Стаўбцоўскі майстар-самавук стварае шэдэўры з дрэва: ад плота да эксклюзіўнай мэблі
Юрый Сергіевіч жыве ў Стоўбцах, але ўвесь вольны час праводзіць на лецішчы. Менавіта тут, у Галавенчыцах Стаўбцоўскага раёна, ён прысвячае сябе любімай справе — сталярству, піша раённая газета «Прамень».
«Гэта я ў дзеда пайшоў, — усміхаецца Юрый Ігаравіч. — Бабуля расказвала, што ён быў бондарам. Ды і бацька ўмеў працаваць з дрэвам. А так я самавук».
Юрый Сергіевіч расказвае, што да занятку сталярствам яго падштурхнуў адзін выпадак. Пасля заканчэння школы малады чалавек трохі папрацаваў у мясцовай гаспадарцы, а родам ён з суседняй Халаімаўшчыны. Пасля вырашыў звязаць сваё жыццё з арміяй. Служыць давялося ў розных месцах, у тым ліку і ў групе савецкіх войскаў у Германіі.
«Служыў я ў аўтамабільным батальёне. І давялося мне неяк везці камандзіра роты ў горад па службовых справах. Пакуль яго чакаў, звярнуў увагу на адзін плот, дзе штыкетнікі былі не плоскія, а паўкруглыя — тонкія дрэўцы распілаваныя напалову. Як ні прыглядаўся да яго, так і не ўбачыў, як штыкетнік прымацаваны — цвічкоў не відаць. Выйшаў з машыны, хаджу каля плота, штыкеціны кранаю, а зразумець не магу. Тут гаспадар выйшаў, адкрыў брамку, запрасіў зайсці. Вось там ужо я зразумеў, што цвічкі прыбітыя з боку жэрдкі, таму звонку іх і не відаць».
Юрыю Сергіевічу такая тэхналогія спадабалася. Вярнуўшыся на радзіму, ён паставіў такі плот дома ў бацькоў. Любавалася ўся вёска. Але нядоўга. Праз пару месяцаў дрэва патрэскалася, страціла знешні выгляд і форму.
«З-за недасведчанасці зрабіў плот з сырога дрэва. Было шкада, што так сапсаваў матэрыял».
У 2014 годзе Юрый Сергіевіч пайшоў з войска ў запас і змог прысвяціць сябе любімаму занятку.
Спіс аўтарскіх вырабаў з дрэва значны. Прычым цяпер гэта не платы, а сталы і лаўкі, арэлі і гамакі, альтанкі і дзіцячыя горкі. Усе яны арыгінальныя і непаўторныя.
Дарэчы, убачыць іх можна не толькі на лецішчы ва ўмельца. У аздараўленчым лагеры імя Чайкі, дзе Юрый Ігаравіч працуе, практычна ў кожным доміку на тэрасе стаяць масіўныя сталы і лаўкі ягонай работы.
«Унучка мяне часам называе «дзед Ляп-ляп». Калі яе спаць кладуць, мне кажуць: «Не ляпай, а то пабудзіш». Для яе зрабіў дзіцячую горку», — паказвае мудрагелістую канструкцыю з лесвічкамі Юрый Сергіевіч. — Цяпер майструю лаўку. Хочацца зрабіць яе арыгінальнай, думаю прымайстраваць да ножак ступні з пальцамі. А вось гэта будзе столік. Ногі ў яго падобныя на чалавечыя. Прычым гэта прырода сама так зрабіла. Мне засталося толькі падшліфаваць».
Уся гэтая прыгажосць нараджаецца ў невялікай майстэрні побач з домам. Юрый Ігаравіч з бачным задавальненнем паказвае яе і дэманструе гатовыя вырабы ды нарыхтоўкі для будучых шэдэўраў.
«Вось з гэтага зраблю арэлі для ўнучкі. А гэта для падвясной лямпы. Тут загатоўка для новай лаўкі».
Майстар выкарыстоўвае ў сваёй працы натуральнае дрэва. Любіць працаваць са спіламі. Усе яго сябры пра гэта ведаюць і пры выпадку дзеляцца цікавымі экзэмплярамі.
Нават звычайныя карчы ў руках майстра ператвараюцца ў цікавыя штучкі — гаплікі для адзення, падстаўкі пад кухоннае начынне, ручкі для дзвярэй. Многія з апошніх, дарэчы маюць форму сякеры.
«Сякеры — гэта яшчэ адно маё захапленне. Іх у маёй калекцыі — 211 штук», — кажа майстар.
Ён дэманструе свае сякеры, кожная з якіх захоўвае гісторыю. Усе яны адрозніваюцца адна ад адной, у адных адрозніваецца тапарышча, у іншых — форма і памер.
Першую сякеру для калекцыі Юрый Ігаравіч знайшоў. Вядома, у яго, як у добрага гаспадара і да таго ж сталяра, былі сякеры. Але менавіта пасля знойдзенай нарадзілася думка стварыць калекцыю. А ўжо прымножыць яе дапамагло сарафаннае радыё.
Без справы Юрый Сергіевіч не сядзіць. Калі не заняты ў майстэрні, дапамагае жонцы ў агародзе. Праўда, як сам прызнаецца, не так шмат, як жонцы хацелася б. Аднак участак дагледжаны. І нават нягледзячы на восеньскую пару года, у кветніку пахнуць кветкі. Увогуле, як і павінна быць у добрага гаспадара — парадак усюды.
Што людзі кажуць аб праездзе праз «Брузгі» і «Бераставіцу» і чаму ў апошняй стаяць па 12 гадзін3
Што людзі кажуць аб праездзе праз «Брузгі» і «Бераставіцу» і чаму ў апошняй стаяць па 12 гадзін
«Наіўна спадзяваліся зарабляць у Еўропах, прыязджаць дадому лячыць зубы на халяву і здаваць кватэру». Прапаганда пачала апраўдваць дарагія жыроўкі для «дармаедаў»1616
Каментары
[Зрэдагавана]