Жанчыну з дзіцем выставілі з аўтобуса праз дзіцячы ровар. Ці гэта законна?

«Жанчына, вас з роварам не павязу, выходзьце!»

Вось як яна апісала тое, што адбылося:

— Днямі я і мой сын сямі гадоў гулялі па горадзе. Я ездзіла на арэндным самакаце, ён — на сваім ровары. Пачаўся дождж, быў ужо вечар, і мы вырашылі праехаць чатыры прыпынкі на аўтобусе. Зайшлі ў аўтобус, месца было шмат. Мы паставілі ровар сына да акна насупраць дзвярэй, дзе месца для вазкоў і, як мне здалося, для іншага дзіцячага транспарту. Але выйшаў кіроўца і сказаў: «Жанчына, вас з роварам не павязу, выходзьце!» Аргументы, што ровар дзіцячы, што для яго ёсць месца, што я з дзіцем, не мелі дзеяння. Аўтобус стаяў, пакуль я і мой сын не выйшлі.

Суразмоўца сцвярджае, што тэлефанавала на гарачую лінію «Мінсктранса»: «Мне сказалі, што паводле закону я не магу правозіць ровар. Але ж не ўсе яны аднолькавыя. У дзяцей — маленькія, лёгкія. У нашага колы 20 цаляў, даўжыня — максімум паўтара метра. Пры такіх правілах грамадскі транспарт не зусім з'яўляецца грамадскім. Учора пад дажджом 20 хвілін маё 7‑гадовае дзіця ехала на ровары. Раптам у гэтым законе ёсць нюансы? Чаму б у сучасным развітым свеце не прадугледзець у аўтобусах дзверы і пляцоўку для калясак і ровараў. Мінск — горад вялікі. Мы возім дзяцей на гурткі, спартыўныя секцыі, у школу на дастаткова вялікія адлегласці для іх. Чаму грамадскі транспарт становіцца нам недаступным?»

Ці можна з дзіцячым роварам у аўтобус?

Пазіцыя цалкам зразумелая. А што могуць адказаць на пытанне аб правозе ровара на гарачай лініі «Мінсктранса» — шмат у чым залежыць ад самога пытання. Зараз вы зразумееце чаму.

«Правозіць ровар у транспартных сродках можна толькі ў разабраным і спакаваным выглядзе, памеры якога ў суме вынікаў вымярэнняў па даўжыні, шырыні і вышыні не перавышаюць 200 см», —гаворыцца ў тлумачэнні на сайце прадпрыемства.

У гэтым жа тлумачэнні, дарэчы, згадваюцца і правілы правозу самаката: у якасці ручной паклажы, калі яго памеры не больш за 60*40*20 см або сума вынікаў трох вымярэнняў не больш за 120 см (у тралейбусах і трамваях — не больш за 121 см) і маса не больш за 20 кг.

Такім чынам, на пытанне аб тым, ці можна ў аўтобусе правезці ровар без упакоўкі, вы, хутчэй за ўсё, атрымаеце адмоўны адказ. Але ёсць нюансы.

У сваім адказе «Мінсктранс» спасылаецца на пункт 223 Правілаў аўтамабільных перавозак пасажыраў, зацверджаных пастановай Савета Міністраў ад 30.06.2008 №972, а таксама на пункт 40 Правілаў перавозак пасажыраў гарадскім электрычным транспартам, зацверджаных пастановай Савета Міністраў ад 22.11.2014 №1088. Прыводзім вытрымкі з гэтых пастаноў, актуальная версія якіх маецца на Нацыянальным прававым інтэрнэт-партале.

Пасажыр мае права бясплатна правозіць ручную паклажу, памер адзінкі якой у суме вымярэнняў па даўжыні, шырыні і вышыні складае да 121 сантыметра, даўгамерныя прадметы памерам да 151 сантыметра, а таксама інвалідную каляску, лыжы, вуду, стрэльбу ў чахле, дробны садовы інвентар, памеры якіх у суме вымярэнняў па даўжыні, шырыні і вышыні не перавышаюць 200 сантыметраў, дзіцячы ровар, санкі і каляску (п. 40 Правілаў перавозак пасажыраў гарадскім электрычным транспартам).

У абедзвюх пастановах асобна згадваецца дзіцячы ровар, які пасажыр мае права правозіць. Такім чынам, адказ на пытанне аб тым, ці можна правозіць у аўтобусе дзіцячы ровар (нават без упакоўкі), павінен быць сцвярджальным. Але, зноў жа, ёсць нюансы.

На гэта ўказалі ў прэс-службе «Мінсктранса». Пытанне ў тым, пра які ровар ідзе гаворка. Дзіцячыя дазволена правозіць у грамадскім транспарце. Але якія дапушчальныя памеры? Калі дзіця ўжо дастаткова высокае і ездзіць на мадэлі, якая па габарытах бліжэй да дарослай, ці можна лічыць, што гэта ўсё яшчэ дзіцячы ровар?

Паколькі яснага вызначэння дзіцячага ровара ў названых заканадаўчых актах не прыведзена, пытанне пераходзіць у разрад здаровага сэнсу. На практыцы гэта азначае, што апошняе слова ў рэальнай сітуацыі застаецца за кіроўцам. Прынамсі, у аўтобусе, якім гэты кіроўца кіруе. Гэта і адбылося з нашай чытачкай.

Прыгадаем: гаворка ідзе пра мадэль з коламі дыяметрам 20 дзюймаў, на якой ездзіць сямігадовае дзіця. Паводле памераў колаў можна прыкладна меркаваць пра габарыты. Калі гэта не «раскладанка» і не BMX (трукавы, кампактны), то такі варыянт звычайна падыходзіць дзіцяці ростам да 130 см. Але ці можна лічыць яго дзіцячым?

Іншыя прыклады

Выпадак, які адбыўся з нашай чытачкай і яе дзіцем, абмеркавалі з некаторымі бывалымі веласіпедыстамі. Аказалася, у кожнага было нешта падобнае. Вось што яны распавялі:

— Наўрад ці хтосьці выязджае на ровары, каб потым катацца з ім у аўтобусах. Гэта заўсёды форс-мажор. Пайшоў дождж, здарылася паломка, траўма разыгралася — увогуле, адбылося нешта, праз што круціць педалі становіцца цяжка. І тады аказваешся ў складанай сітуацыі: ехаць сваёй хадою не ўдаецца, у грамадскі транспарт нельга, таксі таксама не возьме.

— Я так аднойчы тупаў ад цырка ва Уруччы: прабіў кола, напампаваць не было чым — у аўтобус не ўзялі. Ну і добра, вырашыў я, і пакаціў ровар побач. Дзякуй Богу надвор'е было добрае.

— А вось мяне так выгналі з тралейбуса пад дождж. Не, я ўсё разумею: правілы ёсць правілы, ды і пасажырам непрыемна — брудныя колы на ўзроўні штаноў. Але калі выганяюць пад дождж з амаль пустога тралейбуса — гэта крыўдна. Хочацца спытаць кіроўцу: «Шкада, ці што?»

— Тут усё вельмі індывідуальна. Хтосьці выганяе, хтосьці не выганяе. Я, калі зайшла справа, адразу пастукаў кіроўцу ў дзверы: кажу, так і так, абставіны — можна з велікам? І ён дазволіў, за што яму вялікі чалавечы дзякуй. Я таксама з разуменнем: купіў і прабіў два талончыкі — за сябе і за багажнае месца.

• 3
• 0
• 0
• 2
• 0
• 0
• 2
• 0