciŭ bolšuju častku žyćcia, jak heta było ŭ Biełarusi. Źmienšyłasia i kolkaść kancertaŭ, i kolkaść słuchačoŭ. Vyzvaliŭsia čas dla jašče niečaha karysnaha, i ja vyrašyŭ raspačać taki prajekt z aŭdyjaknižkami. [Vybraŭ taki farmat] u tym liku tamu, što sam z zadavalnieńniem karystajusia aŭdyjaknižkami, daŭno ich słuchaju», — adkazvaje muzyka.
Ciapier Litaralna rychtuje ahučku jašče dźviuch knih, jakija płanuje vydać da Novaha hoda. Adna — znakavy biełaruski mastacki tvor, jaki abiacajuć pradstavić bližej da Kaladaŭ, druhaja — vielmi važny i vostry sacyjalna-palityčny tvor, duža viadomy. Jon, kaža Puhač, padrychtavany ŭ farmacie, niečakanym navat dla tych, chto pryzvyčaiŭsia słuchać aŭdyjaknižki.
Uładzimir kaža, što kamanda nie maje strohich kryteryjaŭ ni pa žanrach, ni pa hałasach dla ahučki: «Płanujem ahučvać i mastackuju, i fiłasofskuju litaraturu, i publicystyku — toje, što, na naš pohlad, było b važna pieravieści ŭ dastupny farmat, da jakoha pryzvyčaiłasia moładź.
U nas volny padychod i da taho, chto ahučvaje knihi. Siarod hetych ludziej i prafiesijnyja akciory, i dyktary, ale nie tolki jany. Jakraz adzin z prajektaŭ, jaki my rychtujem da Novaha hoda, budzie zrobleny nie vielmi tradycyjnym čynam u paraŭnańni ź inšymi aŭdyjaknižkami».
Śpiavak nahadvaje, što tvoraŭ biełaruskaj litaratury vielmi šmat. Na jaho dumku, patrebnyja dziasiatki, a to i sotni takich vydaviectvaŭ, jak Litaralna, kab pieratvaryć knihi ŭ sučasny farmat i zrabić ich dastupnymi dla novych pakaleńniaŭ. Kamanda spadziajecca, što ŭ ich heta atrymajecca.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary