Ksienija Sabčak u Minsku: Łukašenka simpatyčny mnie jak čałaviek, ale ja nie zhodnaja ź jaho niedemakratyčnaj palitykaj

Na sustreču z Ksienijaj Sabčak čarhi pa kvitki nie było, ale ludziej pryjšło niamała. U asnoŭnym žančyny i maładyja dziaŭčaty, značna mieniej mužčyn. Naŭrad ci ŭsie jany mieli na mecie niečamu navučycca, chutčej – pahladzieć na nieadnaznačnuju i viadomuju piersonu. Impreza nazyvałasia «Sabčak – heta brend» i pavodle anonsu abiacała navučyć, jak pabudavać stratehiju ŭłasnaha raźvićcia.

Pavialičyć

Niekali jana ŭbačyła prahramu «Pole cudaŭ», jakuju na toj momant užo hadoŭ dvaccać vioŭ Leanid Jakubovič. Pračytaŭšy ŭ jaho vačach strašennuju stomu ad babulek i ichnich chatnich kansiervaŭ, Ksienija Sabčak zrazumieła, što bolš nie choča być zorkaj «Doma-2». Sustreču ŭ Minsku Ksienija pabudavała na tym, što

samaje važnaje dla stvareńnia ŭłasnaha brendu i dla ščaślivaha žyćcia ŭvohule – heta zajmacca i raźvivacca ŭ toj spravie, jakaja padabajecca bolš za ŭsio.

«Hałoŭnaje ­­— vyznačyć, što padabajecca bolš za ŭsio. Heta moža być vielmi dziŭnaja reč, adkaz zaŭsiody schavany. Bolš za ŭsio vam padabajecca chadzić pa kramach i vy možacie rabić heta ŭvieś dzień? Padumajcie, ci nie stać vam stylistam ci bajeram [cpiecyjalistam pa zakupkach ŭ kramach modnaj vopratki i abutku]. Lubicie hladzieć spartovyja prahramy? Tady, moža, vaša sprava – spartovaje kamientavańnie.

Nie treba rabić toje, što nie padabajecca, ni dla jakoha statusu. Pośpiechu nie budzie: jon prychodzić tady, kali robiš toje, što lubiš.

Mnie bolš za ŭsio padabajecca pracavać ź ludźmi, kapacca ŭ ich, tamu ja zajmajusia žurnalistykaj».

Viadučaja adznačyła, što pośpiech nie maje zaležnaści ad pieršapačatkovaha startu, i pryviała jak prykład siabie. Ź jaje słovaŭ, dzieci viadomych ci bahatych baćkoŭ zusim nie abaviazkova dasiahajuć pośpiechu. Čaściej naadvarot: toj, chto na starcie maje mienš, u vyniku atrymlivaje bolš: «Kankurencyja jość na lubych uzroŭniach. U maim asiarodździ taksama chapaje składanaściaŭ.

Ciažka, kali baćki zaŭsiody bolšyja za dzicia: bolš viadomyja, bolš značnyja, bolš pavažanyja. Heta nie mienšaja prablema, čym baćki-ałkaholiki.

Bolšaść siabroŭ majho dziacinstva nie dasiahnuli ŭ žyćci ničoha ci apynulisia ŭnizie».

Taksama pośpiech nie źviazany z uzroŭniem apłaty: tyja, chto sapraŭdy lubić svaju rabotu, robić jaje dobra za lubyja hrošy i ŭ lubym vypadku prajaŭlaje inicyjatyvu. Heta abaviazkova daść vynik: dobruju rabotu zaŭsiody zaŭvažajuć, navat kali zdajecca, što heta nie tak.

Sa słovaŭ Ksienii Sabčak, jakaja maje niekalki kirunkaŭ ułasnaha biznesu, samy vialiki deficyt našaha času – u aktyŭnych metaskiravanych ludziach, ich uvieś čas šukajuć i raniej ci paźniej znachodziać.

Byłaja «śvieckaja lvica» zaścierahła ad taho, kab imknucca da viadomaści bieź niejkich zaniatkaŭ, kali viadomaść – kaštoŭnaść sama pa sabie, zaznačyŭšy, što sama niekali trapiła ŭ hetuju pastku. Nie treba dumać, kazała Sabčak, što ty zorka, i ŭsio hetamu padparadkujecca. «Kali jość razumieńnie, u čym tvaja kaštoŭnaść i što ty možaš dać śvietu – tolki tady śviet pačynaje davać tabie».

Da jakaściaŭ, jakija zastalisia nam z savieckich časoŭ i ad jakich varta pazbavicca, byli adniesieny ścipłaść i imknieńnie da abaviazkovaj vyšejšaj adukacyi. Taksama Ksienija zaklikaje nie bajacca admovy: pieramahajuć tyja, chto praciahvaje iści paśla padzieńnia. «Admova — heta nie značyć, što ciapier kryzis i niemahčyma znajści dobruju pracu (hrošy, ludziej i h.d.) Admova — heta značyć, što vam admovili, i tolki».

Pry kancy sustrečy Ksienija Sabčak adkazvała na pytańni z zały. Na pytańnie pra asabistaje staŭleńnie da Alaksandra Łukašenki Sabčak adkazała, što jon charyzmatyčny, emacyjny, i razam z tym prafiesijna daje intervju. Vielmi simpatyčny joj jak čałaviek, ale jana nie zhodnaja ź niespraviadlivaj i niedemakratyčnaj palitykaj, jakuju toj pravodzić, zrešty, jak i z palitykaj Pucina. Pry hetym Ksienija sumna pažartavała, što narod i ŭ Biełarusi, i ŭ Rasii vielmi ciarplivy, tamu joj padajecca, što toje, što adbyvajecca ŭ našych krainach — nadoŭha.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0