Працяг. Пачатак у «НН» № 19-46 за 2003 год, 8 за 2004 год
Нарастуць!
Мамы няма. Запісваю песьні ад Марушкі. Час ад часу, зрабіўшы перадых у сьпяваньні, тлумачыць:
— У кажнай песьні свой голас. У кажнай песьні свой вывад (як выводзяць, цягнуць). А малыя ўсе адводныя.
Пад канец крэўніца мая як бы суцяшае й сябе й мяне:
— Пакуль гэты песьні запішаш, новыя нарастуць!
Аратайна-жнейная душа верыць у нязводнасьць усяго жывога. І песьня — яна жывая, яна ж голас шчырае душы.
Безь вянца
Марушка неяк казала пра новыя формы шлюбу:
— Баба ў Ваўчы к яму прысвоілася: я твая баба.
Ня трэба вянца, абы троху вінца!
Калі ж
Прыйшла маладзіца ў клюб. Марудныя танцы. Яна ў думках зазначае: «Цягнуць, як жабрака за х…». І чакае, чакае. Ня вытрымала:
— Дык калі ж танцаваць пачнуць?
Бо звыкла да скокаў з папеўкамі:
Ой ты, сіся, не трасіся!
Расступіцеся, шуя, не стапчыце мне х.я!
Упрысядкі прысядаў,
За касматую хватаў,
А за тую касматую
Тры дні сядзеў за хатаю.
Ой, чашы, чашы, чашы за апошнія грашы!
Ні рукі, ні ногі ня мелі спакою.
І рукамі, і нагамі,
І ўсякімі спасабамі.
Скаку-скаку на пальчыках,
Села скулка на яйчыках,
Скаку-скаку на пяце,
Села скулка на п….е!
Ой, ня сам я трасуся,
Мяне чэрці трасуць,
А малыя чарцяняткі падкалачаваюць!
Бадай што рытм крыху запавольваўся, калі прыпявалі:
Выхадзіла пані Яні,
Танцавала танцы,
Цалавала пані Яні
Пану Яну яйцы.
Як перадых. Як уздых.
Скакала ўсё, як у нас казалі, хадзіла хаданём.
Ходзіць хата, ходзіць дол,
Ходзіць на п….е хахол!
Крывічы марудных танцаў не прызнавалі. Як і каханьня.
Ой, ня сам я трасуся,
Мяне чэрці трасуць,
А малыя чарцяняткі падкалачаваюць!
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
Рыгор Барадулін
Каментары