«Вайна паказала, што на баку Захаду стаіць меншасць. А Арменію Расія так проста не пакіне»
Як вайна Расіі з Украінай змяніла расклад сіл у свеце? І што чакае Арменію і Грузію?
У новым выпуску ТОКу гісторык і аналітык Аляксандр Фрыдман разважае: вайна Расіі з Украінай паказала, што на баку Захаду стаіць меншасць.
«Украіну зброяй і эканамічна падтрымліваюць заходнія краіны. Дыпламатычна — заходнія краіны і тыя краіны, якія стаяць хутчэй на баку Захаду. Калі ж паглядзець на астатні свет, то значная колькасць афрыканскіх і азіяцкіх краін глядзяць на гэту вайну абсалютна спакойна і ставяцца да Расіі нейтральна. І нават у пэўным сэнсе пазітыўна.
Вайна паказала, што дэмакратычных краін у гэтым свеце не так шмат і што іх уплыў абмежаваны. На дадзены момант на галоўныя пазіцыі ўсё больш выходзяць так званыя краіны глабальнага Поўдня, якія дынамічна развіваюцца. І яны ў сваёй большасці зусім не дэмакратычныя. Так што лёс дэмакратыі ў будучыні, магчыма, незайздросны», — тлумачыць аналітык.
Што чакае Арменію
На думку Фрыдмана, Арменію чакаюць цяжкія часы. Удзел краіны ў прарасійскіх інтэграцыйных праектах быў хутчэй вымушаным крокам у спадзяванні на падтрымку Расіі. Цяпер краіна будзе спрабаваць рухацца ў заходнім напрамку, бо відавочна, што Расія здрадзіла Арменіі ў яе канфлікце з Азербайджанам.
«Але Расія так проста гэтую сітуацыю не пакіне. Яна будзе імкнуцца да таго, каб зваліць Пашыняна і ўсё ж такі прывесці ў Арменіі да ўлады прарасійскія сілы», — адзначае Фрыдман.
Што будзе з Грузіяй
Грузія страчвае еўрапейскую опцыю, звяртае ўвагу аналітык. Сённяшнія грузінскія ўлады «знішчаюць заходні вектар развіцця». Калі яны працягнуць ісці ў гэтым кірунку, то Грузія будзе ўсё больш рабіцца прарасійскай.
«Гэта будзе прыводзіць да ўнутрыпалітычных турбуленцый, бо грузінскаму грамадству, асабліва моладзі, якая вырасла пад значным заходнім уплывам, будзе цяжка пагадзіцца з гэтым новым вектарам развіцця», — прагназуе Фрыдман.
Ён лічыць цалкам магчымай версію, што Масква паабяцала Грузіі нешта кшталту вяртання Абхазіі і Паўднёвай Асеціі за больш прарасійскі вектар. «Абяцаць яны маглі. Абяцаць не азначае выконваць», — заўважае гісторык.
Глядзіце цалкам:
Чалавек года па версіі «Нашай Нівы» — Андрэй Пачобут. Сімвал адзінства, мацнейшага за лукашызм19
Каментары
Хватит уже товарищ капитан