Павел Абрамовіч піша пра кнігу Веры Бурлак «Творы соннага жанру», прэзентацыя якой пройдзе 1 сакавіка.
Бурлак, В. Творы соннага жанру. Мінск: Логвінаў, 2011. — 100 с.
Паэтка Вера Бурлак выдала кнігу прозы. На чацвёртай старонцы вокладкі нешматслоўна сфармуляваная ідэя кнігі, дакладна ўвасобленая аўтарам. Як распавядае гэты невядомы — верагодна, сама Бурлак, — ёсць такі сон: чым вышэй узняцца на вышку, тым больш шанцаў, што скачок ператворыцца ў палёт, у часе якога змяняюцца фазы сну. Адна з іх — фаза хуткіх рухаў — надае снам «выяву і сюжэт. Часам досыць мастацкія».
Такім чынам у кнізе Бурлак сфармуляваная галоўная ідэя («сон») мастацкай творчасці. Палёт, скокі,
Ідэя кнігі як вышкі для скокаў беззаганная. Толькі вось будова некаторыхПрыкладам, знутры кнігі ёсць раздзел «Проза для чытання ў мінскім метро», куды ўвайшлі чатыры раманы і пяць апавяданняў. Агульная канцэпцыя раздзелу арыгінальная: час чытання літаратурных твораў у грамадскім транспарце абавязкова мусіць адпавядаць часу перамяшчэння чытача ў ім. Калі чалавек едзе ў метро 20 хвілінаў, то кнігу (раман ці некалькі апавяданняў) яму пажадана паспець прачытаць за гэты тэрмін; «падоўжацца лініі — і, магчыма, раманы стануць даўжэйшымі». Цікавая мастацкая задача, якую Бурлак паставіла перад сабой, была ўвасоблена ёю не вельмі ўдала. З усёй «Прозы для чытання ў мінскім метро» каштоўнасць маюць толькі дамскі раман «Ружовы атрамант», створаны па канонах жанру, і першы сказ прыгодніцкага раману «Цемра»: «Яна высокая, нібы хвоя з крывой вяршыняй, у руцэ ў яе парасон, а ў другой руцэ ў яе муж і павадок ад сабакі». Усё астатняе — кволае і бездапаможнае; з гэтых паверхаў скочыць, каб паляцець ува сне, зусім не атрымаецца: яны разбураюцца ў часе чытання.паверхаў-твораў не зусім надзейная.
Мне падабаецца паэзія Бурлак, асабліва такія яе «класічныя» творы, якУ новай кнізе я чуў выразны голас паэткі, і проза ўспрымала рытм паэзіі, і няспынны рух набываў выяву і сюжэт, зрэдчас ахутаныя ў гратэск:выбухова-нервовы «Верш пра шыбеніцу».
«Прыбеглі на стрэлы сусед і суседка: шалёная куля скасіла суседа. Суседка ўчапілася ў татавы вушы (бо тата быў лысы) і ну яго тузаць! Тут дзядзя Валера і цёця Марына вярнуліся з працы і хорам спыталі: «Што тут адбываецца?» — «Шарык здымаем», — мой тата ім мовіў і бліснуў вачыма» («Чырвоны шарык»).
***
1 сакавіка ў кнігарні «логвінаЎ» (Незалежнасці 37а) Вера Бурлак прадставіць сваю кнігу кароткай прозы «Творы соннага жанру».
У імпрэзе акрамя аўтаркі бяруць удзел музыкі: Максім Іўкін, Наста Арлоўская, Кацярына Крывашэйцава.
Пачатака, а
***
У нас кароткае метро: толькі сеў, ужо выходзіць. Толькі як след задрамаў, як голас кажа: «Канцавы прыпынак. Калі ласка пакіньце вагоны». Знарок з гэтай аказіі Вера Бурлак напісала караценькую кнігу, куды ўключыла маленькі дэтэктыў, маленечкі філасоўскі трактат і крыхотны прыгодніцкі раманчык, каб чытач яшчэ і паспаць паспеў…
Цяпер чытаюць
Хто той рэдактар беларускай Вікіпедыі, якога пасадзілі на два гады за «дыскрэдытацыю Беларусі»23
Каментары