Мясарубка ўжывую
Тэлебачаньне ператварае вайну ў грандыёзны блякбастэр з амаль пэўным і ўсё ж крышачку непрадказальным канцом. Замест таматнага соку на экранах цячэ сапраўдная кроў — на момант, калі я пішу гэтыя радкі, загінула 67 салдатаў кааліцыі і ня менш за 3000 ірацкіх. Садам, як некалі Сталін, сваіх байцоў ня лічыць. Наадварот, робіць усё, каб павялічыць колькасьць цывільных ахвяраў. Сваю тактыку ён запазычыў у партызанаў другой сусьветнай. Спадзявацца яму больш няма на што. На полі бою шанцаў ірацкая армія ня мае. Прыціснуты да сьценаў сваіх незьлічоных бункераў, пазбаўлены незьлічоных палацаў, Садам без згрызотаў сумленьня кідае на ахвярнік сусьветнае грамадзкае думкі — адзінага, што можа яго ўратаваць, — тысячы жыцьцяў. А мы назіраем за гэтай мясарубкай ужывую. Мы і ёсьць, дарэчы, гэтай самай сусьветнай грамадзкай думкай.
Андрэй Дынько
