Фольк-фэст у Строчыцах 12 верасня сабраў больш за тысячу гледачоў, якіх не напалохаў ні дождж, ні адлегасць да канцэртнай пляцоўкі, якой стала тэрыторыя музею народнай архітэктуры і побыту.
Фольк-фэст у Строчыцах 12 верасня сабраў больш за тысячу гледачоў, якіх не напалохаў ні дождж, ні адлегасць да канцэртнай пляцоўкі, якой стала тэрыторыя музею народнай архітэктуры і побыту.
Прагноз надвор’я на 12 верасня не абнадзейваў ад самага пачатку – у суботу абяцалі дажджы. Магчыма, кагосьці гэта і адвадзіла ехаць у Строчыцы на фольк-фэст «Камяніца». Але суботняя раніца падарыла надзею – было сонечна і нават горача, нібы і не верасень на двары. Апынулася, што дождж толькі чакаў, пакуль найбольш адчайныя і авантурныя асобы збяруцца сярод узораў драўлянага дойлідства Беларусі ў пяці кіламетрах ад сталіцы. Паслухаць «Крыві», «Стары Ольса», «Нагуаль», «Джамбібум» і «Гаротніца» ды іншых сабрался каля тысячы чалавек.
Дождж нібы па камандзе пачаўся разам з фэстам. Уцякаць было позна, таму далей кожны быў вольны дзейнічаць у новых абставінах, як хто хацеў: большасць кінулася танчыць пад парасонамі і без іх. Гэты момант жыва нагадаў сёлетні фэст у Баравой «Bela Music-2009». Частка гледачоў пахавалася пад саламянымі стрэхамі пуняў і хатаў. Прыгадаўшы «Bela Music-2009», не мінеш параўнаць гэтыя фэсты. Яднае іх тое, што іх ўдзельнікам прыйшлося прайсці праз выпрабаванне дажджом, і варта адзначыць, што ў абодвух выпадках гледачы і музыкі справіліся з гэтай напростай задачай з годнасцю. «Камяніца» ж прыемна ўразіла надзвычай разняволенай атмасферай. І справа тут не толькі ў месцы, дзе ладзіўся фэст. Трэба заўважыць, што якасна іншым быў падыход да арганізацыі мерапрыемства, найперш да пытанняў бяспекі. У Строчыцах амаль не было міліцыянтаў, ахова каля канцэртнай пляцоўкай была надзвычай ветлівай і карэктнай. Шмат каго парадавала рашэнне дазволіць на фэсце піва. Адзіная ўмова – набыць яго можна было ў паўкіламетры ад канцэртнай пляцоўкі і толькі ў пластыку. Такое «выпрабаванне» на тле татальных забаронаў (у тым ліку і ў Баравой), падавалася цалкам прымальным.
Цягам фестывальнага дня давялося пачуць самыя розныя меркаванні пра канцэрт і яго арганізацыю. Аб’ядноўвала думкі людзей тое, што рабіць такія фэсты трэба. І часцей. «Мы проста адвыклі ад самой думкі, што ў нас такое магчыма – ладзіць за горадам фэсты на розныя густы – ад фолку, да року. Трэба замацоўваць гэтую традыцыю», – дзяліліся ўражаннямі маладыя бацькі з Мінска.
Каментары