Хто тая ўкраінка, якую забіў Болдуін, і як ёй удалося зрабіць ашаламляльную кар’еру ў Галівудзе
Галіна Гатчынз стала зоркай у прафесіі, якая да яе лічылася мужчынскай, — аператары-пастаноўшчыкі.
«The Mad Hatter» і «Blindfire» — дзве апошнія працы 42-гадовай Галіны Гатчынз (Halyna Hutchins). Вестэрн «Rust» здымалі ў кіношна-пустынных ваколіцах горада Альбукерке на захадзе ЗША, і ён стаў для яе фатальным.
«Халастыя!» (‘Cold Gun!’ па-англійску) — крыкнуў Болдуіну памочнік рэжысёра. Так прынята ў Галівудзе падчас здымак эпізодаў са стральбой. Акцёр націснуў на курок. Чаму ў адным з бутафорскіх пісталетаў — усяго іх было тры — апынуўся баявы патрон, высветліць следства.
Рэжысёр быў паранены, а Галіна памерла па дарозе ў шпіталь.
«Няма слоў, каб выразіць мой шок і смутак з прычыны трагічнага здарэння, якое забрала жыццё Галіны Гатчынз, жонкі, мамы і выдатнай калегі, — напісаў у сябе ў Твітары Алек Болдуін (Alec Baldwin) — адзін з самых зорных акцёраў Галівуда. — Я супрацоўнічаю са следствам, якое высвятляе, што прывяло да гэтай трагедыі».
Шакуючае нават па галівудскіх мерках здарэнне звярнула ўвагу на постаць Галіны. Незвычайнасць не толькі ў тым, што яна прабілася ў прафесію, якая традыцыйна лічылася мужчынскай, і дасягнула ў ёй вяршынь. Яна ўзначальвала аператарскія каманды ў топавых фільмах. Больш за тое, Галіна прыйшла ў гэтую прафесію па ўсіх мерках позна. Яна скончыла Амерыканскі інстытут кінематаграфіі ў 2015 годзе, калі ёй было 36 гадоў.
Яна нарадзілася ў вёсцы Гарадзец Жытомірскай вобласці, але расла на Крайняй Поўначы Расіі. Яе бацька служыў у савецкай імперыі ваенным мараком, і яе маленства прайшло, як яна сама казала, «сярод паўночных аленяў і атамных падлодак».
Першая адукацыя ў Галіны — журналісцкая, Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі. Пасля яна працавала журналісткай у Еўропе і пераехала ў Амерыку ўжо не юнай. І ўсяго праз чатыры гады пасля сканчэння кінашколы часопіс American Cinematographer назваў яе «ўзыходзячай зоркай» у сваёй прафесіі.
Так Галіна Гатчынз стала ўвасабленнем «амерыканскай мары» і, адначасова, напамінам, што «невыведныя шляхі Гасподнія».
Каментары