Ад рэдакцыі4141

Дурнота ці здрада? Каментар «Нашай Нівы» пра сітуацыю ў «Байполе»

Адметнасць цяперашняй сітуацыі ў тым, што, назіраючы за ёй, не ўзнікае сімпатыі да ніводнага з бакоў, няма адчування, што адзін з іх — носьбіт вялікай праўды, а другі толькі па-пустому каламуціць ваду. 

Архіўны здымак. Фота: «Байпол»

Унутраны канфлікт у арганізацыі «Байпол», за публічнай фазай разгортвання якога частка нашага грамадства, што яшчэ не страціла цікавасці да палітычных працэсаў у беларускіх дэмакратычных асяродках, мае сумнеўнае задавальненне назіраць з учарашняга дня, мусіць стаць важнай вяхой у гісторыі грамадскага супраціву рэжыму Лукашэнкі. І гэта вяха, на жаль, не пазітыўная: чым бы канфлікт не скончыўся, па яго выніках, відаць, канчаткова аформіцца адыход «Байпола» з беларускага палітычнага жыцця як аўтарытэтнай сілы, з якой былі звязаныя пэўныя спадзяванні ды разлікі.

Характэрная адметнасць цяперашняй сітуацыі ў тым, што, назіраючы за ёй, не ўзнікае сімпатыі да ніводнага з бакоў, няма адчування, што адзін з іх — носьбіт вялікай праўды, а другі толькі па-пустому каламуціць ваду. Як таксама не адчуваецца, што па-свойму маюць рацыю абодва бакі, а ісціна пасярэдзіне. Акурат наадварот

— і з формаў камунікацыі, і з якасці аргументацыі, і са спосабаў яе данясення складваецца ўстойлівае ўражанне, што гэты канфлікт не ідэйны, што ягоныя ўдзельнікі вырашаюць толькі нейкія свае персанальныя задачы, грамадскія ж інтарэсы адышлі на вельмі далёкі план. Няма і базавага разумення, што ў любой сілавой структуры ці яе прататыпе павінна быць падпарадкаванне старэйшаму па рангу, для гэтага і прыдуманыя званні. Інакш гэта дваравая футбольная каманда, а не прататып сілавой структуры.

Адпаведна і даверу ды сімпатыі ні да кога не ўзнікае. Паслухаўшы-пачытаўшы чарговы твор, выдадзены ў рамках публічнай палемікі, хочацца адначасова і смяяцца, і плакаць. Смяяцца — бо ва ўсім гэтым, калі абстрагавацца ад кантэксту, вонкава сапраўды шмат смешнага, нездарма сітуацыя ўжо генеруе і несумненна будзе генераваць далей шмат мемаў. А плакаць — бо кантэкст усё ж нікуды не дзяваецца, і кантэкст гэты насамрэч трагічны.

Мусіць, нямала хто цяпер міжволі пакутліва задае сабе сакраментальнае пытанне, якое ў 1916 годзе з трыбуны расійскай Дзяржаўнай Думы некалькі разоў рытарычна задаў палітык Павел Мілюкоў, пералічваючы пралікі царскага ўрада: «Што гэта — дурнота ці здрада?» І ўсім хочацца, каб гэта ўсё ж была проста дурнота, але ёсць небеспадстаўныя асцярогі, што можа па выніку аказацца і здрадай. 

Будзем, аднак, усё ж спадзявацца, што найгоршых сцэнарыяў, пры якіх важныя канфідэнцыйныя звесткі, якімі валодае «Байпол», трапяць у рукі ворага і будуць выкарыстаныя ў расправе над апанентамі рэжыму, у выніку ўдасца пазбегнуць. Але пры любым раскладзе арганізацыя атрымае — ды ўжо і атрымала — такі рэпутацыйны ўдар, што пра далейшыя яе перспектывы ў дасягненні заяўленых мэтаў гаварыць будзе недарэчна. Рэалізацыя таго ж плана «Перамога» (зыходзім з таго, што ён рэальна ёсць, а не з’яўляецца блефам), калі б для таго наспелі неабходныя ўмовы, вымагала б вельмі высокага ўзроўню самаарганізацыі і каардынацыі, што немагчыма без безумоўнага даверу да арганізатараў.

Таму акурат такія арганізацыі, як «Байпол», не могуць дазволіць сабе ўляпвацца ў скандалы падобнага кшталту, бо для іх рэпутацыя мае першачарговае значэнне.

Супрацоўнічаць з «Байполам» сёння, знаходзячыся ў Беларусі, азначае падвяргаць сябе ды сваіх блізкіх вялізнай асабістай небяспецы, ісці на аграмадную рызыку. І для таго, каб гэта рабіць, нават самыя ідэйныя і самаахвярныя людзі мусяць разумець ды ўсведамляць, што гэта арганізацыя сур’ёзная, у якой уся праца пастаўлена на салідную прафесійную аснову, а людзі, якія ў ёй працуюць, думаюць перадусім пра інтарэсы беларускай справы, а не пра тое, як усіх спрытней распіхаць локцямі і самому сесці вышэй. 

У аснове аўтарытэту падобнай арганізацыі мусіць стаяць вера ў тое, што людзі з яе робяць усё, што ад іх залежыць, не разменьваюцца на дробязі і не займаюцца публічнай клаўнадай. Весела паназіраць за клаўнадай, узброіўшыся папкорнам і адпускаючы з’едлівыя каментары, могуць сабе дазволіць людзі, ніяк асабіста супрацоўніцтвам з арганізацыяй «незаплямленыя», або тыя, хто знаходзіцца ў бяспецы за мяжой.

А вось тым беларусам, што застаюцца ў Беларусі і ў свой час даверылі яшчэ аўтарытэтнаму «Байполу» свае асабістыя звесткі, зусім не смешна ўсведамляць, што задэклараваная надзейная сістэма бяспекі можа быць зусім дзіравай, доступ да канфідэнцыйных звестак пры бардаку, які ў арганізацыі творыцца, могуць займець, па сутнасці, выпадковыя людзі, і валоданне гэтымі звесткамі ды іх злівы ў любы момант могуць стаць аргументам у міжгрупавых разборках. Не кажучы пра тое, што імавернасць інфільтрацыі ў такую арганізацыю прамых агентаў рэжыму непараўнальна ўзрастае.

Таму, чым бы ні скончыўся гэты канфлікт, можна з вялікай доляй упэўненасці прагназаваць, што рэальныя ўплывы арганізацыі ён звядзе практычна да нуля. Структура, асноўная задача якой — арганізацыя і каардынацыя ўнутранага супраціву ў паняволенай краіне, не можа быць эфектыўнай без людскога даверу і гатоўнасці ў адпаведны момант за ёй пайсці ды чынна падтрымаць ініцыятывы, ставячы на карту ўласную свабоду, бяспеку, здароўе ды нават жыццё. А гэта ўсё занадта сур’ёзныя рэчы, каб маглі сумяшчацца з клаўнадай ці барацьбой за ўладу ўнутры структуры.

Каментары41

  • BND
    09.06.2023
    Няма ніякага канфлікта. Выдумваецца чарговы піяр і нагода сабраць Азараву і інш. з так звана пераходнага (які пераходзіць трохі меньш чым пересідэнт) кабінета данаты ці інш. сродкі так як працаваць што і халуі рэжыму яны не прызвычаіся. Хай замест аккаунаў раскручваюць сваё CV на пояцоўках па працаўладкаваньню ў краінах ЕС і навучачацца не на халяву жыць як дармаеды рэжыма. Тобок нарэшце навучацца плаціць падаткі і аўтарскае права хаця б за БЧБ якім прыкрываюцца. Лайдакі
  • Петя
    09.06.2023
    Два беларуса - партизанский отряд
    Три беларуса -партизанский отряд и предатель
  • Байбол
    09.06.2023
    I тое, i другое
 
Націсканне кнопкі «Дадаць каментар» азначае згоду з рэкамендацыямі па абмеркаванні.

Карпенка не выключыў, што прэзідэнта будуць абіраць праз УНС20

Карпенка не выключыў, што прэзідэнта будуць абіраць праз УНС

Усе навіны →
Усе навіны

Выжылых на борце самалёта, што разбіўся ў Вашынгтоне, няма. У самалёце было некалькі фігурыстаў

Эдуарду Бабарыку споўнілася 35 гадоў1

Мясаеды маюць больш шанцаў знайсці сабе пару — даследаванне4

Падчас мемарыяльных мерапрыемстваў у Аўшвіцы Ціханоўская сустрэлася з Чарльзам Кушнерам9

У Сумах шахед ударыў па шматпавярховіку: чатыры чалавекі загінулі, дзевяць параненых

Злодзей залез у кватэру праз дах, спусціўшыся ў кватэру праз паверх на вяроўцы

Трамп вышле студэнтаў, што падтрымалі напад ХАМАС на Ізраіль11

«Транзіт можа адбыцца толькі пад Колю». Латушка прапануе ўважліва сачыць за кар'ерай малодшага сына Лукашэнкі13

Жыхар Магілёва прадае 20-капеечную манету за 480 рублёў. У чым яе асаблівасць?2

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Карпенка не выключыў, што прэзідэнта будуць абіраць праз УНС20

Карпенка не выключыў, што прэзідэнта будуць абіраць праз УНС

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць