«Sprava Hančara adnoŭlenaja», — zajaviŭ deputat pałaty pradstaŭnikoŭ Anatol Sałaŭjoŭ, vystupajučy 24 kastryčnika ŭ parlamencie.
Napiaredadni jon paviedamiŭ hetuju navinu svaim eŭrapiejskim kaleham na asamblei Mižparlamenckaha sajuzu ŭ Ženevie. Žonka źnikłaha palityka Zinaida Hančar hetuju «sensacyju» rašuča abviarhaje: spravu nichto nie prypyniaŭ uvohule. «Ja siońnia razmaŭlała sa śledčym haradzkoj prakuratury Pucharonkam, pytałasia, adkul źjaviłasia infarmacyja pra adnaŭleńnie spravy. Jon paraiŭ mnie spytacca ŭ taho, chto pra heta havaryŭ». Jak vyśviatlajecca, śledztva pa spravie Hančara jak viałosia, tak i viadziecca — biez anijakaha vyniku. Na dumku Z.Hančar, zajava pra toje, što raśśledavańnie źniknieńnia Hančara nabyło novy šturšok, — pusty huk i puskańnie pyłu ŭ vočy zamiežnym palitykam.
Ci nie baicca Z.Hančar taho, što ŭ vyniku pieramohi demakratyi ŭ Biełarusi z hučnymi spravami adbudziecca toje ž, što i va Ŭkrainie, dzie ich nijak nia mohuć ci nie žadajuć davieści da kanca? «Naturalna, bajusia, — kaža jana. — U mianie byli vialikija spadzievy, što Juščanka pryjdzie i złačyncy buduć pakaranyja. A ciapier składvajecca ŭražańnie, što tam ničoha nie źbirajucca rabić. I heta kryŭdna: nia tolki ja mieła nadziei, što pakarańnie zabojcaŭ Hanhadze zrobicca svojeasablivym šturškom dla biełarusaŭ. Tym bolš što va Ŭkrainie, jak i ŭ nas, u arhanizacyi zabojstva abvinavačvali vysokaje kiraŭnictva». Pra stvareńnie Ludmiłaj Karpienkaj hramadzkaha mižnarodnaha trybunału, što budzie zajmacca raśśledavańniem złačynstvaŭ, Z.Hančar kaža koratka: «Robiać — i dziakuj bohu».
Što viadoma pra siamju z Baranavičaŭ, u jakoj i mužu, i žoncy dali vielizarnyja terminy za «zdradu dziaržavie»11
Kamientary