Ihar Niachviedaraŭ. Student

Student

U «Antalohiju ŭčynku»

Pieršakurśnik B., kamlukavaty niehavarki viaskovy chłopiec, užo pakłaŭsia byŭ spać, kali ŭ jahony internacki pakoj zavaliŭsia padpity susied-piacikurśnik sa svaimi siabrukami. Jak heta zvyčajna ŭ takich vypadkach byvaje, adrazu zapaliłasia śviatło, uklučyŭsia mahnitafon, hupnuli ab padłohu knihi, što lažali na stale, zaźvinieli ŭ plastykavaj torbie butelki. Adnak B., jaki za paŭhady žyćcia ŭ internacie jašče j nie na takoje nahledzieŭsia, davoli mlava na ŭsio heta adreahavaŭ: chiba što adviarnuŭsia da ściany dy ŭkryŭsia z hałavoju koŭdraj — susiedzi zvyčajna «małoha» nie čapali. Było b tak i na hety raz, kali b adnamu z načnych haścioŭ — Tcharu (svajo sapraŭdnaje imia hety brydki facet z holenaj hałavoj, jaki — u volny ad navučańnia va ŭniversytecie čas — «tros» kamercyjnyja šapiki, zhadvaŭ chiba što zirnuŭšy ŭ pašpart, a pra inšych i kazać niama čaho — pa-inšamu j nia klikali) — nie padałosia abraźlivym toje, što niechta maje nachabstva davać chrapaka ŭ toj čas, kali ŭ hetym pamiaškańni znachodzicca jon. Ad hučnych prapanovaŭ ustać dziela ŭdziełu ŭ ścipłaj viačery, padmacavanych intensyŭnym ściahvańniem koŭdry i cełym kaskadam kuchtaloŭ, B. abudziŭsia, adnak zamiest taho, kab — jak hetaha patrabavaŭ rekiecirski etykiet — rasčulena dziakavać za taki nadzvyčajny honar, paabiacaŭ Tcharu pryvieści jaho samoha ŭ haryzantalnaje stanovišča, kali jon nie sunimiecca. Ad hetkaha niečakanaha nachabstva apošni, jaki navat da kamendanta dźviery nahoj adčyniaŭ, tolki intensyfikavaŭ svaje sproby. Ale ŭžo ŭ nastupny momant ciažkaja chlebarobskaja dałoń B. lehła na jahony kaciny tvaryk, i ŭsia Tcharova istota źviedała niepieradavalnych adčuvańniaŭ, źviazanych z palotam u pavietry — u kirunku dźviarej. Raźjatrany, jon schapiŭsia za ścizoryk-»matylok», ź jakim zvyčajna pantavaŭsia pierad siabrami, adnak, pabačyŭšy, što ŭ adkaz B. nietaropka raskładaje dziedavu niebiaśpiečnuju brytvu, paličyŭ za lepšaje kulaj vylecieć na kalidor, kudy jahonyja družbaki, jašče da pačatku incydentu, padalisia palić. Chieŭra adzinahałosna vyrašyła pakarać nia ŭ mieru sprytnaha «małoha» fizyčna.

Kali ž jany ź ćviordym namieram abialić zbeščany honar tavaryša zajšli ŭ pakoj i zadali B. adviečnaje, amal hamletaŭskaje pytańnie «Ty čaho, a?», apošni moh jašče vypravić sytuacyju, skarystaŭšysia z kanoskaha varyjantu. Adnak, B. vyrašyŭ być pijaneram-hierojem da kanca. I dziela hetaha vyniaŭ z tumbački na śviet Božy abaviazkovy atrybut pijanera-hieroja — samuju sapraŭdnuju hranatu F-1, vytarhnuŭ kołca i, sa słovami «Nam usim hamon!» (vyraz padajecca ŭ pamiakčanaj formie), kinuŭ jaje pad nohi svaim starejšym tavaryšam. Što tam pačałosia — možna sabie ŭjavić, kali ŭličvać toje, što z usich, chto na toj čas znachodziŭsia ŭ pakoi, adzin tolki B. viedaŭ, što heta ŭdała zrobleny mulaž…

U tłumačalnaj zapiscy na adras dekanatu Tchor, kab paźbiehnuć vyklučeńnia, zakłaŭ svaich učorašnich sabutelnikaŭ, jakija, daviedaŭšysia pra heta, dobra jamu nadavali i adabrali ścizoryk- «matylok». A B. nabyŭ šyrokuju viadomaść i nadzvyčajnuju papularnaść u miežach N-naha fakultetu N-naj navučalnaj ustanovy. Navat učorašnija vorahi, jakija, kulajučysia adzin cieraz adnaho, vylatali z pakoju ŭ tužlivym pradčuvańni vybuchu, zaraz vietliva ź im zdaroŭkajucca.

Ihar Niachviedaraŭ