Мадэль з Беларусі расказала пра «яхту кахання» з шэйхамі і здымкі ў кіно
«Калі я працавала ў Дубаі, некаторыя дзяўчаты, якія мелі кантракты з агенцтвамі, павінны былі ўдзельнічаць у «love boats». Як мне расказвалі, калі гэта тычыцца шэйха, то, калі ты яму спадабалася, сказаць «не» ты не можаш».
Госцем новага выпуску ютуб-шоу «Ператрэм з Халезіным» стала беларуская мадэль і актрыса Элі Нова.
У мадэльны бізнэс яна трапіла, калі ёй было 12 гадоў. У той час яна жыла ў Мінску.
«Я пасля школы вырашыла пачытаць газету і знайшла там абвестку аб наборы ў школу мадэляў аднаго беларускага мадэльнага агенцтва. Я падумала, што гэта хіба што тое, чаго я б хацела ў жыцці».
Грошы на навучанне (200 даляраў) ёй дала бабуля. Пра само навучанне Элі згадвае:
«Я была дзіцем, дылдай, якая нічога не разумее. Самая высокая ў класе. У [мадэльнай] школе я нешта рыпалася, не разумела кастынгі, што адбываюцца. Мяне запрашалі на іх, калі прыязджалі еўрапейскія агенцтвы. Мяне пыталіся, ці гавару я па-англійску, а я вывучыла толькі адно слова — so-so. Зразумела, што такое дзіця ніхто нікуды не адабраў».
Аднак пазней дзяўчына падпісала першы кантракт з агенцтвам «Тамара». Але праз некаторы час з'ехала — хацелася большага, чым можа даць індустрыя ў Беларусі.
Пра працу ў Дубаі
Як мадэль Элі працавала для некалькіх вялікіх французскіх дамоў моды ў Дубаі. Адным з іх быў Louis Vuitton.
«Калі кампаніі выпускаюць калекцыі, вельмі часта да таго, як яны даходзяць нават да самых крутых спажыўцоў у Еўропе, гэтыя калекцыі ляцяць у Арабскія Эміраты, каб жонкі шэйхаў маглі купіць эксклюзіўныя калекцыі. Наймаюцца мадэлі і арганізоўваецца шоу для трох, пяці, дзесяці чалавек», — расказвае жанчына.
Элі заўважае, што сама яна як мадэль ніколі не сутыкалася з нейкімі непрыемнымі прапановамі, але ўпэўнена, што яны ёсць.
«Калі я працавала ў Дубаі, некаторыя дзяўчаты, якія мелі кантракты з агенцтвамі, павінны былі ўдзельнічаць у «love boats». Гэта калі шэйхі ці іншыя багацеі запрашаюць да сябе на лодку ў антураж мадэляў. Як мне расказвалі, калі гэта тычыцца шэйха, то, калі ты яму спадабалася, сказаць «не» ты не можаш.
Былі сумныя гісторыі ў Дубаі, калі з дзяўчатамі адбываліся непрыемныя сітуацыі проста з-за таго, што гэта заставалася зусім беспакарана», — расказвае жанчына.
Пра здымкі ў кіно
Элі прызнаецца, што, працуючы мадэллю, яна марыла пра кар'еру актрысы. Але ў Дубаі для рэалізацыі мары не было магчымасці. Свой выбар яна спыніла на Лондане.
«Лос-Анджалес для мяне далёка, бо я хацела быць побач з Беларуссю. Масква — зусім не мая тэма. Вось я і прыдумала, што Лондан гэта вельмі крута. У той момант хіба што Сусвет мяне пачуў і падарыў чалавека, у якога я вельмі моцна закахалася. Аказалася, што ён жыве ў Лондане».
Адпрацаваўшы дзевяць гадоў у Дубаі, Элі перабралася ў Лондан і заключыла там кантракт з мадэльным агенцтвам. Пазней яна скончыла акцёрскую школу, дзе навучалася тры гады. Агенцтва, якое існавала пры школе, прапанавала ёй падпісаць кантракт.
Як згадвае Элі, першая яе роля была ў серыяле пра дзяўчыну, у якой ёсць сэксуальны разлад. Яна грала барменшу ў гей-бары.
Сярод апошніх яе работ — здымкі ў амерыканскім спартыўным камедыйна-драматычным серыяле «Тэд Ласа» (Ted Lasso).
«У «Тэд Ласа» гісторыя была цікавая тым, што я зусім не ведала, што гэта за праект. Нешта пра футбол. Я і футбол… Я атрымала гэту работу. Сама для сябе прыдумала, што не буду глядзець серыял да здымак, каб ён на мяне ніяк не паўплываў, каб пакінуць сваё ўнутранае адчуванне ад таго, як я хачу, каб было, а не ад таго, як гэта магло быць чаканым. Пасля здымак я вырашыла паглядзець і была вельмі здзіўлена, наколькі гэта вялікі сусветны серыял».
Нядаўна Элі знялася ў серыяле «Undeclared war» («Неабвешчаная вайна») рэжысёра Пітэра Касмінскі. Па словах жанчыны, серыял аб тым, як расійскія інтэрнэт-боты і тролі штурмуюць інтэрнэт-прастору іншых краін. Там яна іграла супрацоўніцу ФСБ.
У час размовы Элі адзначыла, што яна ганарыцца тым, што беларуска. Па яе словах, пачуццё ўласнай годнасці ў яе вельмі вырасла пасля 2020 года. Жанчына спадзяецца, што ў новай Беларусі будзе магчымасць змяніць сітуацыю ў беларускім кінематографе, каб ён перастаў быць «абслугоўваючым апаратам» для расійскай кінаіндустрыі.
Як склалася жыццё вундэркінда з Жодзіна, які ў 12 гадоў паступіў у медыцынскі ўніверсітэт?5
Каментары