Каб пабрацца шлюбам, да невыязнога Змітра Палойкі ў Баранавічы з Украіны прыехала нявеста
Затрыманы ў снежні быццам бы за службу ў батальёне «Данбас» Зміцер Палойка распісаўся ў Баранавічах 13 студзеня са сваёю нявестаю з Украіны Вітаю.
Беларускія спецслужбы папярэдзілі Змітра, што яму пакуль нельга пакідаць Беларусь. Жаніцьба, якая павінна была адбыцца ва Украіне, зрывалася. Таму яго нявеста Віта прыехала ў Баранавічы 6 студзеня. Яна хвалявалася, што яе проста не пусцяць у Беларусь.
– Думала, што мяне якія-небудзь спецслужбы здымуць з цягніка на мяжы, сустрэнуць у Мінску ці Баранавічах. Піла валідол.
Па словах жанчыны, баяліся яе адпускаць і сябры на працы. Калі яна афармляла адпачынак, калегі хваляваліся і запісвалі кантакты, дзе яе шукаць, калі раптам нешта здарыцца.
Каб пабрацца шлюбам у Баранавічах, Змітру і Віце давялося прыкласці шмат намаганняў пры падрыхтоўцы патрэбных папераў.
– Усе мае дакументы трэба было перакладаць з украінскай на рускую мовы, усё пацверджваць у натарыуса, – кажа Віта. – Выдаткавалі шмат грошай. Але мы вельмі хацелі ажаніцца, таму і здолелі ўсё зрабіць за адзін дзень.
На роспіс у ЗАГС Зміцер і Віта нікога не клікалі. Па іх словах, не хацелі паведамляць да часу аб гэтым. І нават калі пасля выйшлі з будынка з пасведчаннем ад шлюбе, то не верылі, што нарэшце гэта адбылося.
– Увечары дома накрылі стол і ўдвух адсвяткавалі, – кажа Віта Палойка. – Дзеці павіншавалі па скайпе.
Па словах Віты, у Беларусі ёй кінулася ў вочы, што на вуліцах людзі невясёлыя і змрочныя.
– У нас людзі нейкія больш актыўныя, – тлумачыць жанчына. – На прыпынках чуваць, як народ нешта абмяркоўвае, дыскутуе, сварыцца. А тут усе стаяць самі па сабе і маўчаць, як у часы СССР. Але я адчула на сабе, што беларусы вельмі добрыя, спагадлівая людзі, хоць вельмі маўклівыя і сумныя.
Таксама Віту ўразілі беларускія крамы. Яна кажа, што ў яе горадзе Курахава, які знаходзіцца за 18 км ад зоны баявых дзеянняў і за 30 км ад Данецкага аэрапорта, у крамах выбар прадуктаў і тавараў больш разнастайны.
– А цэны ў вас, дык я ледзь прытомнасць не страціла. Мне Дзіма перавёў кошты ў грыўні, дык усё ў два разы даражэйшае. Купілі тры салёныя агуркі для салату за 20 грывен! У нас тыя агуркі ніхто за ежу не лічыць – больш за 2 грыўны не заплаціць!
14 студзеня Віта паехала дахаты ва Украіну, яна спадзяецца, што хутка да яе прыедзе і муж.
– Я веру, нягледзячы ні на што, мы будзем разам! – кажа жанчына.
Дзяржаўныя сацыёлагі: Беларусы найперш звязваюць сваю дзяржаўнасць з Вялікім Княствам Літоўскім23
Каментары