Памёр ксёндз Міхаіл Сапель — першы пробашч адроджанай парафіі святога Роха на Залатой Горцы
Раніцай 10 снежня на 55-м годзе жыцця адышоў у вечнасць ксёндз Міхаіл Сапель, першы пробашч адроджанай парафіі Найсвяцейшай Тройцы (святога Роха) на Залатой Горцы ў Мінску. Апошнім часам ён быў вікарыем (дапаможным святаром) у гэтай парафіі, піша catholic.by.
У розны час святар быў душпастырам у парафіях Маці Божай Ружанцовай і святога Дамініка ў Ракаве, Нараджэння Маці Божай у Заслаўі, дырэктарам ДКТ Caritas Мінска і Беларусі, узначальваў камісію па перакладзе літургічных тэкстаў.
Інфармацыя пра пахаванне святара будзе агучаная пазней.
Ксёндз Міхал Сапель нарадзіўся 17 лістапада 1967 года ў Браславе. Cям’я Сапеляў была «змяшанай»: бацька — праваслаўны, маці — каталічка.
Скончыўшы сярэднюю школу ў 1984 годзе, Міхал адчуваў пакліканне да святарства, аднак вырашыў спачатку паступіць у медыцынскае вучылішча ў латвійскім Даўгаўпілсе. Прапіска ў суседняй рэспубліцы дала яму магчымасць праз год паступіць у духоўную семінарыю ў Рызе, якую ён паспяхова скончыў у 1990 годзе.
У 1990-м малады святар быў скіраваны ў Мінск і прызначаны вікарыем касцёла Узвышэння Святога Крыжа на Кальварыйскіх могілках, а пазней ад арцыбіскупа і будучага кардынала Казіміра Свёнтка атрымаў заданне душпастырскай апекі над тымі, хто ў Мінску жадаў маліцца па-беларуску (парафія святога Роха).
Руплівасцю ксяндза Міхала і яго супрацоўнікаў па літургічнай камісіі распачалася і паспяхова развівалася метадычная праца па перакладзе літургічных тэкстаў на беларускую мову, галоўным плёнам якой стаў выдадзены ў 2004 годзе «Рымскі Імшал для дыяцэзій на Беларусі».
На плечы маладога святара Міхала Сапеля лягла яшчэ адна адказная місія: у мясцовым касцёле яму было даручана наладзіць дабрачынную дзейнасць. І з гэтым заданнем ён паспяхова справіўся: у 1991 годзе ў Мінску з’явілася свая арганізацыя Caritas.
Ужо праз некалькі гадоў беларускі Caritas ад банальнага прымання гуманітарнай дапамогі і яе размеркавання перайшоў да рэалізацыі сапраўды сур’ёзных праектаў, найбуйнейшы з якіх — дзіцячы цэнтр у Ляскоўцы.
Акрамя парафіі на Залатой Горцы, ксёндз Міхал Сапель да 1996 года быў пробашчам парафіі ў Ракаве і пэўны час з душпастырскай неабходнасці служыў вернікам у Заслаўі.
Дзякуючы грамадска-палітычным пераменам на пачатку 90-х гадоў мінулага стагоддзя, аднавіліся набажэнствы ў адной з забраных савецкімі ўладамі мінскіх святынь — касцёле Найсвяцейшай Тройцы (святога Роха) на Залатой Горцы.
Вакол першага ў пасляваенны час душпастыра хутка сабралася сталічная каталіцкая моладзь, якая жадала маліцца на роднай мове і мела тут такую магчымасць, яшчэ рэдкую ў тыя часы.
«Той час нярэдка называюць «вясною Касцёла» на Беларусі: так спора ўзыходзілі тады парасткі паклікання ў сэрцах моладзі. Парафія на Залатой Горцы стала месцам, дзе гэтых веснавых усходаў было асабліва шмат. З гэтай сталічнай каталіцкай супольнасцю звязанае нараджэнне, развіццё і рэалізацыя пакліканняў да служэння Богу ў святарстве кс. Анатоля Парахневіча, сённяшняга пробашча ў Альковічах, кс. каноніка Аляксандра Чайкоўскага, пробашча ў Наваполацку, кс. Канстанціна Каракі, пробашча ў Глуску, кс. каноніка Юрыя Быкава, пробашча ў Радашковічах, кс. каноніка Пятра Шарко, пробашча ў Нясвіжы, кс. Алега Жураўскага, пробашча ў Наваельні, кс. Міколы Гракава, вікарыя Залатагорскай парафіі, а таксама біскупа Віцебскага Алега Буткевіча», — зазначае catholic.by.
Каментары