«Каб пасля смерці ляжаць і глядзець на яе прыгожую». Памерла жанчына, якая натхніла людзей на аднаўленне капліцы Вішнеўскіх
Кранальны аповед пра аднаўленне занядбанай капліцы роду Вішнеўскіх і пра людзей, натхненнем і працай якіх гэта адбылося, апублікаваў інстаграм-акаўнт «Родны край. Беларусь».
«Часам атрымліваецца так, што за паваротам нас чакае цікавая гісторыя. І толькі ад нас залежыць, жадаем мы ў гэтай гісторыі ўдзельнічаць, ці даведацца аб ёй, альбо быць адным з яе герояў».
З гэтых слоў тры гады таму пачыналася мая першая публікацыя пра капліцу Вішнеўскіх. Я нават не мог уявіць, што мяне чакае наперадзе і як гэтая гісторыя зменіць маё жыццё.
У 2008 годзе жыхар вёскі Аксакаўшчына, што ў некалькіх кіламетрах ад капліцы, Юрый Бойка вяртаўся дадому з працы, але вырашыў паехаць іншай дарогай.
Раптам у вёсцы Тэйкі ён убачыў на старых могілках капліцу, спыніўся і падышоў да яе. Будынак вельмі ўразіў Юрыя, хоць і быў у сумным стане.
Праз нейкі час Юрый сустрэў на сваім шляху чалавека, які займаўся аднаўленнем касцёла ў Мінску. Гэтая сустрэча стала знакам для Юрыя, і ён вырашыў, што не дасць знікнуць з твару зямлі той каплічцы.
11 гадоў Юрый з бацькам аднаўлялі капліцу. Але ў 2019 годзе з-за працы Юрыю прыйшлося пераехаць, і работы спыніліся.
Мая гісторыя пачалася тры гады таму. Я гэтак жа выпадкова паехаў іншым шляхам і апынуўся на дарозе, ля якой знаходзілася капліца. І гэтак жа сама вырашыў спыніцца.
Каля каплічкі, на могілках, я сустрэў Лідзію Мікалаеўну, бабулю, якая жыве ў гэтай вёсцы.
Яна распавяла мне пра сваю мару: «Каб аднойчы каплічку аднавілі, каб пасля смерці ляжаць і глядзець на яе прыгожую».
Гэтая сустрэча мяне так кранула, што я напісаў пост пра гэтае месца.
І праз тыдзень адбыўся цуд — мне прыйшоў ліст ад Юрыя, які распавёў мне сваю гісторыю і спытаў, ці не жадаю я працягнуць яго працу.
Так лёс прывёў мяне ў гэтае месца, пазнаёміў з Лідзіяй Мікалаеўнай і Юрыем, так пачалася мая неймаверная гісторыя, звязаная з аднаўленнем капліцы Вішнеўскіх.
І вось у лістападзе 2023 года капліца адноўлена! Тое, што зрабіў Юрый, проста неймаверна! Ён змог аднавіць гісторыю, якая амаль знікла.
Я хачу сказаць вялікі дзякуй лёсу за гэтыя тры гады, што мы працавалі ў каплічцы, дзе на сваім шляху я сустрэў безліч цікавых людзей, а гэты маленькі перыяд жыцця сам стаў для мяне цэлым жыццём.
Але ёсць і дрэнныя навіны.
Учора, 22.11.2023, на могілках каля капліцы была пахаваная Лідзія Мікалаеўна.
Падрабязна пра гісторыю аднаўлення капліцы роду Вішнеўскіх у вёсцы Тэйкі чытайце тут.
«Быў галодны, як з Асвенціма, не еў ні мяса, ні гародніны». Што вядома пра смерць бабруйскага журналіста, на якога завялі крымінальную справу ў Польшчы1919
Каментары