«Француская для пачаткоўцаў»
Нямецкі школьнік Генрых двух слоў ня можа зьвязаць па-француску. Але, каб спадабацца Валеры, хлопец разам са школьным гуртком франкафілаў адпраўляецца ў Парыж…
Першае каханьне, падлеткавая рэўнасьць, неразуменьне – і нямота ў чужым горадзе. Позіркі, стук сэрца – і прызнаньне напрыканцы.
У адрозьненьні ад падлеткавых амэрыканскіх камэдый з рыгальнымі жартамі і прышчавым сэксам – нямецкая карціна Дытэра цнатлівая, як дзіцячы пацалунак. Гэта не замінае героям раўнаваць адзін аднаго, засмучацца, баяцца сказаць слова, саромецца, зьдзіўляцца й радавацца.
Нямецкае кіно заўжды вылучалася сацыяльным позіркам – і камэдыі тут ня вынятак (што не ідзе ім на карысьць). Кантраст культураў – выклікае сьмешныя непаразуменьні; герой вучыцца чужой культуры – дый увазе да іншага чалавека.
Падлетак залівае віно ў мюсьлі (шок у францускіх гаспадароў), “катуецца” багатай гальскай кухняй – і на радасьцях разьбівае чужую машыну.
Гумар у карціне карэктна-сацыяльны, героі – ціхмяныя й амаль бесканфліктныя (што не замінае падлеткавым жарсьцям).
Фільм – амаль дыетычнае відовішча для падлеткаў – і можа быць сьмела рэкамэндаваны для школьных праглядаў.
Па кантрасьце з паноўнай кінапрадукцыяй выклікае зьдзіўленьне.
Каментары