У ноч з пятніцы на суботу на дзвюх беларусак напалі ў Вільні. Пра тое, што адбылося, распавяла адна з дзяўчат.
Дзяўчыну завуць Лізавета, яна жыве ў Польшчы, але прыехала да сяброўкі ў Вільню. Каля гадзіны ночы беларускі шлі з цэнтра горада і планавалі выклікаць таксі. Дзяўчыны рухаліся па вуліцы Басанавічуса — даволі асветленай і ажыўленай. На сустрэчу ім ішоў незнаёмы мужчына.
— Праходзячы міма, ён пачаў чапаць маю сяброўку за руку і спытаў на англійскай, ці размаўляе яна на англійскай або літоўскай. Мы яго папрасілі не чапаць нас і пайшлі далей. На пешаходным пераходзе мы засталіся на астраўку паміж палосамі, бо загарэўся чырвоны, я павярнула галаву і ўбачыла, што гэты мужчына ў 100 метрах ад нас рэзка павярнуўся і пачаў бегчы да нас па праезнай частцы.
Незнаёмец падбег да беларусак і стаў іх штурхаць і крычаць на англійскай «Не чапаць вас?! Не чапаць вас?!». Сяброўка Лізаветы пачала крычаць і пабегла па дапамогу да машын, але ніхто не дапамог і не выйшаў, усё паехалі, калі на святлафоры з’явіўся зялёны.
— Я аслупянела ад страху і проста стаяла на дарозе. Самае жудаснае, што ў мяне ёсць балончык газавы, я ведаю, як ім трэба карыстацца, але ў той момант я настолькі спалохалася, што баялася прамазаць і што ён мяне там паб'е.
Лізавета змагла збегчы і зняла на камеру, як мужчына сыходзіць уздоўж вуліцы. Дзяўчатам усё ж дапамог адзін з мінакоў. Ён як мог супакойваў беларусак і дачакаўся з імі паліцыю.
— Калі мы тэлефанавалі ў паліцыю, з намі размаўляла паліцэйская. Яна спытала, навошта мы так позна ходзім, мяне гэта напружыла крыху. Але яна абяцала, што будуць шукаць нападніка і камеры паглядзяць.
Паліцэйскія, якія прыехалі на выклік, прапанавалі два варыянты: паехаць у аддзяленне пісаць заяву (папярэдзілі, што гэта хутчэй за ўсё зойме 3-4 гадзіны, бо трэба будзе выклікаць перакладчыка), ці дзяўчыны самастойна запоўняць заяву анлайн, а паліцэйскія адразу паедуць шукаць нападніка.
У выніку запоўніць анлайн не атрымалася:
— Як я зразумела, каб гэта зрабіць праз афіцыйны партал, трэба мець літоўскі ДНЖ, — распавяла Лізавета. — Я сама прыехала з Польшчы да сяброўкі ў госці, таму, зразумела, у мяне мясцовага ДНЖ няма. Ён ёсць у сяброўкі, але яна вельмі напалохана, баіцца, што гэты мужчына можа пачаць яе шукаць. Таму я пайшла ў паліцыю адна.
Заяву ў Лізаветы прынялі за 15 хвілін.
— Паліцэйская рабіла акцэнт на тое, ці былі ў нас цялесныя пашкоджанні, ці было нам балюча.
Лізавеце паабяцалі, што паліцыя звяжацца з ёй, калі заяву разгледзяць.
Каментары