Грамадства

«Збірайцеся, мы павінны адвезці вас на вакзал». Асуджаныя, якія выйшлі на волю па амністыі, расказалі, як гэта было

Пад амністыю, абвешчаную летась да Дня народнага адзінства, практычна не патрапілі палітвязні. Але некалькі чалавек, чые артыкулы ўвайшлі ў закон, усё ж выйшлі на волю. Двое з іх, якія адбывалі пакаранне на «хіміі», распавялі свае гісторыі блогу «Шуфлядка».

На адной з акцый за межамі Беларусі з напамінам пра беларускіх палітвязняў

Выйсці «як у кіно» не атрымалася

Калі восенню пачалося абмеркаванне амністыі, Алег нават не думаў, што можа апынуцца ў ліку тых, каго вызваляць. Андрэй таксама сачыў за сітуацыяй з законам і ўзрадаваўся, калі зразумеў, што можа трапіць пад яе. Нават супрацоўнікі ПУАТ казалі, што ў яго ёсць усе шанцы выйсці.

Шанцы на вызваленне Алег абмяркоўваў з роднымі, а тым, хто адбываў пакаранне разам з ім, нічога не казаў да апошняга — на ўсялякі выпадак.

«Калі б у мяне былі нейкія «нарухі» (парушэнні), то, можа, і не адпусцілі б. Я паводзіў сябе так, каб не было нават фармальнай падставы для спагнання. Хоць, вядома, разумею, што было б указанне — былі б і парушэнні. Але вось неяк абышлося», — распавядае ён.

Рашэнне аб амністыі прымалі камісіі пры адміністрацыях ПУАТ. Абодва палітвязні чакалі яго некалькі месяцаў, а пра вызваленне даведаліся за некалькі гадзін. Алегу ў нейкі момант проста сказалі падысці да дзяжурнага і распісацца «за пражыванне».

«І я разумею, што сёння нарэшце адпусцяць. Лішніх пытанняў не задаваў, таму што ўсё адно ніхто не адкажа. Дзесьці праз гадзіну мне сказалі збіраць рэчы», — расказвае ён.

Па словах Алега, выйсці з рэчамі за вароты «як у кіно» ў яго не атрымалася. У суправаджэнні міліцыі яго даставілі на вакзал і пасадзілі на цягнік.

У Андрэя ўсё адбылося яшчэ больш спантанна. «Я пытаўся, калі ўжо. Мне кажуць: паўгода ёсць у нас для прымянення закона. А потым у адзін дзень да мяне прыходзіць супрацоўнік «хіміі» і кажа: «Збірайцеся, мы павінны адвезці вас на вакзал». Я стаў прасіць даць мне хоць бы гадзіну на зборы, каб па мяне паспела сям'я прыехаць».

Час на зборы яму ўсё ж такі далі, але родныя не паспелі прыехаць з іншай вобласці. Супрацоўнік «хіміі» адвёз Андрэя на вакзал, а адтуль ён сам зноў вярнуўся ў горад і дачакаўся сям'ю.

«На маёй памяці гэта другі быў такі выпадак, каб адміністрацыя кагосьці адвозіла на вакзал. Першы раз быў нейкі хуліган злосны, ну і вось я — другі», — расказвае Андрэй.

«Тут можна жыць, пакуль не нарвешся»

Дома, кажа Алег, апынуцца было прыемна, але не было нейкай «звышрадасці».

«Я даўно чакаў, і вось яно адбылося, таму эмоцый ніякіх асаблівых не было. Калі столькі чакаеш — якія могуць быць эмоцыі. Амністыя ж да 17 верасня была. Жонка таксама спакойна адрэагавала, прыехаў і прыехаў. На нас усіх вельмі адбілася стомленасць ад таго, што здарылася», — кажа ён.

Андрэй жа «быў страшна рады» апынуцца дома. Першыя дні быў заняты сустрэчамі з роднымі і сябрамі. «Абняў блізкіх нарэшце, пагаварыў з усімі. Зразумела, некаторыя да мяне прыязджалі, але не ва ўсіх была такая магчымасць. І вось раптам убачыліся».

Па вяртанні дадому Алег прыйшоў у міліцыю, дзе паказаў даведку аб вызваленні ад крымінальнай адказнасці. Па словах Алега, яго не паставілі на ўлік і з праверкай да яго дадому міліцыя не ходзіць.

«Прыехаў і прыехаў, куды — спачатку сам не зразумеў. Цяпер быццам жывём, усё нармальна. Тут можна жыць, пакуль не нарвешся. А так, вядома, самі разумееце, тут быў бы чалавек, а артыкул знойдзецца», — кажа ён.

У Андрэя ўсё было прыкладна так жа сама — прыйшоў у міліцыю, адзначыўся. Там, кажа ён, сустрэлі «не надта гасцінна», але на ўлік таксама не паставілі.

Прыкладна праз паўтара месяца Андрэй атрымаў памятку ад цэнтра сацыяльнай абароны, у якой яго павіншавалі з вызваленнем. Акрамя таго, у памятцы было пазначана, што ён можа звярнуцца да псіхолага і па матэрыяльную дапамогу.

«Я туды пайшоў, але аказалася, што ўсе тэрміны, каб падаць дакументы на матдапамогу, ужо прайшлі», — распавядае ён.

Андрэй кажа, што ўспрымае тое, што здарылася з ім, «як страшны сон», і амаль не ўспамінае «хімію».

«Перапісваюся з адным таварышам адтуль, не палітычным, яму яшчэ паўтара года гэтую лямку цягнуць. А больш нават і сувязі ні з кім не падтрымліваю. У мяне засталіся даўжнікі на «хіміі», але прасцей пра грошы забыцца».

Чытайце таксама:

«Амаль заўсёды яны выходзяць з турмы «з воўчым білетам». Беларусы робяць праект па адаптацыі экс-палітвязняў

«Мама сказала: можа, і добра, што цябе пасадзілі». Былы палітвязень пра турэмшчыкаў, асуджаных з нізкім статусам і боязь расіян

«Гэтыя людзі для мяне не існуюць». Экс-гендырэктар БАТЭ — пра жыццё пасля таго, як выкінуў у знак пратэсту міліцэйскую форму

«Убачанае ашаламіла». Перакладчык з Бабруйска — пра паўтара года за кратамі, знішчаныя рукапісы, шлюб у няволі і навуку выжываць

Каментары

Стала вядома імя чалавека, якога сілавікі назвалі першым затрыманым па справе «Гаюна»40

Стала вядома імя чалавека, якога сілавікі назвалі першым затрыманым па справе «Гаюна»

Усе навіны →
Усе навіны

Два гомельскія кур‘еры забралі 100 тысяч у 87-гадовай жанчыны, кінулі куратара і пачалі салодкае жыццё5

У 35 гадоў памёр падпалкоўнік, які займаўся асабліва важнымі справамі ў цэнтральным апараце МУС7

Мус мока. Як насіць самы модны колер гэтага года?12

Адміністрацыя Трампа скарачае штат USAID у 30 разоў8

На мяжу вярнулася чарга з аўтамабіляў1

Міліцыя расказала, што рабіць пры шантажы інтымнымі фота ў Сеціве

Пошта не перасылае грошы некаторым палітвязням

Трамп увёў тарыфы для Кітая і хоча абкласці імі Еўрасаюз. Ці закране Беларусь?4

У 2024 годзе ў Польшчы затрымалі больш за 900 беларусаў, якія нелегальна працавалі ў краіне3

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Стала вядома імя чалавека, якога сілавікі назвалі першым затрыманым па справе «Гаюна»40

Стала вядома імя чалавека, якога сілавікі назвалі першым затрыманым па справе «Гаюна»

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць