Высокую смяротнасць ад брытанскага штама каранавіруса абверглі

Два новыя даследаванні кажуць, што насуперак ранейшым асцярогам, брытанскі штам каранавіруса новага тыпу не павялічвае цяжар хваробы. Але пры гэтым распаўсюджваецца ён лепш за астатнія разнавіднасці SARS-CoV-2. Артыкулы з апісаннем даследаванняў апублікавалі навуковыя часопісы The Lancet Infectouse Diseases і The Lancet Public Health.

Брытанскім штамам або лініяй B. 1.1.7 называюць разнавіднасць каранавіруса, якую выдзелілі ў пачатку снежня 2020 года ў Вялікабрытаніі. Першыя сведчанні яго з'яўлення датуюцца вераснем таго ж года, а ў снежні ён пачаў хутка распаўсюджвацца па краіне. Пасля ён трапіў і ў іншыя краіны: напрыклад, у пачатку красавіка стала вядома, што брытанскі штам стаў найбольш распаўсюджаным у ЗША.

Паводле першых даследаванняў гэтай разнавіднасці, акрамя здольнасці хутка распаўсюджвацца B. 1.1.7 можа адрозніваць і падвышаная смяротнасць пацыентаў. Спецыялісты працягваюць вывучаць наступствы заражэння брытанскім штамам, каб зразумець, ці сапраўды ён больш смяротны, а таксама каб высветліць, ці абараняюць ад гэтай разнавіднасці вакцыны ад SARS-CoV-2, створаныя супраць іншых разнавіднасцяў віруса.

Аўтары першага даследавання назіралі за жыхарамі Лондана, якія паступілі ў дзве гарадскія клінікі паміж пачаткам лістапада і канцом снежня 2020 года. Тады вакцынацыя была яшчэ ў самым пачатку і аб брытанскім штаме не было вядома амаль нічога. Навукоўцы аналізавалі колькасць і склад вірусных часціц з мазкоў пацыентаў, а таксама сімптомы, з якімі ў іх праходзіла інфекцыя. Усяго ў распараджэнне даследчыкаў трапілі даныя ад 341 лонданцаў.

Доля смерцяў сярод пацыентаў абедзвюх груп аказалася супастаўная (16% і 17%), таксама прыкладна аднолькавы быў і цяжар сімптомаў. Пры гэтым пацыентам з B. 1.1.7 часцей прызначалі кіслародныя маскі (44% супраць 30%), аднак, па словах даследчыкаў, гэта можа быць звязана не толькі з цяжарам каранавіруснай інфекцыі. Таму гэтую прыкмету ў сваіх высновах навукоўцы не ўлічвалі.

Яшчэ адным важным адрозненнем пацыентаў з брытанскім штамам была вялікая вірусная нагрузка: гэта значыць колькасць вірусных часціц у іх крыві.

Другое даследаванне ахоплівала значна больш удзельнікаў: каля 37 тыс. чалавек, якія карысталіся дадаткам COVID Symptom Study ад канца верасня да канца снежня 2020 года. Гэты дадатак рэкамендавалі ўсталяваць пацыентам, якія заразіліся каранавірусам, каб распавядаць з яго дапамогай аб сімптомах інфекцыі доктару.

Акрамя звестак аб тым, як сябе адчуваў кожны пацыент, дадатак перадаваў і месца, дзе ён знаходзіўся. Такім чынам, у распараджэнні даследчыкаў апынуўся вялікі масіў даных, па якіх, у параўнанні з інфармацыяй аб суадносінах хворых з B.1.1. 7 у кожным рэгіёне, можна было зрабіць выснову аб сувязі паміж цяжарам сімптомаў і колькасцю хворых з брытанскім штамам.

Навукоўцы не выявілі ніякай статыстычна значнай сувязі паміж гэтымі параметрамі: калі ў тым ці іншым рэгіёне Англіі, Шатландыі або Уэльса павялічвалася колькасць пацыентаў з брытанскім штамам, колькасць выпадкаў ускладненняў COVID-19 у гэтым рэгіёне не павялічвалася і часцяком змянялася па незалежнай заканамернасці. Не аказалася значнай сувязі і паміж колькасцю пацыентаў з B. 1.1.7 і ўзроўнем паўторнага заражэння.

Аднак адну сувязь навукоўцы ўсё-ткі заўважылі: аказалася, што індэкс рэпрадукцыі — паказчык, па якім навукоўцы мяркуюць аб хуткасці пашырэння таго ці іншага віруса — у брытанскага штама ў 1,35 разоў вышэйшы, чым у «стандартнага» каранавіруса.

Па словах навукоўцаў, нягледзячы на ўсё гэта, з дапамогай наяўных сродкаў лячэння індэкс рэпрадукцыі B. 1.1.7 можна знізіць. Акрамя таго, супраць яго, паводле апошніх даследаванняў, дзейнічаюць ўсе вядомыя на дадзены момант вакцыны.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0