«Мяне купілі за $680». Беларусы расказалі, як трапілі ў рабства ў Расіі
Беларусы Віктар, Аляксандр і Васіль некалькі месяцаў былі вымушаныя жабраваць у Падмаскоўі. Яны расказалі свае гісторыі ў новым выпуску ютуб-праекту «Внутри». Як адзначае адвакат Аляксандра і Віктара Настасся Цюняева, усіх мужчын аб'ядноўвае адзінота, адсутнасць падтрымкі і веры ў тое, што яны некаму патрэбныя, што могуць выйсці на працу і зарабіць грошы.
Як патрапілі ў рабства
Як расказвае жыхар Салігорска Васіль, ён быў дома, калі яму патэлефанавала жанчына Наталля з незнаёмага нумару і прапанавала папрацаваць два-тры месяцы ў Маскве.
«Я спытаў, якая работа. Яна адказала, што няцяжкая. Трэба стаяць з плакатам. Я падумаў, што трэба рэкламаваць нейкую прадукцыю і пагадзіўся», —
згадвае мужчына і расказвае, што ён на пенсіі, жыве адзін, жонка памерла два гады назад. Сын працуе ў Пецярбургу. Пра свае планы паехаць ён расказаў сястры, якая прасіла яго не ехаць.
Праз некалькі тыдняў Наталля прыехала за Васілём і адвезла яго ў Мінск. Пазней ён патрапіў у Балашыху.
Па словах жыхара Гомеля Віктара, аднойчы вечарам да яго падышлі некалькі чалавек «цыганскай нацыянальнасці» і прапанавалі як і Васілю, няцяжкую працу ў Маскве — стаяць з плакатам.
Па словах Віктара, сям'і ў яго няма. Ёсць сястра, якая жыве з сям'ёй у Малдове. Сам ён ніколі не быў жанаты. Жыў у інтэрнаце завода, дзе працаваў. Але з працы звольнілі за прагулы. Калі патрапіў у ЛТП, то выпісалі з інтэрната. Апынуўся на вуліцы. За крадзеж адседзеў 10 месяцаў. Пасля бамжаваў. На прапанову пагадзіўся, і ўжо на наступны дзень яго адвезлі ў Балашыху.
«Цыган ці цыганка» прапанавалі працу і іншаму жыхару Гомеля Аляксандру. Па словах мужчыны, ён мае дачку і сына, але з імі не камунікуе. «Я пакрыўдзіўся на іх. Усё адпісаў дачцы, а сам сышоў у горад. І там жыў. Потым сустрэў жанчыну і з ёй жыў. Выпіваў».
У адрозненне ад іншых, Аляксандру прапанавалі па відэасувязі пагаварыць з будучай працадаўцай.
«Жанчына прыемная. Добра размаўляе. Спытаў, што буду рабіць. Адказала, што нічога цяжкага. Проста буду стаяць з плакатам і рабіць рэкламу», — расказвае мужчына.
У той жа вечар яго пасадзілі ў маршрутку да Масквы.
Як працавалі
Усе мужчыны апынуліся ў аднаго «працадаўцы» — Наталлі Бутэнка. Яны ўсе жылі разам у адной кватэры з жанчынай, яе былым мужам Анатолем і сяброўкай Ірынай. Следчым Наталля пазней расказала, што сама таксама жабравала. А пазней вырашыла арганізаваць «бізнэс».
Мужчыны сцвярджаюць, што кармілі іх «нармальна». Спалі на падлозе на матрацах.
Як згадвае Аляксандр, калі ён прыехаў у кватэру, гаспадыня накарміла яго і паклала спаць.
«Я прачнуўся вечарам. Прыходзяць людзі. Адзін, другі. Ніхто са мной не кантактаваў. Я хацеў распытацца. Але ўсе былі запалоханыя і маўчалі. «Сам усё ўбачыш», — расказвае мужчына.
На наступны дзень гаспадыня пайшла разам з ім у краму і набыла куртку, штаны, абутак. А старое адзенне забрала і выкінула. Калі вярнуліся дахаты, Аляксандр папрасіў вярнуць пашпарт. Жанчына яму адмовіла.
«Яна пачала на мяне крычаць. Я пытаюся: «Жанчына, чаго ты на мяне крычыш? Яна адказвае: «Ты мой. Я купіла цябе за 60 тысяч ($680 у эквіваленце — «НН»). Спачатку ты іх адпрацуеш, а потым едзь куды хочаш».
Работа ва ўсіх мужчын заключалася ў тым, каб з плакатам прыкладна аднаго зместу («Памерла дачка, засталося трое ўнукаў. Дапамажыце») стаяць каля магазіна і жабраваць. На плакаце таксама быў здымак невядомай жанчыны.
«Кожны дзень а палове на дзявятую выязджалі і да гадзін дзевяці, бывала і да дзесяці вечара стаялі. Кожныя тры гадзіны ёй званілі — яна кожнаму купіла тэлефон. Гаварылі якая сума. Чым меншая сума, тым больш сваркі і пагроз», — згадвае Аляксандр.
Па словах мужчын, за дзень яны маглі сабраць да 10 тысяч расійскіх рублёў ($115 у эквіваленце — «НН»). Працавалі з адным выходным. Заробленае яны аддавалі Наталлі. Куды сыходзілі грошы, следства пакуль не высветліла.
Тых, хто мала прыносіў грошай, жанчына біла. «У яе была палка, заматаная скотчам. Яна ёй біла. А аднаму пагражала завесці ў лес і закапаць, што мала грошай прыносіць. … Хто правініўся, працуе без выходных. У выходныя мы займаліся прыборкай. Яна нас прымушала», — расказвае Аляксандр.
Па словах мужчыны, яны не аказвалі ніякага супраціву, бо Наталля іх запужала сваімі расповедамі пра сувязі ў паліцыі. «Я думаў, пайду ў паліцыю, а ў яе сувязі там. Я скажу, што знаходжуся ў рабстве, а мяне ў лес адвязуць і закапаюць».
Вызваліцца з рабства мужчынам дапамагла арганізацыя «Альтэрнатыва».
Як згадвае Віктар, аднойчы да яго падышла жанчына і расказала пра існаванне «Альтэрнатывы». Ён пагадзіўся на дапамогу.
Цяпер Наталля Бутэнка знаходзіцца ў следчым ізалятары па абвінавачванні ў выкарыстанні рабскай працы. Анатоль і Ірына змаглі збегчы ад паліцыі.
Каментары
можа хто-небудзь па образу і падобію потым таксама арганізуе такі бізнэс на суайчынніках... чаму не?