Niezalik

U Budzimira pračytaŭ vydatnuju cytatu: «Dla taho kab zło pieramahło, dobrym ludziam dastatkova ničoha nie rabić». Nie zaŭvažać. Adviarnucca.

Z žurfaka BDU adličyli Nastu Šulejku — dziaŭčynu, adzinaj vinoj jakoj pierad biełaruskim ładam rečaŭ stała toje, što jana źbirała pieradačy na ​​Akreścina. Ciopłyja rečy dla tych, kamu vielmi choładna.

Tak, jana była na akcyjach pratestu, ale chto z nas nie byŭ?

Dyk voś, Nastu adličyli. Paśla 19 śniežnia 2010 h. adličeńniaŭ z žurfaka nie było, ciapier znoŭ pačalisia.

Jasna, što adličyli jaje całkam zakonna.

Za niepaśpiachovaść, niazdadzienyja zaliki i čort viedaje jašče čaho — mnie navat niecikava heta słuchać i čytać. I palityka tut, viadoma ž, ni pry čym.

Urešcie, kali jana sama siadzieła na Akreścina, jaje sapraŭdy nie było na zaniatkach. I heta dastatkovaja padstava — nu i hetak dalej.

U vykładčykaŭ, što nie pastavili dla Nasty zaliki, sumleńnie zusim čystaje. Nie zaŭvažać. Adviarnucca.

Žyćcio čałavieka pałamanaje. Ad taho, što jon zrabiŭ niešta dobraje.

Nie zmoh nie zaŭvažyć. Prasiaknuŭsia spahadaj da tych, kamu chałodna. Nie zabyŭsia pra toje, što zdaryłasia 19 śniežnia, i vyjšaŭ na akcyju ŭ hadavinu razhonu «Płoščy».

Zaraz napieradzie — vymušanaja emihracyja, vučoba za miažoj, pryčym heta ŭ lepšym vypadku, kali pastupić.

Dobra, darečy, što dziaŭčat z aktyŭnaj palityčnaj pazicyjaj jašče nie dadumalisia ŭ nas zabirać u vojska. Ale jość varyjant, što na zavočnaje ŭ Vilniu Nasta nie projdzie. I zastaniecca biez vyšejšaj adukacyi. Na ŭsio žyćcio. Vy ŭjaŭlajecie, što takoje być razumnym, načytanym, aktyŭnym čałaviekam i nie mieć mahčymaści atrymać vyšejšuju adukacyju? Bo 

ci treba tłumačyć, što adličeńnie Nasty — heta svajho rodu «voŭčy bilet»?

Usie biełaruskija alma-mater dla jaje ciapier začynienyja pa tym ža sučym maŭklivym pryncypie, pa jakim zakrytyja kancertnyja placoŭki dla fihurantaŭ «čornych śpisaŭ». Jana nie zmoža pastupić u Biełarusi čysta vypadkova, biez usialakaj palityki. A kali pastupić za miažoj, budzie vymušana raźmianiać bližejšyja hady na stamlajučyja padarožžy, stamlajučy dušu pobyt vyhnanca — usio toje, na što vidavočna nie padpisvałasia, źbirajučy pieradačy na ​​Akreścina.

Ale samaje hałoŭnaje, siabry. Voś jość čałaviek, pa žyćci jakoha prajšlisia čužoj podłaściu.

Čałaviek ździejśniŭ dabro i adčuŭ na sabie piakielnaje dziejańnie zła. I što? Jon staŭ hierojem?

Vy dačytajecie da kanca hety artykuł (kali dačytajecie) i zabudzieciesia pra Nastu Šulejka. Ja nie ŭpeŭnieny, što ŭsie adnakurśniki patelefanavali joj u hetyja dni z padtrymkaj, chutčej za ŭsio dziejničaje paskudnieńki biełaruski pryncyp maŭčańnia:

dla častki adnahodak jana prosta pierastała isnavać.

Dzie ŭznaharoda, siabry? U žyćci paśla śmierci? U reinkarnacyi?

Dzie, z druhoha boku, adpłata tym, chto vinavaty ŭ hetym źle?

Jany zastalisia vykładać i, być moža, ja pabačusia ź imi na jaki-niebudź mižnarodnaj kanfierencyi ŭ Bierlinie, Vilni abo inšym jeŭrapiejskim horadzie — tak užo zdarałasia. Kali ja pasprabuju zahavaryć ź imi na terytoryi Jeŭrasajuza pra Nastu Šulejka, žyćcio jakoj jany pałamali, jany, chutčej za ŭsio, nie ŭspomniać, chto heta. A kali ŭspomniać, zusim ščyra skažuć, što ničoha nie mahli zrabić: dziaŭčyna adsutničała na zaniatkach, nu i hetak dalej.

Jany nie złyja. Jany dobryja. Jany prosta nie zaŭvažajuć. Adviarnulisia.

Usie zło ŭ hetaj krainie adbyvajecca mienavita tak pry dobraj bolšaści, što adviarnulisia. Być moža, im strašna? Ja nie mahu hetaha zrazumieć.

Voś hladzicie. Ja vykładaju ŭ Jeŭrapiejskim humanitarnym univiersitecie šerah kursaŭ na bakałaŭrskim i mahistarskim uzroŭni. Pry hetym źjaŭlajusia čałaviekam pamiarkoŭna libieralnych pohladaŭ, jaki dosyć niervova adnosiacca da taho, što adbyvajecca ciapier u Biełarusi.

Ale kali siarod maich studentaŭ na sieminary raptam apyniecca małady čałaviek ź vielizarnym značkom BRSM,

jaki pačnie aktyŭna kazać pra pieravahi biełaruskaj palityčnaj sistemy (a takija, darečy, byli), ja ŭvažliva jaho vysłuchaju i, kali jon budzie dakazvać składna, navat pachvalu i pryviadu u prykład. U mianie nie ŭźniknie žadańnia pastavić jamu niezalik za toje, što jaho pohlady supiarečać maim. Heta tamu, što ja dobry, a jany złyja? Čamu jany łamajuć žyćci hetym dzieciam?

Nie budu kazać ab akademičnaj aŭtanomii, studenckim non-kanfarmiźmie i inšych rečach.

Hetyja ŭsie słovy jak by ź inšaha dyskursu. Ja nie sprabuju zrabić Biełaruś bližejšaj da Bałonskaha pracesu, choć, viadoma, i na hetuju spravu vypadak Nasty Šulejka akaža dramatyčny ŭpłyŭ. Ale

dla mianie kudy važniejšy čałaviečy čyńnik. Adviarnulisia. Nie zaŭvažyli. Dazvolili złu ŭ čarhovy raz pieramahčy.

Vy možacie spytać: a što, ułasna rabić? Uklučać vinavatych, chaj uskosna, u adličeńni Nasty ŭ čornyja śpisy? Heta, darečy, možna zadavolić, ale heta prablemu nie vyrašyć. Tamu, što strach — vielmi fihovy matyvatar.

Čałaviek pavinien supraćstajać złu tamu, što jamu kryŭdna za blizkaha, a nie tamu, što jon baicca, što jaho drobnaja podłaść budzie pakaranaja. I voś, mnie zdajecca,

scenar tut prosty. My viedajem, što jość dziaŭčyna, jakoj ciapier ciažka. Joj treba dapamahčy. Ja, žurnalist, napisaŭ pra jaje artykuł. Što možaš zrabić ty — vyrašaj sam.

Hałoŭnaje, pamiataj: «Dla taho, kab zło pieramahło, dobrym ludziam dosyć ničoha nie rabić».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0