Уладзімір Някляеў адсвяткаваў 70-гадовы юбілей чытаннем вершаў у скверы імя Янкі Купалы ФОТА
Нягледзячы на дождж, свята адбылося.

Паэтычныя чытанні з-за дрэннага надвор'я скончыліся хутчэй, чым планавалася.
Сустрэчу Някляеў завершыў словамі: «Ніхто і ніколі не адбярэ ў нас нашу зямлю і наша беларускае неба над галавой, над магіламі нашых продкаў».
Публіка не стала адразу разыходзіцца. Паэт прэзентаваў асобнікі сваёй новай кнігі «Толькі вершы», ахвотныя атрымалі аўтограф.










Беларускаму паэту і палітыку Уладзіміру Някляеву 9 ліпеня споўнілася 70 гадоў.
Ён нарадзіўся ў 1946 годзе ў мястэчку Крэва ў гістарычных Нальшчанах.
Унікальны сплаў тэмпераменту і моўнага чуцця нарадзіўся ў сям'і выхадца з Расіі Пракофія Някляева, механіка, накіраванага ў Заходнюю Беларусь ствараць калгас, і мясцовай беларускі Настассі Магер.
Някляеў дасягнуў вяршынь прызнання як паэт. Многія песні на ягоныя словы сталі народныя. За свой раман «Аўтамат з газіроўкай» ён атрымаў прэмію Гедройця.
У 2010 годзе паэт пайшоў у палітыку, стаў кандыдатам у прэзідэнты. У дзень выбараў яго збілі да паўсмерці, вінаватых дагэтуль ніхто не пакараў. Наадварот, самога Някляева кінулі ў турму — выпрабаванне, у выніку якога ён напісаў выдатны цыкл вершаў.
«Паэт жывы, пакуль жывы Народ. Народ жывы, пакуль Паэты жывы…» — напісаў з нагоды юбілею Някляева Сяргей Ваганаў.
-
У Брэсце прадаюць кватэру асуджанага палітвязня, які хадзіў на мноства судоў
-
Асацыяцыя перавозчыкаў Літвы: Сітуацыя з фурамі на беларускай мяжы пагаршаецца, перавозчыкі стомленыя і злыя
-
«Я не прысвойваў сабе мільён». 17‑гадовы блогер з Гродна, які збіраў грошы на лячэнне дзіцяці, распавядае сваю версію
Цяпер чытаюць
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х
Каментары